Γνωρίζουμε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο και ανώδυνο να αντιστέκεστε στην κατοχή της Παλαιστίνης όντας Ισραηλινός. Μιλήστε μας για εσάς και τον αγώνα σας…
Είμαι Ισραηλινός πολίτης και κατοικώ στην Ιερουσαλήμ. Δραστηριοποιούμαι κυρίως στο Boycott From Within, μια ομάδα Ισραηλινών που υποστηρίζουμε την παγκόσμια καμπάνια BDS[1]. Είμαι επίσης ενεργός στη συλλογικότητα «Ισραηλινοί Κατά του Απαρτχάιντ», που εργάζεται για την προώθηση διεθνών εκστρατειών κατά της ρατσιστικής πολιτικής του ισραηλινού κράτους. Η στάση μου αυτή είναι συνέπεια της ακράδαντης πεποίθησης ότι η ισραηλινή αντιπολίτευση στην κατοχή, το απαρτχάιντ και τη γενοκτονία είναι πολύ αδύναμη, αλλά σημαντική. Πάνω απ’ όλα όμως δραστηριοποιούμαι επειδή πρέπει, επειγόντως, να αυξήσουμε τη διεθνή πίεση στην ισραηλινή κυβέρνηση.
Υπάρχει πραγματική διαμάχη μέσα στην ισραηλινή κυβέρνηση;
Ναι, υπάρχει, και αυξάνεται. Η ακροδεξιά, δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος του συνασπισμού του Νετανιάχου, συμπεριλαμβανομένων πολλών μελών του κόμματος Λικούντ στην Κνεσέτ[2], θα ήθελε να συνεχίσει και να εντείνει τον πόλεμο. Είναι πολύ ξεκάθαροι για την ατζέντα τους: να σκοτώσουν πολλούς Παλαιστίνιους, να εκδιώξουν τους υπόλοιπους από τη Γάζα, και να ξαναχτίσουν τους εβραϊκούς εποικισμούς εκεί. Αυτοί οι άνθρωποι δεν σέβονται το διεθνές δίκαιο, και θεωρούν ότι οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι –αν όχι όλοι– δεν είναι απλώς τρομοκράτες: τους αποκαλούν Αμαληκίτες. Σας θυμίζω ότι η Βίβλος επιτάσσει πως οι Αμαληκίτες πρέπει να εξοντωθούν μέχρι τον τελευταίο…[3] Ο ίδιος ο Νετανιάχου έχει συγγενείς απόψεις, αν και δεν μπορεί να τις εκφράσει ανοιχτά όπως αυτοί. Επιπλέον, θα ήθελε να παρατείνει τον πόλεμο ώστε να παραμείνει στην εξουσία, και έτσι να καθυστερήσει τη δίκη του για διαφθορά.
Τι λένε οι υπόλοιποι;
Το ισραηλινό κέντρο, ιδίως το στρατιωτικό κατεστημένο, συνειδητοποιεί ότι ο πόλεμος αποτυγχάνει, και ότι αυτό φέρνει τρομερές στρατηγικές συνέπειες για το Ισραήλ. Ο Μπένι Γκαντζ και ο Γιοάβ Γκάλαντ, που είναι μέλος του Λικούντ, έχουν υποστηρίξει τον πόλεμο αυτούς τους 7 μήνες. Είναι συνένοχοι στη γενοκτονία, αλλά δεν είναι μεσσιανικοί φανατικοί, και δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ. Γνωρίζουν επίσης τα αυξανόμενα ρήγματα στην ισραηλινή κοινωνία εξαιτίας της απροθυμίας του Νετανιάχου να διευκολύνει μια συμφωνία ανταλλαγής αιχμαλώτων. Τα ρήγματα υπήρχαν ήδη από την εποχή των μαζικών διαδηλώσεων του περασμένου έτους ενάντια στη λεγόμενη «δικαστική μεταρρύθμιση» του Νετανιάχου.
Σε ποιο σημείο βρίσκεται τώρα η αντιπαράθεση;
Ο Νετανιάχου προσπαθεί να εκμεταλλευθεί και να διευρύνει τα ρήγματα, ενώ ο Γκάλαντ και ο Γκαντζ επιχειρούν να τα ελαχιστοποιήσουν. Και οι δύο είναι χολωμένοι με τον Νετανιάχου επειδή δεν παρουσιάζει ένα σχέδιο για την «επόμενη μέρα» στη Γάζα, και διαφωνούν με την πρόθεση επιβολής άμεσης στρατιωτικής κατοχής. Ο Γκαντζ έχει δώσει τελεσίγραφο στον Νετανιάχου να παρουσιάσει ένα σχέδιο μέχρι τις 8 Ιουνίου, αλλιώς λέει ότι θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Δεν είμαι όμως σίγουρος ότι θα το κάνει – ειδικά τώρα που επικρέμεται η απειλή της έκδοσης ενταλμάτων σύλληψης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Πώς αντιδρούν οι κυβερνώντες στην προοπτική αναγνώρισης ενός παλαιστινιακού κράτους;
Εξαπολύονται απειλές και από το Ισραήλ και από τις ΗΠΑ. Το πρώτο απειλεί την Παλαιστινιακή Αρχή με οικονομικά και άλλα αντίποινα. Ο δε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μπλίνκεν προειδοποίησε τους Αραβοαμερικανούς ηγέτες ότι οι ΗΠΑ θα σταματήσουν να χρηματοδοτούν συνολικά τον ΟΗΕ αν αναγνωρίσει την Παλαιστίνη ως ανεξάρτητο κράτος – και πρόσθεσε ότι αυτό θα οδηγήσει σε παγκόσμια πείνα!
Η 7η Οκτωβρίου ήταν η αιτία που η ισραηλινή κυβέρνηση απορρίπτει πλήρως κάθε σχετική συζήτηση;
Όχι. Ο Νετανιάχου δεν κρύβει όλα αυτά τα χρόνια ότι βασικός στόχος του ήταν να αποτραπεί η ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Το ισραηλινό κέντρο, συμπεριλαμβανομένων των φιλελεύθερων σιωνιστών, δεν διαμαρτύρεται πολύ γι’ αυτήν την παραδοχή. Οι περισσότεροι Ισραηλινοί δεν είχαν πρόβλημα να δίνονται κενές υποσχέσεις για ένα παλαιστινιακό κράτος προκειμένου να διατηρηθεί η υποστήριξη της Δύσης, αλλά απεύχονταν κάθε πραγματικό βήμα προς μια τέτοια κατεύθυνση.
Η διεθνής κινητοποίηση και η κίνηση διεθνών νομικών διαδικασιών κατά του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένης της πρόσφατης «αφύπνισης» του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, έχουν αντίκτυπο στην ισραηλινή πολιτική;
Φυσικά. Το Ισραήλ δεν μπορεί να αγνοήσει αυτή τη νέα εξέλιξη. Μπορούμε ήδη να δούμε ότι οι προσπάθειες κινητοποίησης της Δύσης ενάντια στο ΔΠΔ αποτυγχάνουν. Η Νορβηγία, η Ιρλανδία, το Βέλγιο, η Ισπανία και άλλες χώρες είναι πιθανό να υποστηρίξουν την άσκηση δίωξης. Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία θα δυσκολευτούν να στραφούν κατά του ΔΠΔ, και ο Μπάιντεν έχει ελάχιστο πολιτικό κεφάλαιο για να του επιτεθεί αποτελεσματικά. Οπότε οι Ισραηλινοί ιθύνοντες θα αναγκαστούν να παραδεχτούν την πολιτική αδυναμία του Ισραήλ, ή θα καταφύγουν σε μια όλο και πιο υστερική και αναποτελεσματική ρητορική, κατηγορώντας το ΔΠΔ για αντισημιτισμό.
Έχουν αυξηθεί το τελευταίο επτάμηνο οι Ισραηλινοί που συμμετέχουν σε ένα γνήσιο κίνημα για την ειρήνη;
Υπάρχει αυξανόμενη απογοήτευση για το τίμημα που πληρώνει το Ισραήλ. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι υποστηρίζουν την απομάκρυνση των στρατιωτών από τη Γάζα για να επιτευχθεί η επιστροφή των Ισραηλινών ομήρων. Αυτοί οι Ισραηλινοί, και η μικρότερη ομάδα των καλόπιστων αντιπολεμικών αγωνιστών, μπορούν να συνυπάρξουν σε μια κινητοποίηση υπέρ της κατάπαυσης του πυρός. Πιο μακροπρόθεσμα, είναι πιθανό να ενισχυθεί η αντίδραση κατά της ακροδεξιάς και των εποίκων. Ήδη είναι τόσο εμφανής η μεσσιανική ατζέντα τους! Οπότε νομίζω ότι θα βλέπουμε όλο και περισσότερους Ισραηλινούς να πηγαίνουν στη Δυτική Όχθη για να υποστηρίξουν τους Παλαιστίνιους. Βέβαια δεν βλέπουμε ακόμα εδώ μια ευρεία κατανόηση της σιωνιστικής αποικιοκρατίας. Χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια σ’ αυτό το επίπεδο.
Εν τέλει, βρισκόμαστε τώρα σε ένα κρίσιμο σημείο;
Τα πράγματα είναι πιθανό να κλιμακωθούν αν δεν υπάρξει κατάπαυση του πυρός. Ας μην ξεχνάμε και τα βόρεια σύνορα, όπου ολόκληρες ισραηλινές κοινότητες δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, οπότε ασκείται πίεση στην ισραηλινή κυβέρνηση να ξεκινήσει πόλεμο και κατά της Χεζμπολά! Ταυτόχρονα βέβαια θα υπάρξει και ενίσχυση του διεθνούς κινήματος διαμαρτυρίας, όπως συμβαίνει ήδη στις ΗΠΑ.
Σημειώσεις της Σύνταξης:
[1] BDS, Μποϊκοτάζ-Αποεπένδυση-Κυρώσεις: ένα παγκόσμιο κίνημα που, όπως δηλώνει και η ονομασία του, καλεί στην άσκηση έμπρακτης οικονομικής πίεσης επί του Ισραήλ, ωσότου αυτό συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο (bdsmovement.net).
[1] Κνεσέτ: η βουλή του ισραηλινού κράτους. Το κόμμα Λικούντ, επικεφαλής του οποίου είναι ο Νετανιάχου, εξαρτάται από τη στήριξη ακόμη πιο ακροδεξιών σχηματισμών, καθώς έχει μόνο 32 έδρες σε σύνολο 120.
[2] Ο λαός των Αμαληκιτών καταγράφεται στη Βίβλο ως προαιώνιος εχθρός του Ισραήλ, τον οποίο οι ισραηλίτες οφείλουν να εξαλείψουν από προσώπου γης με τρόπο τόσο ολοκληρωτικό, ώστε να ξεχαστεί ακόμη και ότι υπήρχε.
