Αλέξης Παυλίδης, απολυμένος της ΜΕΤΚΑ
Ξαφνικά με κάλεσε η νομική σύμβουλος της ΜΕΤΚΑ και μου ανακοίνωσε ότι απολύομαι διότι υπάρχει κρίση και διότι έχει παρατηρηθεί μειωμένη παραγωγή.
Μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες της Ελλάδας που θησαύρισε στο χρηματιστήριο. Μόνο το τελευταίο εξάμηνο κλείνει τη μια δουλειά πίσω από την άλλη. Πρόσφατα ανέλαβε την κατασκευή μιας μονάδας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Σαμψούντα, πριν λίγο καιρό αγόρασε θυγατρική στην Κωνσταντινούπολη. Με λίγα λόγια έχουμε μια εταιρεία–μοντέλο καπιταλιστικής υπερσυσσώρευσης. Αυτή η εταιρεία δεν μπορεί να ανακοινώνει απολύσεις στο όνομα της κρίσης. Για να φανταστείς δουλεύουμε υπερωρίες και Σαββατοκύριακα.
Όσο για το δεύτερο επιχείρημα καταρρίπτεται απλούστατα: Μια εταιρεία όπως η ΜΕΤΚΑ, όπου οι τρόποι παρακολούθησης είναι μοντέλο, θα είχε στους κόλπους της 10-15 χρόνια τεμπέληδες;
Βρισκόμαστε σε μια εποχή όξυνσης της κρίσης. Ακούμε για κατάργηση του 14ου μισθού, ελαστικοποίηση απολύσεων. Αυτό για να πετύχει πρέπει να χτυπηθεί ό,τι αντιδρά. Όποιος μιλά σε συνελεύσεις, όποιος πάει να σηκώσει κεφάλι. Στη ΜΕΤΚΑ ξεκινήσαμε πριν 3 χρόνια να φτιάξουμε ένα σχήμα. Θελήσαμε να κάνουμε μια παρέμβαση σε συνέλευση και ήμουν αυτός που ανέλαβε να μιλήσει. Με τρεις ημέρες με είχαν καλέσει στο γραφείο για να με γνωρίσουν οι τρεις διευθυντές. Κοινό μυστικό ότι όποιος μιλά φεύγει. Δεν κάναμε πίσω.
Πριν πέντε μήνες έγιναν εκλογές στο επιχειρησιακό σωματείο. Κατεβήκαμε επτά εργαζόμενοι και εκλέξαμε δυο έδρες στο ΔΣ. Η τρομοκρατία ήταν μεγάλη. Μέχρι και διαλυτικό σε αυτοκίνητο συναδέλφου έριξαν. Αν και δεύτερη δύναμη μας πέταξαν έξω από το προεδρείο. Δεν μας δέχονται ούτε σε θεσμικές συναντήσεις. Είναι μια αλληλουχία διώξεων με κορύφωση τις τρεις απολύσεις. Και οι άλλοι δυο απολυμένοι στήριξαν ανοικτά το ψηφοδέλτιό μας. Οι απολύσεις ήταν παραδειγματισμός και τρομοκρατία.
Τις πρώτες ώρες ήταν δύσκολο το κλίμα. Το διοικητικό συμβούλιο του σωματείου προσπαθούσε να υπεκφύγει, κάποιοι δεν ήθελαν να γίνει συνέλευση. Παλέψαμε με το φόβο και καταφέραμε να γίνει Γενική Συνέλευση όπου με 60 – 11 υπερψηφίστηκε η κήρυξη απεργίας.
Σήμερα η μάχη ξεκινά με όλους μαζί – από το ΠΑΜΕ και το ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τμήματα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Αυτό που με χαροποιεί είναι μια διαδικασία που μπορεί να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας.
Εκείνο που πρέπει να προτάξουμε είναι άλλα μοντέλα δράσης: Θα μιλήσουμε για συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς; Θα προχωρήσουμε σε θαρραλέες μορφές, όπως καταλήψεις σε χώρους δουλειάς που κλείνουν; Θα κάνουμε συζήτηση για τα κέρδη και την πάση θυσία διατήρησή τους, που προσπαθούν να παρουσιάσουν ως υπέρτατο αγαθό; Η Ελλάδα έχει πλούτο, μένει να αναδείξουμε πού είναι. Βαρέθηκα να μας λένε θα ζεις έτσι, θα πάρεις αυτά.
Στις 18 Φεβρουαρίου οι εργαζόμενοι της ΜΕΤΚΑ στο Βόλο απήργησαν, με απόφαση της ΓΣ. των εργαζομένων, του Εργατικού Κέντρου Βόλου και τη συμπαράσταση όλων των φορέων της πόλης. Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών την ίδια μέρα οργάνωσε συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της εταιρείας στην Αθήνα. Ο αγώνας για την επαναπρόσληψη των τριών απολυμένων συνεχίζεται.
