Οι πολύωρες διαπραγματεύσεις και οι απειλές της Κύπρου για βέτο, με την απρόθυμη στήριξη της Ελλάδας, κατέληξαν στο αναμενόμενο. Αποφασίστηκαν κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας και «χάδια» και διευκολύνσεις για την Τουρκία. Για τα προσχήματα και μόνο, διατυπώθηκαν οι ίδιες, ανιαρά επαναλαμβανόμενες και χωρίς κανένα αποτέλεσμα, δηλώσεις στήριξης και αλληλεγγύης σε Ελλάδα και Κύπρο για τις «μονομερείς και παράνομες» ενέργειες της Τουρκίας.
Κι ενώ ο Κύπριος πρόεδρος έμεινε απλά και μόνο στις απειλές για βέτο, η ελληνική πλευρά δήλωσε απόλυτα ικανοποιημένη μιας και οι λεγόμενες κυρώσεις «μένουν στην ευρωπαϊκή φαρέτρα» για να χρησιμοποιηθούν αν η «Τουρκία παρεκτραπεί εκ νέου». Άλλωστε, υποκύπτοντας πρόωρα και χωρίς μάχη στις πιέσεις Βερολίνου-Ουάσιγκτον, η ελληνική πλευρά είχε αποδεχθεί ότι δεν θα υπήρχε στο κείμενο συμπερασμάτων της Συνόδου καμιά αναφορά σε κυρώσεις και φιλοδοξούσε απλά να καταγραφούν και να εφαρμοστούν μελλοντικά. Δεν πέτυχε ούτε καν αυτό.
Κάλπικες θριαμβολογίες
Η ελληνική διπλωματία εισέπραξε ό,τι της άξιζε. Η «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» εξασφαλίζει τον αναγκαίο χρόνο και το «άλλοθι» για να προβάλλεται μια δήθεν αποφασιστική στάση τη στιγμή που η πολιτική ελίτ προετοιμάζει τους πολίτες για επώδυνες παραχωρήσεις εφ’ όλης της ύλης. Η φιλολογία για «αποκλιμάκωση» της τουρκικής επιθετικότητας και έναρξη διαλόγου με μοναδικό θέμα τον καθορισμό υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ είναι απόλυτα παραπλανητική. Πουθενά δεν αποδεικνύεται η τουρκική αναδίπλωση. Η περικύκλωση της Κύπρου συνεχίζεται, το ίδιο και οι παράνομες δραστηριότητες στην κυπριακή ΑΟΖ που δημιουργούν τετελεσμένα δύσκολο να ανατραπούν με διάλογο. Οι ασκήσεις του τουρκικού ναυτικού και η βιομηχανία παράνομων Navtex αμφισβήτησης της ελληνική κυριαρχίας δεν έχουν κοπάσει. Όχι τυχαία, η τουρκική απάντηση στα συμπεράσματα της Συνόδου, σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχου του τουρκικού ΥΠΕΞ ήταν : «Αλλά αν η Ε.Ε. εφαρμόσει κυρώσεις αυτό δεν θα μας αποτρέψει. Αντιθέτως αυτό θα αυξήσει την αποφασιστικότητά μας… Θα συνεχίσουμε το υπεράκτιο πρόγραμμά μας όπως το κάνουμε».
Η χώρα οδηγείται σε ένα διάλογο με αντικείμενο τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την ίδια στιγμή αρνείται να καταγγείλει ή να πάρει τα στοιχειώδη μέτρα ώστε να αποτρέψει τις πιέσεις που δέχεται και την αυτοπαγίδευση που διαφαίνεται
Παράλληλα, δηλώνεται καθημερινά η πρόθεση της Άγκυρας να ανοίξει όλα τα θέματα. Στο τραπέζι του διαλόγου, θέλοντας και μη, θα τεθούν το εύρος των χωρικών υδάτων, ο εναέριος χώρος, οι περιοχές ευθύνης των αρμοδιοτήτων Έρευνας και Διάσωσης, η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αν. Αιγαίου, η κυριότητα κατοικημένων νήσων και βραχονησίδων, η «τουρκική μειονότητα» στη Θράκη, η επήρεια των Δωδεκανήσων και της Κρήτης στην ΑΟΖ της Αν. Μεσογείου. Όσο κι αν η ελληνική πλευρά δηλώνει ότι μοναδική διαφορά είναι ο καθορισμός υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, θα καταστεί αδύνατο να αποφύγει την τουρκική ατζέντα χωρίς να χρεωθεί από τους δυτικούς «συμμάχους» αδιαλλαξία και ευθύνες για την μη ευόδωση του διατεταγμένου διαλόγου. Δεν είναι τυχαίο ότι σε καμιά διεθνή συνάντηση ή οργανισμό (Πομπέο, ΝΑΤΟ, Σύνοδος Κορυφής Ε.Ε.) η Ελλάδα δεν έχει δηλώσει με τρόπο αποφασιστικό και ξεκάθαρο τα όρια της σχετικά με την ατζέντα των συζητήσεων ως προϋπόθεση του σχεδιαζόμενου διαλόγου. Έχουμε έτσι φτάσει στο πρωτοφανές σημείο η χώρα να οδηγείται σε ένα διάλογο με αντικείμενο τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την ίδια στιγμή να αρνείται να καταγγείλει ή να πάρει τα στοιχειώδη μέτρα ώστε να αποτρέψει τις πιέσεις που δέχεται και την αυτοπαγίδευση που διαφαίνεται.
Προπομπός εξελίξεων ο γερμανικός φιλοτουρκισμός
Η Γερμανία, χωρίς περιστροφές, είχε θεωρήσει την Ελλάδα συνυπεύθυνη για την ένταση στο Αιγαίο. Δήλωσε δυσαρέσκεια για τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου παρά το γεγονός ότι δικαίωνε τα τουρκικά επιχειρήματα για μερική επήρεια των νήσων στο καθορισμό ΑΟΖ. Δήλωνε απερίφραστα ότι είναι κατά της επιβολής κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας γιατί την αξιολογούσε ως «στρατηγικό εταίρο της Ε.Ε.». Έχοντας πετύχει μια τεράστια αύξηση των εμπορικών και στρατιωτικών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών, η Γερμανία επενδύει στη συγκρότηση ενός άξονα με την Τουρκία ικανού να την επαναφέρει σε πρωταγωνιστικό ρόλο σε Μ. Ανατολή και Β. Αφρική. Ο σχεδιασμός της αξιοποιεί ως παράθυρο ευκαιρίας την αδυναμία και την απόσυρση των ΗΠΑ από την περιοχή και επιχειρεί να κερδίσει πολύτιμο χρόνο έναντι των γαλλικών σχεδιασμών. Το Βερολίνο, παρά την επιφαινόμενη συνεργασία του με το Παρίσι, δεν διστάζει να δηλώνει ενοχλημένο με τις πρωτοβουλίες Μακρόν. Και ίσως μελλοντικά δεν διστάσει να ρίξει την ευρωζώνη σε μια νέα κρίση αν οι καιροί επιβεβαιώσουν τους σημερινούς γερμανικούς σχεδιασμούς. Υπό αυτό το πρίσμα δεν δυσκολεύτηκε πολύ να κάμψει τις αντιρρήσεις πρωτίστως της κυπριακής και έπειτα της ελλαδικής πλευράς στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής. Δεν δυσκολεύτηκε να οδηγήσει και αυτή τη σύνοδο σε ό,τι είχε σχεδιάσει παρά τη στήριξη Γαλλίας και Αυστρίας στις ελληνικές και κυπριακές θέσεις. Επιβεβαιώθηκε ότι αν μια χώρα δεν θέλει να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της καμιά δύναμη δεν μπορεί να την βοηθήσει σε αυτό.
