Οι μετρήσεις, οι επικοινωνιακοί χειρισμοί και η πραγματικότητα.
Του Γιώργου Τσίπρα.
Σύμφωνα με προχθεσινή ανακοίνωση επιτόπιας επιστημονικής ομάδας της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (ΔΕΑΕ), που διενήργησε μετρήσεις από τις 18 έως τις 26 Μαρτίου σε 9 επαρχίες σε αποστάσεις από 25 έως 58 χιλιόμετρα από το εργοστάσιο της Φουκουσίμα για τη μόλυνση από καίσιο-137, οι μετρήσεις έδειξαν 0,02-3,70 ΜΒq/m2 (μεγαμπεκερέλ ανά τετρ. μέτρο). Πρόκειται για εξαιρετικά υψηλά επίπεδα ραδιενεργού μόλυνσης.
Για να καταλάβουμε τι σημαίνουν τα νούμερα αυτά μπορούμε να τα συγκρίνουμε με τις διάφορες ζώνες του Τσέρνομπιλ. Οι περιοχές που είναι αυστηρά απαγορευμένες εδώ και 25 χρόνια και αθροιστικά καταλαμβάνουν πάνω από χίλια τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι όσες παρουσιάζουν αντίστοιχη μόλυνση πάνω από 1,48 ΜΒq/m2. Οι αμέσως επόμενες «Ζώνες Διαρκούς Ελέγχου» που καταλαμβάνουν δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα και επιτρέπεται μεν η κατοίκηση αλλά οι επιπτώσεις στη δημόσια υγεία είναι μαζικές και θλιβερές, είναι όσες μετρούν μόλυνση 0,55-1,48 ΜΒq/m2. Όταν λοιπόν στην Ιαπωνία μετρούν μόλυνση από 0,02 μέχρι 3,70 ΜΒq/m2 σε αποστάσεις 30 και 50 χιλιομέτρων από τη Φουκουσίμα, δηλαδή σε εκτάσεις χιλιάδων τετρ.χλμ., αυτό σημαίνει πως είναι πιθανό, ακόμη κι αν οι εξελίξεις στους αντιδραστήρες σταματούσαν εδώ, να έχει ήδη συντελεστεί μια μεγάλη καταστροφή.
Το γεγονός πως η πυρηνική καταστροφή δεν είναι κάτι ορατό στις κάμερες σαν το τσουνάμι, το σεισμό, την πυρκαγιά, τον πόλεμο, παρά μόνο ύστερα από χρόνια, επιτρέπει ίσως στην ιαπωνική κυβέρνηση αλλά και στη ΔΕΑΕ (που προστατεύει τα συμφέροντα του διεθνούς πυρηνικού λόμπυ) να επικεντρώνονται στην αποφυγή των χειρότερων αποφεύγοντας προς το παρόν την παραδοχή μιας ήδη συντελεσμένης καταστροφής. Οι πιέσεις της ΔΕΑΕ προς την Ιαπωνία να εκκενωθεί ζώνη μεγαλύτερη των 20 χιλιομέτρων που έχει εκκενώσει η ιαπωνική κυβέρνηση εντείνει τις υποψίες αυτές. Όπως θα έλεγε και ο Μακιαβέλι, ένα κακό που ανακοινώνεται ή συνειδητοποιείται σε δόσεις και –ίσως– αφού έχουν αποφευχθεί τα χειρότερα, είναι κάτι πιο εύκολα αποδεκτό από τον κόσμο. Μακάρι να αποδειχτούμε καχύποπτοι…
Ο πρωθυπουργός σε ρόλο εκπροσώπου της TEPCO
Δεν χρειάζεται να είσαι αντίθετος στην ενεργειακή χρήση των πυρηνικών για να αντιληφθείς πως ειδικά η ιδιωτική, επιχειρηματική, λειτουργία πυρηνικών εργοστασίων είναι ο μέγιστος παραλογισμός. Αλλά πέρα απ’ αυτό, έστω και μετά το ατύχημα θα περίμενε κανείς ότι το κράτος θα έκανε πέρα την ιδιωτική εταιρία και θα αναλάμβανε το ίδιο μια κατάσταση που εγκυμονεί κινδύνους μιας πανεθνικής καταστροφής, ακριβώς όπως δεν θα άφηνε για παράδειγμα τη διαχείριση ενός πολέμου σε μια ιδιωτική εταιρία.
Τίποτα. Ύστερα παρακολουθείς να εκτυλίσσεται μπροστά σου το απίστευτο θέατρο του παραλόγου, με την TEPCO να κοροϊδεύει ολοφάνερα την παγκόσμια κοινότητα για το τι ακριβώς συμβαίνει και… ολόκληρος Ιάπωνας πρωθυπουργός αντί έστω και την ύστατη ώρα να κάνει πέρα τον ιδιώτη, να αναλαμβάνει περίπου χρέη εκπροσώπου τύπου της TEPCO! Τότε ξαναθυμάσαι ότι στην Ιαπωνία οι πρωθυπουργοί αυτό ακριβώς είναι, κάτι σαν εκπρόσωποι τύπου των Ζαϊμπάτσου, ακόμη χειρότερα από ό,τι συμβαίνει για παράδειγμα στη Γερμανία ή τις ΗΠΑ (θυμηθείτε την πρόσφατη υπόθεση Ομπάμα-ΒΡ για την καταστροφή στον κόλπο του Μεξικού, έ, υπήρχε περισσότερο τακτ στην άλλη πλευρά του Ειρηνικού…).
Η TEPCO είναι η τέταρτη μεγαλύτερη ηλεκτρική εταιρία στον κόσμο. Τέλος, επανερχόμαστε στο ζήτημα της λειτουργίας ενός ιδιωτικού πυρηνικού εργοστασίου: αν η εταιρία που το διαχειρίζεται έχει περίπου για εκπρόσωπο τύπου τον ίδιο τον πρωθυπουργό ποιο το νόημα να μιλάμε για προδιαγραφές ασφαλείας;
Οι δυο πιο κατατοπιστικές δηλώσεις της εβδομάδας
Κουζνετσόφ, Ρώσος πυρηνικός επιστήμονας: «Η πυρηνική κρίση στην Ιαπωνία εξελίσσεται σύμφωνα με το χειρότερο σενάριο. Κατά πάσα πιθανότητα το καύσιμο στο δεύτερο αντιδραστήρα είναι σε τήξη… Το προσωπικό της Φουκουσίμα είτε είναι ανίκανο είτε αποκρύπτει σκόπιμα το μέγεθος της καταστροφής».
Μεσκάτι, Αμερικανός περιβαλλοντολόγος και ειδικός σε συστήματα ασφαλείας: «Η διεθνής κοινότητα θα έπρεπε να ασχολείται με το ατύχημα στη Φουκουσίμα. Κατά την ταπεινή μου άποψη αυτό είναι πιο σημαντικό από τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη».
