Θητεία τυμβωρύχου εκτελεί ο Ιοβόλος
Μιλώντας για τα στερεότυπα της Αριστεράς, ο Δρόμος έχει αφιερώσει πολύ χώρο στις σελίδες του. Πρόσφατα είδαμε ένα ενδιαφέρον άρθρο του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου σχετικά με τα θέματα αυτά (agriazwa.blogspot.com). Αποσπάσματα του άρθρου μεταφέρουμε εδώ:
[…] Έχοντας δουλέψει αρκετά στην υπονόμευση της έννοιας του έθνους κράτους για λόγους που έπαψαν να υπάρχουν και με το επιχείρημα του αυταρχικού δεξιού κράτους, η αριστερά έχει προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στο νέο εχθρό της ανθρωπότητας: τη χυλοποίηση και την εξίσωση προς τα κάτω που απλόχερα προσφέρει η “παγκοσμιοποίηση”. Και αμείβεται για αυτές κάθε φορά που μπορεί να αποδείξει τη χρησιμότητά της στα εκάστοτε νέα αφεντικά του πλανήτη. Η αριστερά συνεχίζει να βάζει ως πρόταγμα έναντι στη χυλοποίηση αυτή, την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Θα μπορούσε όμως κάποιος να σκεφτεί την προάσπιση του λαϊκού χωρίς ένα εθνικό πλαίσιο; […] Όχι, το κοινωνικό στις παρούσες συνθήκες δε γίνεται να προστατευτεί εκτός εθνικού πλαισίου.
[…] Μαρξισμός και καπιταλισμός είναι οικονομικίστικες αντιλήψεις που τοποθετούν μια αυθαίρετη εκκίνηση της ιστορίας και ως ερμηνευτικό μοντέλο της την οικονομική κοινωνία. Η οικονομία όμως είναι προϊόν των οργανωμένων κοινωνιών. Εμφανίζεται από ένα στάδιο εξέλιξής τους κι έπειτα. Το να ορίζονται οι κοινωνίες μόνο από οικονομικούς όρους παραβλέπει και υποβαθμίζει όλες εκείνες τις διεργασίες που οδήγησαν τις κοινωνίες σε εξέλιξη. Κρίνω πως κάτι τέτοιο σταδιακά τις οδηγεί σε οπισθοδρόμηση. […] Ας είμαστε ειλικρινείς: Ένας κόσμος όπου επικρατούν στενά οικονομικίστικες αντιλήψεις θα καταντούσε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να κυβερνιέται από αγορές, τραπεζίτες και οικονομολόγους. Το ερώτημα “οικονομία στην υπηρεσία του ανθρώπου” ή “άνθρωποι στην υπηρεσία της οικονομίας” έχει ήδη απαντηθεί με το χειρότερο δυνατό τρόπο και με τα χειρότερα πλέον αποτελέσματα. Ας δεχτούμε ότι ο οικονομικός ιμπεριαλισμός επιβάλλει την ατζέντα του μέσω της ισχύος του. Η αριστερά πώς τα κατάφερε όμως να επιβάλει από τη δικιά της τη μεριά την ίδια ατζέντα;
[…] Όλως παραδόξως, η νέα αριστερά ξεχνάει τον οικονομισμό της όταν αφορά τον μετανάστη, και επικαλείται μοναχά τον ανθρωπισμό. Ο νέος της πάτρωνας όμως, ο οικονομικός ιμπεριαλισμός βλέπει τον μετανάστη μόνο έτσι: Όπως τον έβλεπαν οι Μαρξ και Έγκελς: Ως οικονομικό ον. Ως ένα ον που βρίσκεται σε ανάγκη. Και τα όντα που εξαρτώνται από το σύστημα εξουσίας για επιβίωση είναι πολύ πιο πειθήνια από αυτούς που έχουν μια κάποια ανεξαρτησία. Η Γερμανία ήδη έχει κάνει τον παραγωγικό σχεδιασμό της τα επόμενα χρόνια εκμεταλλευόμενη το μεταναστευτικό με ναζιστικά υπολογιστικό τρόπο και χρησιμοποιώντας το ως αντεπιχείρημα για αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Η λεγόμενη εξίσωση προς τα κάτω που καταλήγει να είναι το τελικό αποτέλεσμα και των αριστερών δυτικών διακυβερνήσεων μετά τον αρχικό μήνα του μέλιτος, θα έχει για την Γερμανία σαν αποτέλεσμα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της. Για την Ελλάδα την πλήρη δουλοπαροικιοποίηση του πληθυσμού της. Αυτό είναι το επόμενο βήμα μετά την ολοκλήρωση της καταστροφής τής μόλις πριν από λίγα χρόνια ανθηρότατης μεσαίας τάξης της. Να σημειωθεί τούτο: Η πόλωση στο μεταναστευτικό σε μια ευρωπαϊκή οικονομική αβελτηρία οδηγεί αναπόφευκτα πλέον σε εθνικισμούς πρωτόγονους, του είδους που γέννησε τον Ναζισμό. Και σε αυτό μπορεί τον πρώτο λίθο να έριξαν οι ιμπεριαλιστές που δημιούργησαν το μεταναστευτικό και το προσφυγικό και να το επωφελήθηκαν μετέπειτα αισχρά οι εθνικιστές που έχτισαν την εικόνα του ξένου-δαίμονα, λάδι στη φωτιά του καζανιού που βράζει όμως έριξε και η νέα αριστερά με την απόλυτη μη ρεαλιστική θεωρία του Μετανάστη/Αγίου και τη στοχοποίηση όσων δεν την προσκύνησαν. […] Και φυσικά η αριστερά σπαταλάει κλάσμα μόνο του χρόνου της σε σχέση με την Ελλάδα ως χώρα μεταναστών από ό,τι σε σχέση με την Ελλάδα ως χώρα αθρόας εξαγωγής αυτοχθόνων μεταναστών».
