Είστε ικανοποιημένη από τον τρόπο που προχωρά η οργανωτική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ;
Αν η ίδια καμπάνια, εξελισσόταν σε ένα ήπιο πολιτικό περιβάλλον, σε μία άλλη χρονική στιγμή, με διαφορετικά διακυβεύματα, θα έλεγα ότι κυλά κανονικά. Σήμερα όμως μιλάμε για ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον ασύλληπτης αγριότητας, άρα το ζητούμενο είναι η ανατροπή.
Η ανατροπή, όμως, προϋποθέτει να λειτουργήσουμε πέρα κι έξω από παθογένειες των προηγούμενων χρόνων, αντιδρώντας σε κάθε γραφειοκρατικοποίηση, διαλύοντας με δική μας πρωτοβουλία τη νοητή και πολλές φορές σκληρή διαχωριστική γραμμή του πάνω με το κάτω, γκρεμίζοντας τη λογική του «εμείς» για «σας», καταργώντας κάθε ελιτίστικη προσέγγιση της παραγωγής γραμμής από τα γραφεία για την κοινωνία. Προσπάθειες στην κατεύθυνση αυτή γίνονται σοβαρές και ειλικρινείς, αλλά δε αρκούν οι προσπάθειες. Χρειάζεται συνολική συνειδητή θέση που θα επαναπροσδιορίζει τα πράγματα στη λογική αυτή.
Από πολλούς λέγεται ότι το άνοιγμα, η φυγή -αν θέλετε- του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προς τον κόσμο έχει καθυστερήσει και με βάση τη συμπύκνωση του πολιτικού χρόνου. Η δική σας εκτίμηση ποια είναι;
Βρισκόμαστε πραγματικά βήματα πίσω. Μόνον το παράδειγμα της Αγροτικής και των αντανακλαστικών μας είναι αποκαλυπτικό. Στη σημείο αυτό θα ήθελα να θέσω τρία ζητήματα, όχι ως άλλοθι, αλλά ως πραγματικότητες: τη μετεκλογική κόπωση, την αντικειμενική καλοκαιρινή συγκυρία και κυρίως τη συνειδητοποίηση ενός εκλογικού αποτελέσματος που σαφώς υπερβαίνει τις προηγούμενες οργανωτικές δομές μας.
Από την άλλη δεν υπάρχει χρόνος ούτε για πολιτική ανάπαυση και κυρίως δεν υπάρχει χρόνος, αλλά ούτε και λόγος, να προηγηθεί η ώριμη συνειδητοποίηση του ρόλου μας και να ακολουθήσει η πολιτική δράση. Είναι πλέον η ώρα να ωριμάζουμε διαρκώς, μέσα από τη δράση και την εμπλοκή μας με την κοινωνία.
Το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια αίσθηση αμηχανίας σε επίπεδο κοινωνίας με βάση τα καταιγιστικά σενάρια για τα μέτρα και τη γνωστή επιχείρηση τρομοκράτησης του λαού. Η περιβόητη εισβολή του κόσμου στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με όρους ουσιαστικής συμμετοχής μπορεί να συμβάλει στην αλλαγή του κλίματος και στην αναζήτηση διεξόδου;
Έχει πλέον εγγραφεί στη συνείδηση του λαού μας ότι τούτη η τρικομματική κυβέρνηση λειτουργεί ως εσωτερική τρόικα και ετοιμάζεται να βάλει την ταφόπλακα στις ζωές μας. Έχει όμως εγγραφεί στη συνείδησή του -από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις- και η δυνατότητα της ανατροπής. Τότε, προεκλογικά, λέγαμε σε όλους τους τόνους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ μόνος του στην κυβέρνηση χωρίς την ενεργό συμμετοχή και εμπλοκή τού αγωνιζόμενου λαού δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει στις προεκλογικές του δεσμεύσεις.
Η προσέγγιση, σήμερα, πρέπει να είναι η ίδια. Η ουσιαστική συμμετοχή του λαού μας στις πολιτικές μας διεργασίες και η -στην κυριολεξία- εισβολή του κόσμου στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι μια αναγκαιότητα ιστορικά επιβεβλημένη αλλά και πολιτικά ώριμη.
Η αναγκαιότητα σήμερα απαντά στην πολιτική αντίληψη και πρακτική «ο ΣΥΡΙΖΑ είσαι εσύ», χωρίς φοβίες, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς στεγανά, χωρίς ηγεμονισμούς.
Και μιλώ για αναγκαιότητα για δύο λόγους.
Ο πρώτος. Οι εξελίξεις είναι τέτοιας έντασης και τέτοιου βάθους που η αποτροπή τους και η ανατροπή τους απαιτούν τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων, αλλά και ενότητα της Αριστεράς με τη βάση της και το λαό.
Ο δεύτερος. Παρά το σημαντικό ποσοστό μας του 27%, ο λαός μας συνολικά, με την επιλογή του να δώσει στη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Αριστερά τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης, αισθάνεται αυτή τη στιγμή -και είναι πράγματι έτσι- ότι δεν έχει πολιτική εκπροσώπηση.
Εμείς οφείλουμε να αποτελέσουμε την πιο σοβαρή, την πιο αξιόπιστη απάντηση στη βαθιά διάρρηξη της πολιτικής εκπροσώπησης που σφραγίζει βαθιά τη σημερινή περίοδο. Και αυτό γίνεται μόνον με όρους σύγκρουσης τόσο με το σάπιο πολιτικό σύστημα, όσο και με τον περιχαρακωμένο εαυτό μας.
Μιλάτε συχνά για την ανάγκη πλατιάς συμμαχίας κοινωνικών ομάδων που θα αποτελέσουν ένα νέο ιστορικό μπλοκ. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ πώς μπορεί και πρέπει να συμβάλει πρακτικά σε μια τέτοια κατεύθυνση;
Σε αυτές τις εκλογές καταφέραμε να κλείσουμε ένα κύκλο της Αριστεράς κατά τον οποίο ο ρόλος της δικαιωνόταν μόνον από τη διεκδίκηση και την απόσπαση κατακτήσεων στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού. Η επόμενη φάση είναι η μετεξέλιξή μας σε ένα ευρύ μέτωπο λαϊκής αντίστασης και κοινωνικής ανασυγκρότησης, ένα ιστορικό μπλοκ.
Και για να συμβεί αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να μας αφορούν μόνο και κυρίως η διαμόρφωση όρων παραδοσιακής εκλογικής τακτικής και αριθμητικής μικροδιεύρυνσης, μόνον η απλή βελτίωση των εγγενών αδυναμιών μας, μόνον η οικοδόμηση συνασπισμών με στενό εκλογικό ορίζοντα. Ιστορικό μπλοκ σημαίνει ζωντανή οργάνωση της ίδιας της κοινωνίας, όλων μας, για έναν πολιτικό αγώνα από όλους μας με στόχους την απαλλαγή από την τρόικα και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, την καταγγελία του Μνημονίου, την ανατροπή της κυβέρνησης του ειδικού καθεστώτος που έχει επιβληθεί στην χώρα, την αποτροπή του ξεπουλήματος της χώρας και της καταδίκης των εργαζόμενων και του λαού στην φτώχεια. Σημαίνει ζωντανή οργάνωση της κοινωνίας, όλων μας, που θα επιχειρήσουμε μαζί την ανατροπή και θα στηρίξουμε τη μετάβαση. Θα στηρίξουμε δηλαδή μια λαϊκή κυβέρνηση στον αγώνα για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή που θα βάλει τις βάσεις για την πραγματική δημοκρατία, την ανεξαρτησία, την παραγωγική ανασυγκρότηση, τη νέα θέση της Ελλάδας στο σύγχρονο κόσμο, τις αλλαγές στις κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις.
Εκτιμάτε ότι η πολιτική Αριστερά είναι ώριμη να αποδεχτεί την πιο πλατιά δημοκρατία, την πιο πλατιά συμμετοχή, τη συναπόφαση και, τελικά, τον έλεγχο;
Να ξεκινήσουμε πρώτα από κάτι άλλο. Είναι σήμερα ζητούμενο από το λαό μας η συμμετοχή του, μετά από ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα κατά το οποίο ιδιώτευσε;
Κατά την άποψή μου τα ζητήματα συμμετοχής τα διαμόρφωσε και τα κατοχυρώνει ο ίδιος ο λαός μας. Οι διαδικασίες βάσης αναδείχθηκαν τα τελευταία χρόνια από τα κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση ώς τις πλατείες, τις συνελεύσεις της γειτονιάς και το συνδικαλισμό και φέρνουν μαζί τους ένα πλούσιο υλικό που πρέπει να αξιοποιηθεί.
Να προχωρήσουμε σε κάτι άλλο. Για να συμμετέχει ο λαός μας πρέπει να έχει τη συνεχώς επαληθευόμενη βεβαιότητα ότι η συμμετοχή του παίζει ρόλο και δεν είναι προσχηματική.
Άρα, το κυρίαρχο επίπεδο της πολιτικής ευθύνης της Αριστεράς είναι να δικαιώνει τη συμμετοχή και όχι να την απαξιώνει μέσα από διαδικασίες προσχηματικές.
Η Αριστερά είναι ώριμη για κάτι τέτοιο;
H Αριστερά σήμερα έχει δύο δρόμους. Για να τον περιγράψω τον έναν, δανείζομαι σκέψεις του Θανάση Σκαμνάκη: να συμπεριφερθούμε σαν παλαιοκομμουνιστικές γεροντοκόρες που περιμένουν μια ήττα, μια ακόμη ήττα, για να δικαιώσουν το προκαταβολικό μοιρολόι και να συντηρήσουμε μια μικρή και λιπόψυχη Αριστερά σε… μεγάλους καιρούς.
Ο άλλος δρόμος είναι να δημιουργήσουμε μια μεγάλη, ανοικτή, ανατρεπτική και δημοκρατική Αριστερά, όπου ο φόβος δεν έχει θέση, όπου ο έλεγχος και η συναπόφαση αποτελούν δομικά συστατικά της.
Θέλει προσοχή…
Τα επόμενα βήματα, το χρονοδιάγραμμα για τη διαμόρφωση του νέου φορέα, ποια είναι;
Κυρίαρχο στοιχείο του οδικού χάρτη έως την πανελλαδική συνδιάσκεψη είναι οι ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που θα συμβάλλουν στην αυτοοργάνωση και στην ενδυνάμωση των λαϊκών αγώνων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πρωτόγνωρη διαδικασία με κύρια χαρακτηριστικά τη δημοκρατικότητά της και τη λαϊκότητά της.
Και για να συνδεθούμε με την παραπάνω ερώτηση η μόνη προσοχή που χρειάζεται είναι να μη φοβηθούμε τη δημοκρατικότητα και τη λαϊκότητα των διαδικασιών. Τότε και μόνον τότε θα αρχίσουν να φοβούνται οι άλλοι, αυτοί που προχωρούν χωρίς εμάς…
