Της Τασίας Σταματοπούλου.
Όλα όσα θα διαβάσετε προέρχονται από ένα μικρό «περίπατο», μια περιδιάβαση στα ελληνικά μπλογκς, μια εντελώς υποκειμενική ματιά, χωρίς στοιχεία και συγκριτικές παρατηρήσεις που θα απαιτούσε μία τεκμηριωμένη έρευνα σχετικά με την εξέλιξη των ελληνικών μπλογκς, και η οποία φυσικά ξεφεύγει από τις δυνατότητες του μπλογκοδρομίου. Θα είχε ενδιαφέρον, πάντως, να γίνει μια τέτοια έρευνα, αφού, κατά τη γνώμη μου, έχουν επέλθει αρκετές αλλαγές, το τοπίο έχει διαφοροποιηθεί τουλάχιστον την τελευταία χρονιά. Δεν μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι είναι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, ποια ποιοτικά χαρακτηριστικά έχουν αναδειχθεί και ποια έχουν χαθεί.
Η δική μου περιδιάβαση, πάντως, δείχνει πρώτα απ’ όλα πως τα μπλογκς έχουν αυξηθεί, κυρίως αυτά που ενημερώνονται κάθε μέρα. Αφήνω στην άκρη τα δημοσιογραφικά, επαγγελματικά η κρυφο-επαγγελματικά δημοσιογραφικά μπλογκς, είναι μια κατηγορία που απαιτεί άλλου είδους προσέγγιση.
Αναφέρομαι στους «απλούς μπλόγκερς» που θέλουν κάτι να πουν χρησιμοποιώντας το μέσο αυτό και τις δυνατότητές του. Αν βάλουμε ένα κριτήριο π.χ. τη διαφορετικότητα, το προσωπικό ύφος, μάλλον απογοητευτικά είναι τα αποτελέσματα.
Τα προσωπικά μπλογκς-ημερολόγια έχουν αρχίσει να επαναλαμβάνονται, να μην έχουν πρωτοτυπία και να εξαντλούν τη δημιουργικότητά τους στην εικόνα τους με περίτεχνα έως και κραυγαλέα lay out. Το προσωπικό αποτύπωμα λείπει, αυτό που δίνει την πολυχρωμία απόψεων και βιωμάτων.
Εκτός από αυτά που έχουν ένα συγκεκριμένο αντικείμενο π.χ. μουσική, μαγειρική, χιούμορ, και φυσικά τα πολιτικά μπλογκς διατηρούν το ενδιαφέρον ενός συγκεκριμένου target group και έχουν άφθονο υλικό να δώσουν στις αναρτήσεις τους.
Ειδικά για τα πολιτικά μπλογκς υπάρχει υπεραφθονία ειδήσεων και σχολίων για την κρίση, το ΔΝΤ και τα μέτρα της κυβέρνησης. Φαίνεται, πάντως, πως η πολιτική και το σχόλιο είναι μέσα στο αίμα μας, γιατί και μη πολιτικά μπλογκς, αναφέρονται σε θέματα της πολιτικής επικαιρότητας, π.χ. επίσκεψη Νετανιάχου, με αιχμηρό τρόπο, έστω και με ανακλαστικές αντιδράσεις. Όπως και οι προσπάθειες ενημέρωσης γύρω από την κρίση, στις οποίες έχουν σταθερό σημείο αναφοράς αρκετά μπλογκς και μάλιστα όχι ατομικά.
Σημαντική παρουσία έχουν τα μπλογκς κινήσεων πολιτών κατά της κρίσης από όλη την Ελλάδα με τη δημοσίευση δράσεων των επιτροπών.
Τα πολιτικά, ενημερωτικά, ακτιβιστικά μπλογκς φαίνεται να κερδίζουν το ενδιαφέρον σε σύγκριση με τα «ημερολογιακά», ίσως γιατί ζούμε σε ταραγμένους καιρούς.
Μια ματιά σε μπλογκς «αλλοεθνών», πάντως, μου έδωσε την εντύπωση πως επικεντρώνονται περισσότερο σε ένα θέμα, έχουν πιο λιτή εικόνα, χωρίς χτυπητά μπάνερς, συνθήματα, ρητά κ.λπ.
Είναι ζήτημα ιδιοσυγκρασίας; Ποιος ξέρει…
Π.χ. με αφορμή τις κατάπτυστες φωτογραφίες Παλαιστίνιων αιχμαλώτων με την Ισραηλινή πρώην στρατιωτίνα να τους περιγελά, πολλοί Ισραηλινοί μπλογκερς δημοσίευσαν αυτούσιες από το twitter και τη σελίδα της στο facebook συζητήσεις σχετικά με τη στάση και τις προκλητικές δηλώσεις της συγκεκριμένης. Τα μπλογκς μου φάνηκαν περισσότερο ουσιαστικά ως προς την ενημέρωση για την υπόθεση που έγινε και στο Ισραήλ πρωτοσέλιδο και προκάλεσε και επίσημες αντιδράσεις. Όπως επίσης και μπλογκς Ιταλών ακτιβιστών.
Δεν κάνω συγκεκριμένες αναφορές, καθώς, επαναλαμβάνω πως πρόκειται για μια ματιά εντελώς υποκειμενική και χωρίς μέτρα και σταθμά.
Για να μην αδικήσω την ελληνική μπλογκόσφαιρα, έχω σταθεί πολλές φορές σε μπλογκ της επαρχίας, που σου δίνουν την εικόνα από τον τόπο τους, τα πανηγύρια, τις φυσικές ομορφιές αλλά και παραπολιτικά από τις διεργασίες για τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές με μπόλικο πιπέρι για τις μωροφιλοδοξίες συντοπιτών τους…
Αυτό που θα έδινε ίσως στην ελληνική μπλογκόσφαιρα νέα πνοή, και θα την καθιστούσε «δημοσιογραφία των πολιτών» θα ήταν η κατάθεση προσωπικών μαρτυριών, βιωμάτων, ρεπορτάζ, γιατί όχι, για όλα όσα συμβαίνουν στο περιβάλλον τους, στους ίδιους και αξίζει να το μάθουν και οι άλλοι. Για παράδειγμα, τι αξία έχουν οι συνεχείς αναδημοσιεύσεις, ας δώσει ο καθένας και η καθεμία το δικό του στίγμα, τη δική του ματιά, τη δική του σκέψη ή συναίσθημα. Η στασιμότητα νομίζω πως έχει να κάνει με αυτό ακριβώς, τη μη ελεύθερη, αυτολογοκρινόμενη κατάθεση, όλων όσων έχει κάποιος να πει και μπορούν να γνωρίσουν και οι άλλοι.
Αυτά τα ολίγα, με την ελπίδα να κατατεθούν και άλλες απόψεις, για ένα διάλογο που μάλλον πρέπει να είναι διαρκής για την ελληνική μπλογκόσφαιρα.
Αν οι αναγνώστες του Δρόμου, μπλογκερς ή μη, έχουν να δώσουν τη δική τους εικόνα και άποψη για την ελληνική μπλογκόσφαιρα, μπορούν να τη στείλουν στο mail [email protected].
