Το Radio Vesti, ο μοναδικός ραδιοφωνικός σταθμός της Ουκρανίας που δεν δίσταζε να κριτικάρει την γενικότερη πορεία της χώρας, αλλά και να βγάζει απευθείας ακροατές στον αέρα, έπαψε να εκπέμπει το περασμένο Σάββατο. Μια μέρα πριν, του αφαιρέθηκε η άδεια να εκπέμπει στο Κίεβο. Μια υπόθεση ενδεικτική για το ολοκληρωτικό μονοπάτι στο οποίο βαδίζει η Ουκρανία. Αναδημοσιεύουμε ένα μέρος από το άρθρο του δημοσιογράφου του σταθμού, Βαλέρι Καλνίς.
Το να εκπροσωπείς όλες τις απόψεις στη σημερινή Ουκρανία είναι δύσκολο. Δεν μιλώ για κριτική στις αρχές –στον πρόεδρο Ποροσένκο ή το υπουργικό συμβούλιο– μπορείς όσο θέλεις να τα βάλεις μαζί τους. Μιλώ για κριτική στον δημόσιο διάλογο γενικότερα και στον τρόπο που τα πολιτικά πράγματα της Ουκρανίας επηρεάζουν τους ανθρώπους. Αν επικρίνεις τις αξίες της χώρας, την ιστορία, τους εθνικούς ήρωες, αν αποκαλέσεις τους αυτονομιστές του Ντονμπάς «πολιτοφύλακες» ή αναρωτηθείς αν ήταν σωστό να εκδιωχθεί ο Βίκτορ Γιανουκόβιτς, τότε έχεις αμέσως προστεθεί στη μαύρη λίστα και θα ονομάζεσαι πλέον «πράκτορας του Κρεμλίνου». Δεν μπορείς να επικρίνεις την κοινή γνώμη. Δεν μπορείς να επικρίνεις την πορεία της χώρας.
Το Radio Vesti σίγουρα προκάλεσε προβλήματα στις αρχές. Η εξουσία δεν φοβόταν την κριτική στην κυβέρνηση από τα ερτζιανά -δεν υπήρχε πρόβλημα με αυτό. Ή ότι ο σταθμός θα άρχιζε να προωθεί αντι-ουκρανικές στάσεις -αν και σχετικά με αυτό υπήρχε κάποια ανησυχία.
Ο φόβος τους, κατά τη γνώμη μου, ήταν ευρύτερος. Το ακροατήριο του σταθμού, που έσπευσε να μιλήσει στον αέρα (δεν λογοκρίθηκε κανείς), εξέφρασε επίμονα τη δυσαρέσκειά του. Αυτή η δυσαρέσκεια συνέχισε να μεγαλώνει, παίρνοντας διάφορες μορφές, και να κλιμακώνεται, αλλά το πλαίσιο παρέμεινε ίδιο, οι άνθρωποι στην Ουκρανία είναι δυσαρεστημένοι με τη ζωή τους. Όχι μόνο με τους Ουκρανούς πολιτικούς (αυτό είναι αυτονόητο), αλλά με τον τρόπο που η ζωή κυλά καθημερινά.
Πηγή: www.opendemocracy.net
