Υπερψήφισαν το έκτρωμα της CETA οι περισσότεροι ευρωβουλευτές
του Τάσου Γκούβα
Εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την περασμένη Τετάρτη (15/2) η καταστροφική CETA, η συμφωνία «ελεύθερου εμπορίου» μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά. Αν και η επικύρωση της πρέπει να γίνει και από τα 28 εθνικά κοινοβούλια, μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η συμφωνία CETA θα τεθεί σε «τριετή προσωρινή εφαρμογή». Την έγκριση της συμφωνίας υπερψήφισαν 408 ευρωβουλευτές – μεταξύ των οποίων, φυσικά, και οι σοσιαλδημοκράτες που κατά τα άλλα «αλλάζουν και γυρνούν την πλάτη στο νεοφιλελευθερισμό»… Την καταψήφισαν 254 ευρωβουλευτές, και 33 απείχαν.
Η έγκριση της CETA παρά το μεγάλο κίνημα πολιτών εναντίον της (δεκάδες πρωτοβουλίες ξεπήδησαν τους τελευταίους μήνες σε πολλά κράτη μέλη της Ε.Ε. και πάνω από 3.500.000 πολίτες υπέγραψαν έκκληση προς τους ευρωβουλευτές να την καταψηφίσουν) απέδειξε για άλλη μια φορά ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν λειτουργεί προς το συμφέρον των πολιτών της Ευρώπης, δεν λογοδοτεί σε αυτούς και σίγουρα δεν ακούει τις φωνές τους.
Παρουσιάζοντας σαν δική τους παρέμβαση αυτήν την προσωρινή αναστολή εφαρμογής του πιο εκτρωματικού νεοφιλελεύθερου μέτρου που υπήρξε ποτέ, δηλαδή της νομικής εξίσωσης των πολυεθνικών με κυρίαρχα κράτη (ή μάλλον ακόμη χειρότερα, αφού τα κράτη δεν θα δικαιούνται να μηνύουν τις πολυεθνικές), οι σοσιαλδημοκράτες «ξεχνούν» ότι αυτό ήταν προϋπόθεση για να άρει το βέτο της, μεταξύ άλλων, η Βαλονία [βλ. φύλλο 331, σελ. 25].
Σε κάθε περίπτωση, η υποτιθέμενη «αριστερή στροφή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας», την οποία διαφημίζει μεταξύ άλλων ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, αποδείχθηκε και πάλι φαντασιοπληξία. Το αντίθετο συμβαίνει: η αυτοαποκαλούμενη «αριστερά» είναι που στοιχίζεται όλο και περισσότερο πίσω από τη σοσιαλδημοκρατία, της οποίας τις αμαρτίες ξεπλένει – και ταυτόχρονα καλλιεργεί ψευδαισθήσεις περί μιας Ευρώπης που (δεν) αλλάζει.
Αλλά κοντός ψαλμός αλληλούια: για να τεθεί σε πλήρη και οριστική εφαρμογή η συμφωνία CETA πρέπει, όπως είπαμε, να εγκριθεί και από όλα τα εθνικά κοινοβούλια των κρατών μελών της Ε.Ε. – πράγμα που σημαίνει ότι αρκεί μία μόνο καταψήφιση για την ακύρωσή της. Η ελληνική κυβέρνηση, παρόλο που «επισήμως» αντιτίθεται στις εκτρωματικές διατλαντικές συμφωνίες, μέχρι στιγμής δεν έβαλε κανένα βέτο (πράγμα που τόλμησαν οι Βέλγοι σοσιαλδημοκράτες…). Να δούμε τι θα ψηφίσουν οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας όταν τους έρθει προς ψήφιση η CETA!
Να τους χαιρόμαστε!
Οι παρακάτω Έλληνες ευρωβουλευτές ψήφισαν υπέρ της CETA, ελπίζοντας ότι η στάση τους θα περάσει στα ψιλά, και ποντάροντας στην ελέω ΜΜΕ άγνοια των πολιτών για το εγκληματικό περιεχόμενο της συμφωνίας:
– Από τη ΝΔ, και οι 5 ευρωβουλευτές: Ελίζα Βόζενμπεργκ, Θοδωρής Ζαγοράκης, Μανώλης Κεφαλογιάννης, Γιώργος Κύρτσος και Μαρία Σπυράκη.
– Από το Ποτάμι, και οι 2 ευρωβουλευτές: Γεώργιος Γραμματικάκης και Μιλτιάδης Κύρκος.
– Από το ΠΑΣΟΚ, η Εύα Καϊλή (ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν απών).
Τι προβλέπει η CETA
Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:
– Μείωση των επιδοτήσεων και των δασμών και αύξηση των ποσοστώσεων με μηδενικούς δασμούς στις εξαγωγές βοδινού και χοιρινού από τον Καναδά προς την Ε.Ε. (από 9.662 τόνους σήμερα σε 130.551 τόνους με την ισχύ της συμφωνίας).
– Από τα 1.308 ΠΟΠ-ΠΓΕ προϊόντα της Ε.Ε. προστατεύει μόνο τα 173 (από τα 140 ελληνικά ΠΟΠ προϊόντα προστατεύει μόνο τα 16).
– Μεταλλαγμένα: συμφωνείται η… «μικρότερη δυνατή χρήση Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών».
– Καμία δέσμευση για προστασία των τοπικών ποικιλιών σπόρων, προστασία του περιβάλλοντος και πολιτικές αποτροπής της κλιματικής αλλαγής.
– Καμία δέσμευση για εφαρμογή του συνόλου των συμφωνιών του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (π.χ. ο Καναδάς δεν έχει επικυρώσει τη συμφωνία για τις συλλογικές συμβάσεις και 12 κράτη μέλη της Ε.Ε. δεν έχουν επικυρώσει την συμφωνία για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων).
– Προώθηση της ιδιωτικοποίησης κοινωφελών υπηρεσιών (υγεία, εκπαίδευση, κοινωνικές υπηρεσίες, μεταφορές, ενέργεια, διαχείριση απορριμμάτων).
– Απαγόρευση της επαναδημοτικοποίησης ή επανεθνικοποίησης υπηρεσιών που ιδιωτικοποιήθηκαν, περιλαμβανομένου του πόσιμου νερού.
– Αποτροπή ενίσχυσης των τοπικών παραγωγών και των τοπικών παραγωγικών και καταναλωτικών συστημάτων.
Πηγή: www.enallaktikos.gr
