«Μια ζώνη ασφαλείας στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, θα επέτρεπε την μετεγκατάσταση, 3 εκατομμυρίων Σύριων από την Τουρκία, την Ευρώπη, και άλλες χώρες, αν επεκταθεί μέχρι την γραμμή Νταερ Εζ Ζορ-Ράκα». Με τα λόγια αυτά ο Ταγίπ Ερντογάν, απευθυνόμενος στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη βδομάδα στην Νέα Υόρκη, περιέγραψε τις επιδιώξεις της Τουρκίας για την Νέα Μέση Ανατολή.
Το προσφυγικό/μεταναστευτικό, παρά τα κροκοδείλια δάκρυα, δεν υπήρξε ποτέ ένα ανθρωπιστικό πρόβλημα για τους ισχυρούς του πλανήτη. Το ξερίζωμα και η μετακίνηση πληθυσμών, ο έλεγχος των ροών, είναι γεωπολιτικά μεγέθη, που στα χέρια των μεγαπαικτών γίνονται όπλα για αναδιατάξεις σφαιρών επιρροής και γεωπολιτικού ελέγχου.
Η Τουρκία διαχρονικά εκμεταλλεύεται ζητήματα πληθυσμών και μειονοτήτων, ως εργαλείο για να επιβάλει τις επιδιώξεις της, σε μια ταραγμένη περιοχή, μωσαϊκό εθνών-λαών, με την φιλοδοξία να υπερβεί τα σύνορα της παίζοντας ρόλο σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο, από την Ανατολική Ευρώπη, και τη Βόρεια Αφρική, ως τη Μέση Ανατολή και την Κίνα.
Τώρα, με το βλέμμα στραμμένο στη Δύση και στη Μέση Ανατολή, χρησιμοποιεί τα εκατομμύρια προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται στο έδαφός της σ’ ένα μεγάλο παζάρι, με στόχο την κατοχύρωση της ως βασική περιφερειακή δύναμη.
Προς την Δύση εξαπολύει διαρκώς απειλές ότι θα ανοίξει τη στρόφιγγα των ροών, απελευθερώνοντας 1 εκατ. πρόσφυγες και μετανάστες προς την Ευρώπη. Απειλή που υλοποιεί μερικώς προς τα ελληνικά νησιά, με σκοπό να συνεχίσει να λαμβάνει τα δισεκατομμύρια της χρηματοδότησης από την «συμφωνία» Ευρώπης-Τουρκίας, να πιέζει τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές της και να γκριζάρει την κυριαρχία στα ελληνικά νησιά και όχι μόνο.
Η νέα απόπειρα εμπλοκή της Τουρκίας στο πόλεμο της Συρίας, με πρόσχημα αυτή τη φορά το προσφυγικό, αποτελεί μια καθαρή απόδειξη των φιλοδοξιών του τουρκικού επεκτατισμού
Στη Μέση Ανατολή, έρχεται να προτείνει μια άλλη «λύση», που θα την καταστήσει de facto ρυθμιστή και θα μπλοκάρει τα σχέδια για κουρδική κρατική οντότητα στα νότια σύνορα της. Στις περιοχές που βρίσκονται υπό την εποπτεία της δυτικής συμμαχίας υπό τις ΗΠΑ, τις περιοχές δηλαδή τις οποίες απελευθέρωσαν οι Κούρδοι από το Ισλαμικό Κράτος, θέλει να φτιαχτεί ένας διάδρομος ασφαλείας. Το σχέδιο αυτό υλοποιείται ήδη με την εισβολή και κατοχή, στην περιοχή του Αφρίν και της Ιντλίμπ. Τώρα στο διαρκές παζάρι με τις ΗΠΑ και την Ρωσία, πλάι στη διελκυστίνδα για τα οπλικά συστήματα και τη διαμάχη για τα ενεργειακά της Ν.Α. Μεσογείου, έρχεται να προστεθεί το σχέδιο για μετεγκαταστάσεις μεταναστών και προσφύγων.
Προς το παρόν, η πρόταση απευθύνεται προς τις ΗΠΑ και ζητά την στήριξη της Ε.Ε. ενώ φαίνεται να έχει την ανοχή της Ρωσίας. Η Τουρκία έχει ανακοινώσει την επιδίωξη της, δημιουργεί τετελεσμένα και επιδιώκει να κερδίσει ό,τι μπορεί σε μια πιθανή μελλοντική διευθέτηση. Εμφανίζει μάλιστα τον εαυτό της δήθεν θύμα της προσφυγικής κρίσης και τώρα έρχεται να δώσει «λύση» σε ένα πρόβλημα που, όπως είπε ο Ερντογάν στη συνέλευση του ΟΗΕ, «η διεθνής κοινότητα αδυνατεί να δώσει λύσεις διαρκείας».
Η Τουρκία εμπρηστής πολέμου
Η νέα απόπειρα εμπλοκή της Τουρκίας στο πόλεμο της Συρίας, με πρόσχημα αυτή τη φορά το προσφυγικό, αποτελεί μια καθαρή απόδειξη ότι αποτελεί χώρα-εμπρηστή του πολέμου σε ολόκληρη τη Μ. Ανατολή. Με τα νέα της σχέδια δεν επιχειρεί απλά να ξεπλύνει τον αποσταθεροποιητικό ρόλο που έπαιξε στη Συρία, ενισχύοντας διάφορες ομάδες τζιχαντιστών και χρηματοδοτώντας την μεταφορά στη Συρία ισλαμιστών μισθοφόρων απ’ τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και της Αφρικής. Τώρα προωθεί τη διχοτόμηση της Συρίας και τον έλεγχο μιας τεράστιας περιοχής στα βόρεια σύνορα της. Στοχεύει στη συντριβή των Κούρδων και την ματαίωση της δημιουργίας κουρδικού κρατιδίου στην περιοχή. Αποσκοπεί στην συνέχιση των εγκλημάτων διαρκείας κατά των Κούρδων που ζουν στην Τουρκία αλλά και των άλλων λαών της Ανατολίας.
Ταυτόχρονα η Τουρκία, γεγονός που έχει περάσει στα ψιλά στη χώρα μας, εμπλέκεται πλέον ανοικτά στον πόλεμο της Λιβύης στηρίζοντας την εγκάθετη , από τη διεθνή κοινότητα, κυβέρνηση στη διαμάχη της με τις δυνάμεις του στρατάρχη Χαφτάρ που διεκδικεί την εξουσία στην διαλυμένη απ’ την ιμπεριαλιστική επέμβαση χώρα.
Η Λιβύη είναι η βασική χώρα εισόδου των προσφυγικών ροών από την Αφρική προς την Ιταλία. Το καλοκαίρι μια ολόκληρη διαμάχη για τον έλεγχο των ροών αυτών παίχτηκε με πρωταγωνιστές την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και διάφορες ΜΚΟ, με θύματα για ακόμη μια φορά τους εκατοντάδες πνιγμένους στα νερά της Μεσογείου. Τώρα η Τουρκία του Ερντογάν φαίνεται να συμμαχεί με την Ιταλία, κόντρα στις επιδιώξεις της Γαλλίας, για τον έλεγχο της Λιβύης. Άλλωστε έχει δημόσια δηλώσει ότι επιθυμεί μια νέα συμφωνία επανακαθορισμού των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ των δύο χωρών που θα καταργεί την παλιά μεταξύ Λιβύης και Ελλάδας, σβήνοντας την Κρήτη από το χάρτη της περιοχής.
Τα παραπάνω δείχνουν την έκταση των φιλοδοξιών της Τουρκίας αρκετά πέρα απ’ τα σύνορα της αλλά και το μέγεθος της απειλής που συνιστά ο τουρκικός επεκτατισμός. Με τρόπο επιθετικό, με τη χρήση στρατιωτικής ισχύος αξιοποιεί όλα τα ανοιχτά ζητήματα για να κερδίσει θέσεις. Η χώρα μας όσο βαδίζει χωρίς σχέδιο, υπακούοντας στις επιταγές της δύσης θα είναι καταδικασμένη στο ρόλο της χώρας-φράχτη και αποθήκης ψυχών, ευάλωτη στις απειλές της Τουρκίας του Ερντογάν.
