Σαν να έχει πέσει ο ΣΥΝ σε ένα πηγάδι άπατο. Οι «κακοτυχίες» ακολουθούν η μία την άλλη. Η ρήξη του Αλαβάνου με τον Τσίπρα ήταν και παραμένει ένα ανοιχτό πλήγμα, του οποίου τα αίτια δεν είναι καθόλου σαφή στον κόσμο της Αριστεράς. Το πώς ο ρηξικέλευθος Αλαβάνος από επικεφαλής του ΣΥΝ, πετυχημένος για τους χειρισμούς του στις δημοτικές και βουλευτικές εκλογές, βρέθηκε σε χρόνο μηδέν μόνος του, εκτός κόμματος, Βουλής και θώκου, σε κόντρα με το διάδοχό του, παραμένει ένα μυστήριο που, εκτός από πολιτική ανάλυση, χρήζει και ψυχανάλυσης.
Το γεγονός δίχασε τον κόσμο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ και υπέσκαψε την αξιοπιστία ατόμων και φορέων.
Η διάσπαση που προκάλεσαν οι της «Ανανεωτικής» πτέρυγας, ήταν αναμενόμενη και για πολλούς, ένθεν και ένθεν, επιθυμητή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η αποφυγή της διάσπασης με ένα ακόμα προσωρινό συμβιβασμό θα διαιώνιζε την εσωτερική φαγωμάρα που είχε ήδη προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο κόμμα. Η διαρκής δημόσια αμφισβήτηση των θέσεων και των πολιτικών επιλογών του ΣΥΝ, π.χ. εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, η κοκορομαχία για τις καρέκλες της Ευρωβουλής, η μονοπώληση των ΜΜΕ από ορισμένα στελέχη, η παραβίαση του καταστατικού για τις βουλευτικές θητείες και η πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ, από τους «ανανεωτές», ήταν ανίατη πληγή στα πλευρά του κόμματος. Παρ’ όλ’ αυτά, η διάσπαση και η δημιουργία άλλου κόμματος, ξεκόβει τον ΣΥΝ από το πιο συντηρητικό, αλλά καθόλου αμελητέο, κομμάτι του και ξεθωριάζει περισσότερο την εικόνα του απέναντι στο κοινωνικό σώμα επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη μιας σαθρούς και ευμετάβλητης ενότητας ανάμεσα στις δυνάμεις που τον συναποτελούν.
Η συνεπακόλουθη διάσπαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας άφησε ανάπηρη τη θεσμική παρουσία του ΣΥΝ, σε εποχές μεγάλων οξύνσεων και αντιπαραθέσεων, όπου περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρειαζόταν μια συμπαγής και σθεναρή αντίσταση στη λαίλαπα των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης και του ΔΝΤ.Από κοντά, φαινομενικά όχι της ίδιας βαρύτητας, έσκασε η απεργία των ηχοληπτών στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΥΝ που οδήγησε στο πρόσκαιρο κλείσιμο του σταθμού. Η πρώτη μάλλον απεργία σε οργανισμό της Αριστεράς άφησε, ήδη, μια πολύ πικρή γεύση στους χιλιάδες ακροατές του σταθμού. Κακοί χειρισμοί πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης, δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την απεργία η οποία αποφασίστηκε μόνο από τους ηχολήπτες που ενήργησαν, χωρίς να λάβουν υπ’ όψιν τούς υπόλοιπους συνεργάτες του σταθμού που είναι επίσης απλήρωτοι.
Και το κερασάκι στην τούρτα, η πανηγυρική εξαγγελία, από τον Βαρδινογιάννη, της ανάληψης της προεδρίας του Παναθηναϊκού από τον Νίκο Κωνσταντόπουλο! Άναυδοι έμειναν ακόμα και μη αριστεροί φίλαθλοι που αναρωτιούνται, καθημερινά, στα καφενεία και στα αθλητικά ραδιόφωνα, πώς μπορεί ο πρώην πρόεδρος ενός κόμματος της κομμουνιστικής Αριστεράς να είναι τόσο στενά συνδεδεμένος με τους μεγαλοπλούσιους και να τους εκπροσωπεί σε ένα χώρο, στο κέντρο της χαβούζας. Μετά απ’ αυτό, η προηγηθείσα μεταπήδηση ενός άλλου πρώην προέδρου, της Μαρίας Δαμανάκη, στο ΠΑΣΟΚ, μοιάζει με πταίσμα.
Πολύ δηκτικά ένας γαύρος σχολίασε το δισ. εξαμαρτείν λέγοντας «πες μου τους προέδρους σου να σου πω ποιος είσαι»!
Αναστενάζων,
Γκαούρ
Η διάσπαση που προκάλεσαν οι της «Ανανεωτικής» πτέρυγας, ήταν αναμενόμενη και για πολλούς, ένθεν και ένθεν, επιθυμητή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η αποφυγή της διάσπασης με ένα ακόμα προσωρινό συμβιβασμό θα διαιώνιζε την εσωτερική φαγωμάρα που είχε ήδη προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στο κόμμα. Η διαρκής δημόσια αμφισβήτηση των θέσεων και των πολιτικών επιλογών του ΣΥΝ, π.χ. εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, η κοκορομαχία για τις καρέκλες της Ευρωβουλής, η μονοπώληση των ΜΜΕ από ορισμένα στελέχη, η παραβίαση του καταστατικού για τις βουλευτικές θητείες και η πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ, από τους «ανανεωτές», ήταν ανίατη πληγή στα πλευρά του κόμματος. Παρ’ όλ’ αυτά, η διάσπαση και η δημιουργία άλλου κόμματος, ξεκόβει τον ΣΥΝ από το πιο συντηρητικό, αλλά καθόλου αμελητέο, κομμάτι του και ξεθωριάζει περισσότερο την εικόνα του απέναντι στο κοινωνικό σώμα επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη μιας σαθρούς και ευμετάβλητης ενότητας ανάμεσα στις δυνάμεις που τον συναποτελούν.
Η συνεπακόλουθη διάσπαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας άφησε ανάπηρη τη θεσμική παρουσία του ΣΥΝ, σε εποχές μεγάλων οξύνσεων και αντιπαραθέσεων, όπου περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρειαζόταν μια συμπαγής και σθεναρή αντίσταση στη λαίλαπα των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης και του ΔΝΤ.Από κοντά, φαινομενικά όχι της ίδιας βαρύτητας, έσκασε η απεργία των ηχοληπτών στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΥΝ που οδήγησε στο πρόσκαιρο κλείσιμο του σταθμού. Η πρώτη μάλλον απεργία σε οργανισμό της Αριστεράς άφησε, ήδη, μια πολύ πικρή γεύση στους χιλιάδες ακροατές του σταθμού. Κακοί χειρισμοί πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης, δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την απεργία η οποία αποφασίστηκε μόνο από τους ηχολήπτες που ενήργησαν, χωρίς να λάβουν υπ’ όψιν τούς υπόλοιπους συνεργάτες του σταθμού που είναι επίσης απλήρωτοι.
Και το κερασάκι στην τούρτα, η πανηγυρική εξαγγελία, από τον Βαρδινογιάννη, της ανάληψης της προεδρίας του Παναθηναϊκού από τον Νίκο Κωνσταντόπουλο! Άναυδοι έμειναν ακόμα και μη αριστεροί φίλαθλοι που αναρωτιούνται, καθημερινά, στα καφενεία και στα αθλητικά ραδιόφωνα, πώς μπορεί ο πρώην πρόεδρος ενός κόμματος της κομμουνιστικής Αριστεράς να είναι τόσο στενά συνδεδεμένος με τους μεγαλοπλούσιους και να τους εκπροσωπεί σε ένα χώρο, στο κέντρο της χαβούζας. Μετά απ’ αυτό, η προηγηθείσα μεταπήδηση ενός άλλου πρώην προέδρου, της Μαρίας Δαμανάκη, στο ΠΑΣΟΚ, μοιάζει με πταίσμα.
Πολύ δηκτικά ένας γαύρος σχολίασε το δισ. εξαμαρτείν λέγοντας «πες μου τους προέδρους σου να σου πω ποιος είσαι»!
Αναστενάζων,
Γκαούρ
Σχόλια
