Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές και παράλληλα η ανατομία μιας μικρής επαρχιακής πόλης. Το «Πάρε ανάσα» το Δημήτρη Σίμου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, μας μεταφέρει στη Χαλάστρα. Η ηρωίδα του Σίλβια Κώτσου έχει επιστρέψει στον γενέθλιο τόπο μαζί με τις δύο ανήλικες κόρες της, θέλοντας να ξεφύγει από τους εφιάλτες και τις ενοχές που κουβαλά, έχοντας επιζήσει μιας εγκληματικής επίθεσης, κατά την οποία δολοφονήθηκαν ο πατέρας της και ο άντρας της. Παρουσιάζει απώλειες μνήμης, γίνεται βίαια και συχνά δεν ξέρει τι πραγματικά έχει κάνει η ίδια.
Εργάζεται ως δύτρια στις τοπικές μυδοκαλλιέργειες στο Δέλτα Αξιού. Κι εκεί ξεκινούν όλα, αφού σε αυτό το σημείο βρίσκεται νεκρός ο δικηγόρος της οικογένειάς της. Αρχίζουν έρευνες που αποκαλύπτουν και παράνομες δράσεις στις οποίες συμμετείχε η ίδια κι ο αδερφός της, ενώ και οι σχέσεις με τις κόρες της δεν βρίσκονται στο καλύτερο σημείο.
Η εμφάνιση του αστυνόμου Λάζου, που έρχεται από το παρελθόν για να αναλάβει την υπόθεση, επιδεινώνει τα πράγματα, ενώ ακολουθούν κι άλλες δολοφονίες. Ο κλοιός στενεύει, όταν έρχονται στο φως και οι περίεργες «αναπαραστάσεις» που οργάνωνε η Σίλβια με τους συνεργάτες της.
Με σασπένς και αναπάντεχες καταστάσεις, το ατμοσφαιρικό αυτό θρίλερ ζωντανεύει περίτεχνα τους χαρακτήρες, παρουσιάζοντάς τους μέσα στην αντιφατικότητά τους. Ποιοι είναι οι «καλοί» και ποιοι οι «κακοί»; Δυσδιάκριτο μέχρι τέλους.
Ένα πραγματικά συναρπαστικό μυθιστόρημα, που αποδεικνύει –ακόμη μια φορά– την άνθιση της αστυνομικής λογοτεχνίας στη χώρα μας.
Μέσα σε μια «μεσογειακή» εκδοχή του αστυνομικού μυθιστορήματος, συχνά με πολιτικές διαστάσεις και σίγουρα με αναφορές στη διαφθορά της τοπικής και κεντρικής εξουσίας, βλέπουμε πως οι συγγραφείς που κινούνται σε αυτόν τον χώρο παρουσιάζουν διεισδυτικά πορτρέτα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, σε αντίστιξη με την «ομφαλοσκόπηση» που συχνά κυριαρχεί σε άλλα λογοτεχνικά είδη.
Ο συγγραφέας έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό με το «Σώσε με» που μεταφέρθηκε στην τηλεόραση κι είναι από τις λίγες ελληνικές σειρές που προβάλλονται και στην πλατφόρμα του Netflix.
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το «Πάρε ανάσα»;
Πρώτα έρχεται το μέρος. Η σκηνογραφία – έτσι λειτουργώ. Το μέρος ορίζει για μένα τους χαρακτήρες και τη δράση, και μ’ αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε και η συγγραφή του «Πάρε ανάσα». Οι μυδοκαλλιέργειες της Χαλάστρας, οι ξύλινες καλύβες των ψαράδων στις όχθες του ποταμού αποτέλεσαν το σημείο αφετηρίας της ιστορίας μου.
Περιγράφεις με πολύ πειστικό τρόπο την περιοχή της Χαλάστρας και τους ανθρώπους της. Γιατί διάλεξες να τοποθετήσεις εκεί τη δράση;
Μου άρεσε η εικόνα της λίμνης, το τοπίο και οι δυναμικές της κλειστής κοινωνίας. Αυτά τα στοιχεία, την τοπογεωγραφία των χρωμάτων και τη διαφορετικότητα των ανθρώπων ήθελα να αναδείξω και νομίζω πως βρήκα το ιδανικό μέρος.
Ποιον από τους ήρωές σου ξεχωρίζεις και γιατί;
Σκοπός μου είναι δημιουργώ αληθινούς χαρακτήρες, να μην προσδιορίζονται καλοί ή κακοί, καθώς όλοι μας διατηρούμε τη φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά μας κι αυτές τις δυο δυνάμεις καλούμαστε να διαχειριστούμε. Πολλοί από τους χαρακτήρες μου βασίζονται σε ανθρώπους που έχω γνωρίσει ή που μου έχουν προξενήσει το ενδιαφέρον – και γι’ αυτό ο Αστυνόμος Λάζος είναι η αδυναμία μου.
Τι είναι αυτό που σε έχει κάνει να στραφείς στο αστυνομικό μυθιστόρημα;
Θεωρώ πως τα έργα μου είναι κοινωνικά μυθιστορήματα αστυνομικής πλοκής. Αυτό από μόνο του εκφράζει μια υπαρξιακή ανησυχία για την κοινωνία που μας περιβάλλει και που εμείς διαμορφώνουμε. Θα έβρισκα τρομερά ανούσιο και δεν θα με ενδιέφερε ούτε να γράψω, αλλά ούτε και να διαβάσω ένα βιβλίο με έναν αστυνομικό γρίφο και μόνο αυτό. Εμένα ο σκοπός μου είναι η συνεισφορά στο κοινωνικό σύνολο, να βοηθήσω, να προτείνω ιδέες και θέσεις που ενδυναμώνουν τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία, την ισότητα, την καταπολέμηση της διαφθοράς, την αποδυνάμωση της πολιτικής ελίτ και οτιδήποτε άλλο μπορεί να μας οδηγήσει σ’ ένα πιο δίκαιο μέλλον.
Η διασκευή βιβλίων σου για τηλεοπτική σειρά ποιες δυσκολίες είχε; Τι είναι –παράλληλα– αυτό που σου άρεσε περισσότερο;
Θα έλεγα πως το στοιχείο της συνεργασίας με πολλούς ανθρώπους για το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που φέρνει τις δυσκολίες, αλλά συνάμα και το στοιχείο που έχει και το περισσότερο ενδιαφέρον. Όταν για χρόνια παίζεις ατομικό σπορ και πρέπει να ενσωματωθείς για πρώτη φορά σε ομάδα, αυτό από μόνο του έχει το στοιχείο της πρόκλησης και της εξέλιξης και αυτό ήταν που απόλαυσα.
