Στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου εισέβαλαν κρανοφόροι με λοστούς, κατά τη διάρκεια γενικής συνέλευσης φοιτητών, με αποτέλεσμα τρεις φοιτητές να τραυματιστούν σοβαρά. Η επίθεση παραπέμπει ευθέως στις τραμπούκικες και βίαιες επελάσεις της Χρυσής Αυγής, μέλη της οποίας έχουν καθίσει πολλές φορές στο εδώλιο αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για λιντσαρίσματα και μαχαιρώματα. Δεν προκαλεί, φυσικά, καμία εντύπωση που η φασιστική οργάνωση έσπευσε να «διαχωρίσει» τη θέση της και να καταγγείλει «προεκλογικές προβοκάτσιες». Οι φασιστικές συμμορίες, μπροστά στην πολύ χρήσιμη για το κατεστημένο νομιμοποίησή τους στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, δεν θα αποποιηθούν τους γνωστούς τους ρόλους, ως τάγματα εφόδου και τρομοκράτησης. Και βέβαια ορισμένα ΜΜΕ δεν έχασαν την ευκαιρία να βαφτίσουν την εγκληματική φασιστική επίθεση ως «σύγκρουση των άκρων»…
Διαλύουν υποδομές 60 χρόνων
Σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι αναζητούνται αναπτυξιακές λύσεις, ένα ερευνητικό ινστιτούτο που έχει προσφέρει τεράστιο έργο στην ελληνική οικονομία καταργείται. Ο λόγος για το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ), έναν ερευνητικό φορέα με ιστορία 60 χρόνων και 330 εργαζόμενους, που έπεσε θύμα των σαρωτικών καταργήσεων οργανισμών και των συγχωνεύσεων. Η απορρόφησή του από έναν άλλο φορέα που είχε μόνο δύο εργαζόμενους (ΕΚΠΑΑ) και η δημιουργία του λεγόμενου Εθνικού Κέντρου Βιώσιμης και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΚΒΑΑ) έχει αποτέλεσμα την απομάκρυνση όλου του υποστηρικτικού προσωπικού. Με απόφασή της η διοίκηση του νέου αυτού Κέντρου θέτει σε εφεδρεία 130 εργαζόμενους, όλους τους αναγκαίους για να εκτελεστεί το τρέχον ερευνητικό έργο που ανέρχεται σε 25 εκατ. ευρώ και η χρηματοδότησή του είναι εξασφαλισμένη από το ΕΣΠΑ.
Είναι τεράστια η απώλεια που θα προκύψει για την εθνική οικονομία με την ουσιαστική απόσυρση του κράτους από την ερευνητική δραστηριότητα του υπεδάφους. Το συνδικάτο εργαζομένων του ΙΓΜΕ συνεχίζει με καθημερινές δράσεις τον αγώνα του για να μη διαλυθεί το Ινστιτούτο, έχοντας πλάι του πολλούς επιστημονικούς φορείς και συνδικάτα. Η υπεράσπιση της ερευνητικής ιστορίας της χώρας αποτελεί στοιχείο εναλλακτικής διεξόδου από την σημερινή οικονομική κατάσταση.
