Ξεπέρασαν το φράγμα των 700 οι διασωληνωμένοι σε ΜΕΘ, με το τρίτο κύμα της πανδημίας να βρίσκεται στην κορύφωσή του. Το σύστημα υγείας βρίσκεται για μια ακόμη φορά στα όρια του. Την εβδομάδα που μας πέρασε, 2.500 κατά μέσο όρο συμπολίτες μας, καταγράφηκαν καθημερινά ως κρούσματα του Covid-19, ενώ οι θάνατοι έφτασαν τους 404 ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των θυμάτων της πανδημίας σε πάνω από 7.700.
Την ίδια στιγμή η επιχείρηση εμβολιασμού συνεχίζεται με αργούς ρυθμούς, με 1 εκατ. πολίτες να έχουν κάνει την πρώτη δόση, απέχοντας όμως πολύ από το στόχο του 70% εμβολιαστικής κάλυψης, κάτι που θα αποτελούσε εγγύηση ανοσίας. Μια κάλυψη που θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με μαζικούς εμβολιασμούς και προμήθεια εμβολίων από κάθε διαθέσιμη πηγή, κόντρα στον εγκλωβισμό στις συμφωνίες της Ε.Ε.
Σε μια προσπάθεια χειρισμού των αδιεξόδων της, η κυβέρνηση εξαγγέλλει τη δωρεάν διάθεση self-test στους πολίτες. Για ακόμη μια φορά, ένα μέτρο που θα μπορούσε να είναι πολύ χρήσιμο ως συμπληρωματικό ενός σχεδιασμού ελέγχου της πανδημίας, διαστρέφεται και χάνει την ισχύ του από την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αποποιείται την ευθύνη επιδημιολογικής επιτήρησης, η οποία γίνεται κι αυτή κομμάτι της ατομικής ευθύνης των πολιτών. Τα self-test θα είναι προαπαιτούμενο για το σταδιακό άνοιγμα κοινωνικών δραστηριοτήτων που, παρά το πανηγυρικό κλίμα της προηγούμενης εβδομάδας, μεταφέρεται πλέον για τα μέσα Απριλίου και με το Πάσχα να αποτελεί το νέο αίνιγμα που καλείται να λύσει η επιτροπή των λοιμωξιολόγων. Στα ψιλά γράμματα της εξαγγελίας και η αλά ελληνικά προμήθεια των self-test με φωτογραφική πρόσκληση ενδιαφέροντος που εμπλέκει τη γνωστή και μη εξαιρετέα Siemens.
Επίταξη για τα μάτια του κόσμου
Απάντηση της κυβέρνησης σε αυτή την προβλέψιμη «έκτακτη» κατάσταση που δημιουργήθηκε ήταν, μετά από μέρες διαβουλεύσεων που είχαν σαν αποτέλεσμα την οικειοθελή συνεισφορά 60 ιδιωτών γιατρών, η απόφαση επίταξης ακόμη 206. Έστειλαν φύλλα πορείας σε γιατρούς για να καλύψουν άμεσα κενά που η δική τους πολιτική έχει δημιουργήσει. Στο ενδιάμεσο είδαμε μια ακόμα εκστρατεία των ΜΜΕ που βρήκαν στο πρόσωπο των «γιατρών που δε βάζουν πλάτη», τον αποδιοπομπαίο τράγο για την αρνητική κατάληξη της πανδημίας.
Η κυβέρνηση συνεχίζει να επιμένει πως θα ήταν παράλογη σπατάλη η πρόσληψη με αξιοπρεπείς όρους υγειονομικών καθώς η ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας. Είναι αχρείαστο, λένε, και δεν υπάρχει ο χρόνος. Ένας ολόκληρος χρόνος και δε δημιουργήθηκε ούτε μία δομή υγείας, με το ΕΣΥ να μετατρέπεται σε σύστημα μιας νόσου και τους γιατρούς του να φτάνουν στα όρια τους. Και έρχονται τώρα να επιτάξουν ιδιώτες γιατρούς και όχι μεγάλες ιδιωτικές κλινικές. Ιδιώτες γιατρούς που συνέβαλαν σε εξωνοσοκομειακούς ασθενείς, τόσο του Covid-19 όσο και άλλων ασθενειών, με μια εξευτελιστική διαδικασία αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, καθώς οι γιατροί αυτοί θα κληθούν να καλύψουν τρύπες με ελάχιστο χρόνο προσαρμογής.
Αγώνας για τη ζωή σημαίνει δημοκρατία, διαφάνεια και διαβούλευση σε όλα τα επίπεδα, κόντρα στον αυταρχισμό και τα νέα απαρτχάιντ που καθαγιάζονται από το αλάνθαστο «επιστημονικών επιτροπών»
Αντί να εντάξουν τον ιδιωτικό τομέα σε ένα ενιαίο σύστημα διαχείρισης του κορωνοϊού, με αξιοποίηση των ιδιωτικών δομών υγείας, που πολλές φορές είναι καλά εξοπλισμένες και με ειδικευμένο προσωπικό, επιβάρυναν ασύμμετρα το ΕΣΥ με τη διαχείριση του Covid, αφήνοντας ένα μεγάλο πεδίο κερδοφορίας στους κλινικάρχες οι οποίοι υποδέχθηκαν «πελατεία» ασθενών άλλων νόσων. Η εμπειρία των έκτακτων επιτάξεων δείχνει πως γίνονται καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους. Είναι πρόσφατη η εμπειρία της Θεσσαλονίκης, με δύο ιδιωτικές κλινικές να επιτάσσονται για 15 μέρες αλλά να μη νοσηλεύουν κανένα κρούσμα Covid-19.
Αγώνας για τη ζωή
Σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες, το τρίτο κύμα της πανδημίας αργά ή γρήγορα θα βρεθεί σε κάμψη. Οι επόμενες δυο βδομάδες είναι κρίσιμες, λένε για ακόμη μια φορά οι κυβερνητικοί, σε μια προσπάθεια κερδίσματος πολιτικού χρόνου. Κανείς όμως δε διαβεβαιώνει ρητά πως ο εφιάλτης της πανδημίας φτάνει στο τέλος του. Με το πρόγραμμα εμβολιασμού να βρίσκεται δέσμιο της κερδοσκοπίας των πολυεθνικών του φαρμάκου, με το απρόβλεπτο των μεταλλάξεων αλλά και με τη βεβαιότητα πολλών επιστημόνων ότι οι νέες ζωονόσοι ήρθαν για να μείνουν. Τι μένει απ’ αυτή την εμπειρία της ανθρωπότητας; Η ατομική ευθύνη; Η στενή πρόσδεση της επιστήμης στις πολιτικές σκοπιμότητες; Οι διάφορες μορφές τηλεζωής; Αρκούν τα παραπάνω για να απαντήσουν στο ερώτημα του αν θα μπορούσαν να σωθούν ζωές που χάθηκαν και συνεχίζουν να χάνονται;
Αγώνας για τη ζωή σημαίνει ενίσχυση των συστημάτων υγείας, ενδυνάμωση της κοινωνίας στη βάση της, κόντρα στον κατακερματισμό της ατομικής ευθύνης. Αγώνας για τη ζωή σημαίνει άρνηση των αδιέξοδων λοκντάουν-διαρκείας που αποτελούν φύλλο συκής αποτυχημένων κυβερνητικών επιλογών, υπεράσπιση του δημόσιου χώρου και της κοινωνικότητας ως φυσικής κατάστασης του ανθρώπου. Αγώνας για τη ζωή σημαίνει δημοκρατία, διαφάνεια και διαβούλευση σε όλα τα επίπεδα, κόντρα στον αυταρχισμό και τα νέα απαρτχάιντ που καθαγιάζονται από το αλάνθαστο «επιστημονικών επιτροπών». Αγώνας για τη ζωή σημαίνει υπέρβαση του μοντέλου που μας οδήγησε στην πανδημία, υπέρβαση του γρήγορου και διασυνδεδεμένου κόσμου της παγκοσμιοποίησης, που καταστρέφει τα πάντα με μόνο οδηγό το κέρδος, άλλες προτεραιότητες που θα έχουν στο επίκεντρο την κοινωνία και τον άνθρωπο σε αρμονική σχέση με την φύση.
