Πέρσιβαλ Έβερετ: I Am Not Sidney Poitier, 270 σελίδες, Graywolf Press, 2009
Η (ανύπαντρη) μητέρα του κεντρικού ήρωα, με το επώνυμο Πουατιέ, αποφασίζει να τον ονομάσει Not Sidney, Όχι Σίντνεϊ, δηλαδή, δίνοντας αφορμή για μια ατέλειωτη αλυσίδα παρεξηγήσεων στη ζωή του παιδιού. Η (όλο και μεγαλύτερη, όσο περνούν τα χρόνια) ομοιότητα του Όχι Σίντνεϊ Πουατιέ με τον πασίγνωστο ηθοποιό-σύμβολο των Αφροαμερικανών, τον Σίντνεϊ Πουατιέ, μπερδεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Μετά τον πρόωρο θάνατο της μητέρας του -που παρά την ψυχική της ανισορροπία είχε επιδείξει αξιοσημείωτη οξυδέρκεια επενδύοντας στις επιχειρήσεις του Τεντ Τέρνερ ήδη πριν αυτός εξελιχθεί σε μεγιστάνα των Μίντια-, ο ήρωας βρίσκεται με μια τεράστια κληρονομιά και με τον ίδιο τον Τέρνερ σ’ έναν σχεδόν πατρικό ρόλο, ενώ ως υποκατάστατο πατέρα θα λειτουργήσει, κατά κάποιο τρόπο, και ένας καθηγητής με το όνομα… Πέρσιβαλ Έβερετ. Το μυθιστόρημα περιγράφει αλλεπάλληλες παράλογες και ξεκαρδιστικές περιπέτειες του Όχι Σίντεϊ, καθώς αυτός αναζητά έναν σκοπό στη ζωή του – όπως τη σύλληψή του, όχι επειδή κυκλοφορεί με πλαστή άδεια οδήγησης, αλλά επειδή απλώς… είναι μαύρος, και την γνωριμία του με τους γονείς της πρώτης του φιλενάδας (σε μια ξεκαρδιστική επαναφήγηση, με τους όρους του Έβερετ, της κλασικής ταινίας του Πουατιέ Μάντεψε ποιος θά ’ρθει το βράδυ).
Ο Έβερετ είναι ένας ευφυής και ικανός συγγραφέας, ανοιχτός στον πειραματισμό. Εδώ φαίνεται να αντλεί, έως ένα βαθμό, από την ίδια φλέβα που τροφοδοτεί το παλιότερο μυθιστόρημά του, Το σβήσιμο, και εξερευνά ζητήματα φυλής, τάξης, κουλτούρας και ταυτότητας. Η ματιά του είναι, όπως πάντα κοφτερή, και το μόνο πρόβλημα του βιβλίου είναι, μάλλον, ο ίδιος ο επεισοδιακός του χαρακτήρας, αφού το τέχνασμα με το όνομα του ήρωα, όσο έξυπνο κι αν είναι, δεν αρκεί για να ενώσει όσο σφιχτά θα έπρεπε αυτόν τον καταιγισμό σουρεαλιστικών περιστατικών. Όπως και να έχει όμως, το βιβλίο είναι ευφυές και εξαιρετικά διασκεδαστικό.
Ο Έβερετ είναι ένας ευφυής και ικανός συγγραφέας, ανοιχτός στον πειραματισμό. Εδώ φαίνεται να αντλεί, έως ένα βαθμό, από την ίδια φλέβα που τροφοδοτεί το παλιότερο μυθιστόρημά του, Το σβήσιμο, και εξερευνά ζητήματα φυλής, τάξης, κουλτούρας και ταυτότητας. Η ματιά του είναι, όπως πάντα κοφτερή, και το μόνο πρόβλημα του βιβλίου είναι, μάλλον, ο ίδιος ο επεισοδιακός του χαρακτήρας, αφού το τέχνασμα με το όνομα του ήρωα, όσο έξυπνο κι αν είναι, δεν αρκεί για να ενώσει όσο σφιχτά θα έπρεπε αυτόν τον καταιγισμό σουρεαλιστικών περιστατικών. Όπως και να έχει όμως, το βιβλίο είναι ευφυές και εξαιρετικά διασκεδαστικό.
* Στα ελληνικά κυκλοφορούν τρία βιβλία του Πέρσιβαλ Έβερετ, όλα από τις εκδόσεις Πόλις
Μαρία Ξυλούρη
Σχόλια
