Παρέμβαση του Αμερικανού διανοούμενου στην συζήτηση «Το μπλοκ της παγκοσμιοποίησης, λαϊκισμός και κινήματα χειραφέτησης» του Resistance Festival 2017 που θα γίνει το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου
του Τζέημς Πέτρας
Η προώθηση, από την Ουάσινγκτον και τις Βρυξέλλες, αυταρχικών μέτρων αντιμετώπισης της αυτο-προξενούμενης πολιτικής και οικονομικής παρακμής τους, έχει αποφέρει την επιβολή κυρώσεων και την υιοθέτηση στρατιωτικών λύσεων. Τα δυο καθεστώτα έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους τα μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, μετατρέποντάς τα σε μεγάφωνα προώθησης βίαιων υφαρπαγών της εξουσίας και περιορισμών στις εμπορικές συναλλαγές, οι οποίοι αντιστρατεύονται τους ίδιους τους σκοπούς τους.
Η επιθετική στάση της Ουάσινγκτον συνίσταται σε έναν σαματά από άδεια βαρέλια πετρελαίου, που τα χτυπάει για λογαριασμό των πετρελαϊκών γιγάντων των ΗΠΑ. Η απροκάλυπτη εχθρότητα προϊδεάζει για εμπορικούς πολέμους, στρατιωτικές αντιπαραθέσεις και περιφερειακές αναφλέξεις… όπου ΗΠΑ και Ε.Ε. θα ηττηθούν.
Ο οικονομικός πόλεμος έχει σχεδιαστεί με στόχο τη φτωχοποίηση των εθνών και τη δημιουργία ενός προσχήματος για την υποκίνηση εσωτερικών ερίδων, μέσα από τη χρηματοδότηση εκλογικών συνεργατών, συμμοριών του δρόμου και υποτακτικών στρατιωτικών.
Η Ουάσινγκτον, δυσκολεμένη από εσωτερικές διαιρέσεις, σκουντουφλάει προς τα πίσω, καταπάνω σε μεγάλες συμφορές. Οι ολιγάρχες στις Βρυξέλλες βρίσκονται αντιμέτωποι με πολλαπλές διαιρέσεις και με την ανοιχτή ανταρσία.
Το Brexit είναι μια ανταρσία ενάντια σε ολοένα βαθύτερες ανισότητες δεκαετιών και ενάντια στην υφαρπαγή της εξουσίας από τις χρηματοπιστωτικές δυνάμεις.
Οι αυταρχικές δυνάμεις της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης αμφισβητούν την ολιγαρχία των Βρυξελλών. Ισχυροί εθνικοί αφεντάδες στην Πολωνία, στην Ουγγαρία και στη Σλοβακία εναγκαλίζονται με τον Ισραηλινό πολέμαρχο Νετανιάχου σε μιαν από κοινού προσπάθεια αποδυνάμωσης των Βρυξελλών.
Η διάρρηξη της εσωτερικής συνοχής, στην Ουάσινγκτον και στην Ευρώπη, έχει οδηγήσει σε απόπειρες μετάθεσης του πολέμου στο εξωτερικό, προκειμένου να κρατηθεί η κρατική εξουσία – σε ένα είδος καπιταλιστικής οικοδόμησης προς όφελος λίγων χωρών.
Συνοψίζοντας, η διάρρηξη του μπλοκ των ΗΠΑ-Ε.Ε .έχει οδηγήσει στη συνάρτηση και εξάρτηση από οικονομικούς πολέμους, κυρώσεις, εμπορικούς αποκλεισμούς και δασμολογικά τείχη ενάντια σε οικονομικούς ανταγωνιστές και περιφερειακούς αντιπάλους.
Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες έχουν βάλλει στο στόχαστρο τέσσερις κυρίως χώρες: Ρωσία, Κίνα, Ιράν και Βενεζουέλα. Ο οικονομικός πόλεμος καταφτάνει σε συνέχεια της δαιμονολογίας από πλευράς μέσων μαζικής ενημέρωσης και συνοδεύεται από τη στρατολόγηση περιφερειακών κρατών-δορυφόρων, για να υποβαστάζονται οι οικονομικές κυρώσεις. Ο οικονομικός και ιδεολογικός πόλεμος έχει σχεδιαστεί για την πρόκληση εσωτερικών πολιτικών διαιρέσεων, στην πορεία προς την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας.
Ρωσία: Οικονομικές κυρώσεις και περιφερειακοί πόλεμοι
Ουάσιγκτον και Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ακολουθήσει μια διπλή στρατηγική ενάντια στη Ρωσία. Από τη μια, έχουν περικυκλώσει στρατιωτικά τη Ρωσία από ξηράς, θάλασσας και αέρα, από τις χώρες της Βαλτικής ίσαμε την Ουκρανία. Από την άλλη, έχουν επιβάλει εμπορικές κυρώσεις στις ρωσικές εισαγωγές και εξαγωγές στρατιωτικής και μη στρατιωτικής τεχνολογίας, στα προϊόντα πετρελαϊκών εταιρειών, στα μηχανικά προϊόντα, στα γεωργικά προϊόντα και σε άλλα εμπορεύματα. Ο στρατηγικός στόχος είναι να πιεστεί ο ρωσικός λαός, για να ανατρέψει την προεδρία Πούτιν και να παλινορθωθεί ένα υποτακτικό καθεστώς, που θα επιτρέψει στη Δύση να λεηλατήσει τους πόρους και τον πλούτο της χώρας, όπως έκανε στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990.
Οι κυρώσεις και η στρατιωτική στρατηγική έχουν, γενικά, γυρίσει μπούμεραγκ, με πιθανή εξαίρεση το οργανωμένο από τη Δύση πραξικόπημα στην Ουκρανία. Οι οικονομικές κυρώσεις έσπρωξαν τη Ρωσία στην επαναβιομηχανοποίηση και στη διαφοροποίηση της παραγωγής της, προκειμένου να επιδοτήσει την ντόπια παραγωγή και να αυξήσει τη γεωργική αυτάρκεια.
Η Ρωσία έχει αυξήσει τους δεσμούς της με την Κίνα και το Ιράν, προβαίνοντας, παράλληλα, σε αντίποινα με τη διακοπή των γεωργικών εισαγωγών από την Πολωνία και τη Γεωργία. Οι προσπάθειες της Δύσης να περικυκλώσει τη Ρωσία, έκαναν τη Μόσχα να ενσωματώσει την Κριμαία και να διευρύνει τους δεσμούς της με τη Συρία. Έπειτα, η πολιτική κυρώσεων έχει παραβιαστεί από εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Γερμανία, την Ιταλία και άλλες χώρες.
Η υφαρπαγή της εξουσίας στην Ουκρανία έχει γεννήσει ένα διεφθαρμένο, παρακμιακό καθεστώς που επιβιώνει με τον ελεήμονα οβολό της Δύσης.
Η προσφυγή σε προπαγανδιστικά τεχνάσματα, που μπλέκουν τον Πούτιν στο αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, έχει υπονομεύσει και παραλύσει την εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ, μετατρέποντας την Ουάσινγκτον σε άσυλο παραφρόνων, ηπειρωτικών διαστάσεων.
Κυρώσεις των ΗΠΑ και της Ε.Ε. στην Κίνα: Δαγκώνοντας το χέρι που τις ταΐζει
Η Ουάσινγκτον και η Ε.Ε. έχουν κάνει λόγο, σε τόνο δριμύ και επανειλημμένα, για επιβολή κυρώσεων στις εξαγωγές προϊόντων μεταποίησης από την Κίνα και για αντίποινα στους χρηματοπιστωτικούς ελέγχους που έχει υιοθετήσει το Πεκίνο.
Η Ουάσιγκτον, υπό τον Ομπάμα και τον Τραμπ, έχει τοποθετήσει αντιπυραυλικά συστήματα ραντάρ στη Νότια Κορέα στοχεύοντας την Κίνα˙ έχει στείλει στόλο στη Σινική Θάλασσα˙ έχει πουλήσει στρατιωτικό υλικό αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων στην Ταϊβάν˙ έχει στηρίξει τους αυτονομιστές στο Χονγκ Κονγκ, στη δυτική Κίνα και στο Θιβέτ˙ έχει διενεργήσει πτήσεις πάνω από αεροπορικές βάσεις σε νησίδες της Κίνας˙ και έχει απειλήσει να εισβάλει στη Βόρεια Κορέα, έναν από τους εμπορικούς εταίρους της Κίνας.
Τίποτα απ’ αυτά δεν απέδωσε και απ’ όλα λιγότερο οι οικονομικές κυρώσεις! Η Κίνα έχει προχωρήσει με γιγάντια βήματα, διευρύνοντας τους οικονομικούς δεσμούς της μέσα από τις παγκόσμιες επενδυτικές συμφωνίες της με εξήντα χώρες˙ έχει δρομολογήσει το πολλών δισεκατομμυρίων σχέδιο «Δρόμοι του Μεταξιού», που συνδέει την Κίνα με τη Νοτιοανατολική και την Κεντρική Ασία, με τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη.
Οι πολυεθνικές των ΗΠΑ και της Ε.Ε, ιδίως στον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας, αυξάνουν τις επενδύσεις στην Κίνα και συστήνουν κοινοπραξίες.
Οι κινεζικές πολυεθνικές επενδύουν και αποκτούν επιχειρήσεις στην Ε.Ε., στη Βόρεια και στη Νότια Αμερική και στην Ωκεανία. Οι κινεζικές εισαγωγές στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας έχουν δυναμώσει τους δεσμούς με την Σίλικον Βάλεϊ και τη Γερμανία.
Τα εμπορικά ελλείμματα μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας περισσότερο αντικατοπτρίζουν την χρηματιστικοποίηση της οικονομίας της πρώτης, παρά κάποια απουσία κινεζικής αμοιβαιότητας.
Αντιμέτωπη με τη στρατιωτική περικύκλωση από πλευράς ΗΠΑ, η Κίνα έχει διπλασιάσει τις στρατιωτικές δαπάνες της τα τελευταία χρόνια, σύστησε την πρώτη υπερπόντια βάση της στην Αφρική και βάθυνε τη στρατιωτική συνεργασία της με τη Ρωσία.
Με μια λέξη, οι κυρώσεις βλάπτουν κυρίως τους εισαγωγείς και εξαγωγείς των ΗΠΑ και της Ε.Ε, καθώς και τους επενδυτές, και σπρώχνουν τους καπιταλιστές των ΗΠΑ και της Ε.Ε στο περιθώριο όσον αφορά τη συμμετοχή τους στις οικονομικές κινήσεις της Κίνας.
Ύστερα πάλι, η νέα κυβέρνηση στη Νότια Κορέα κινείται σε ράγες διαπραγματεύσεων με τη Βόρεια Κορέα˙ πάγωσε το αμερικανικό πρόγραμμα αντιπυραυλικής προστασίας, που στοχεύει την Κίνα˙ και προσπαθεί να βελτιώσει τις οικονομικές σχέσεις της με την Κίνα.
Με την εκτιμώμενη ανάπτυξης της Κίνας στο 6,7% (έναντι 2% των ΗΠΑ) για το 2017, είναι σαφές ότι οι κυρώσεις και η στρατιωτική περικύκλωση αποτυχαίνουν.
Κυρώσεις των ΗΠΑ-Ε.Ε. και Ιράν
Οι ΗΠΑ παραβιάζουν το πυρηνικό σύμφωνο με το Ιράν επισωρεύοντας νέες οικονομικές κυρώσεις. Οι ΗΠΑ έχουν απειλήσει πετρελαϊκούς και τραπεζικούς επενδυτές, ευθυγραμμισμένες στις πολεμόχαρες πολιτικές που προάγουν οι «πρωταϊσραηλάκηδες»(1), που κυριαρχούν στην πολιτική της Ουάσινγκτον για τη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ συντάχτηκαν με το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία ως προς τη σήμανση του Ιράν και των συμμάχων του σε Συρία, Λίβανο και Παλαιστίνη, ως «τρομοκρατών».
Η πολιτική των κυρώσεων δεν απέδωσε. Το Ιράν έχει υπογράψει πετρελαϊκές συμφωνίες με πετρελαϊκές εταιρείες του Πεκίνου, της Ε.Ε. και της Ρωσίας˙ έχει αυξήσει τις εμπορικές συμφωνίες του με την Κίνα˙ και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον ΟΠΕΚ.
Οι επιθετικές στρατιωτικές απειλές από πλευράς Ισραήλ και Σιωνιστών των ΗΠΑ επιτάχυναν τα προγράμματα πυραύλων μεγάλης και μέσης εμβέλειας του Ιράν και ενίσχυσαν τη συμμαχία του με τη Ρωσία και τη Συρία.
Η ανθρωπιστική βοήθεια του Ιράν στην Υεμένη, όσον αφορά την επιδημία χολέρας που προξένησαν Σαουδική Αραβία, ΗΠΑ και Ισραήλ, χαίρει της στήριξης ολόκληρου του ισλαμικού κόσμου παγκοσμίως.
Οι παραβιάσεις των συμφωνιών ΗΠΑ-Ιράν από τις ΗΠΑ έχουν δυναμώσει τους εθνικιστές στο Ιράν και αποδυναμώσει τα φιλοδυτικά, νεοφιλελεύθερα ρεύματα.
Εν ολίγοις, το Ιράν έχει υπερκεράσει τις κυρώσεις των ΗΠΑ με νέες συμμαχίες και διασυνδέσεις, μειώνοντας ταυτόχρονα την επιρροή των ΗΠΑ. Η στήριξη της Συρίας από το Ιράν έχει αποδυναμώσει τους «τρομοκράτες» εισβολείς, που στηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Οι σκληροπυρηνικές αντι-ιρανικές πολιτικές της Ουάσιγκτον έχουν γυρίσει εναντίον της. Το Ιράν έχει επεκτείνει τους οικονομικούς δεσμούς του και έχει ενισχύσει τη στρατιωτική άμυνά του. Στο μεταξύ, οι ΗΠΑ παραμένουν απομονωμένες και υποκείμενες στις υπαγορεύσεις του Εβραϊκού κράτους.
ΗΠΑ και κυρώσεις στη Συρία
Οι κυρώσεις και η στρατιωτική παρέμβαση των ΗΠΑ και της Ε.Ε. έχουν ρημάξει τη Συρία, αλλά δεν πέτυχαν τον στρατηγικό στόχο τους – την επιβολή ενός καθεστώτος-δορυφόρου.
Αντίθετα, εκατομμύρια ξεριζωμένοι Σύριοι έχουν διαφύγει στην Ε.Ε, δημιουργώντας ένα τεράστιο μεταναστευτικό πρόβλημα.
Τρομοκράτες, στρατολογημένοι και εκπαιδευμένοι από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ για την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης, έχουν στρέψει τα όπλα και τις βόμβες τους στη Δυτική Ευρώπη.
Οι αμυντικοί δεσμοί της Συρίας με τη Ρωσία έχουν ενισχύσει τη ρωσική παρουσία στη Μέση Ανατολή και τους δεσμούς του Ιράν με τη Χεζμπολάχ (εταίρο στον κυβερνητικό συνασπισμό του Λιβάνου).
Η ήττα και η υποχώρηση της υποστηριζόμενης από τις ΗΠΑ τρομοκρατίας, έκαναν τον Τραμπ να ζητήσει τη διακοπή παροχής στρατιωτικής βοήθειας σε μια χαμένη υπόθεση, να ζητήσει και μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, με τη Ρωσία, στη νότια Συρία. Ο πληθυσμός της Συρίας πληρώνει βαρύ το τίμημα των κυρώσεων των ΗΠΑ, όχι όμως η κυβέρνησή της. Η αμερικανική στρατιωτική επέμβαση δεν έχει επιφέρει αλλαγή καθεστώτος – έχει επεκτείνει και διευρύνει τις συμμαχίες τής Συρίας με τη Ρωσία, το Ιράν και τον Λίβανο.
Η παρέμβαση της Ε.Ε και των ΗΠΑ έχει καταστρέψει τη Συρία, αλλά δεν κατάφερε να τη διαφεντέψει˙ έχει οξύνει τις εντάσεις με την Τουρκία, εξ αιτίας της επιλογής να στηριχτεί στρατιωτικά η κουρδική αποσχιστική πολιτοφυλακή στα σύνορά της˙ και έχει δυναμώσει τα αντι-μεταναστευτικά δεξιά κινήματα στο εσωτερικό της Ε.Ε και των ΗΠΑ.
Εν τέλει, η στρατιωτική επέμβαση και οι οικονομικές κυρώσεις έχουν συνεπιφέρει παγκόσμιες πυρηνικές εντάσεις, δίχως να εξασφαλίζουν στρατηγικά προχωρήματα στη Μέση Ανατολή.
Κυρώσεις και Παρέμβαση: Βενεζουέλα
Οι ΗΠΑ, με την υποστήριξη της Ε.Ε, έχουν καταπιαστεί σε βάθος με μια πολιτική και στρατιωτική εκστρατεία, άλλοτε συγκαλυμμένη, άλλοτε απροκάλυπτη, για την ανατροπή της κυβέρνησης των Τσαβιστών, κατά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια – με λιγοστή επιτυχία πριν την κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου και την ανατροπή περιφερειακών συμμάχων, τα τρία τελευταία χρόνια.
Ουάσινγκτον και Ε.Ε έβαλαν πλάτη σε ένα αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα, το 2002, και σε ένα λοκ-άουτ των αφεντικών του πετρελαίου, το 2003˙ υποστήριξαν ένα αποτυχημένο εκλογικό μποϊκοτάζ, το 2004˙ έβαλαν πλάτη σε προεδρικούς υποψήφιους και κόμματα του Κογκρέσου, που ηττήθηκαν – μέχρι το 2015.
Οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από τις διασυνοριακές επιθέσεις κολομβιανών παραστρατιωτικών ομάδων σε βενεζουελάνικες πόλεις και οικισμούς συγκροτημένους στο πλαίσιο της αγροτικής μεταρρύθμισης. Χρηματοδότησαν τρομοκρατικές επιθέσεις σε πετρελαιοπηγές, σε ηλεκτρικά δίκτυα και σε συστήματα μεταφορών.
Μάταια. Οι αμερικανοκίνητες τρομοκρατικές δολιοφθορές και τα σχετικά δημοψηφίσματα αντιμετωπίστηκαν νικηφόρα από τις τσαβιστικές δυνάμεις. Ωστόσο, το πετρελαϊκό κραχ άλλαξε τον κοινωνικοοικονομικό συσχετισμό δυνάμεων. Η μείωση των εσόδων από το πετρέλαιο οδήγησε σε περικοπές στις εισαγωγές τροφίμων, φαρμάκων και βιομηχανικών προϊόντων.
Οι ΗΠΑ κλιμάκωσαν τις ειδικές επιχειρήσεις τους παρέχοντας χρηματοδότηση και εκπαίδευση, μέσω αυτοαποκαλούμενων «μη κυβερνητικών οργανώσεων» (ΜΚΟ), σε κόμματα της αντιπολίτευσης και σε βίαιες συμμορίες.
Οι ιδιωτικοί τομείς του λιανικού εμπορίου, των τραπεζών και των μεταφορών έχουν παραλύσει την παραγωγή και την κατανάλωση, μέσω του αποθησαυρισμού, της μαύρης αγοράς, της κερδοσκοπίας και των μεταφορών κερδών στο εξωτερικό.
Σε αντίθεση με άλλες πετυχημένες κυβερνήσεις, που έχουν μπει στο στόχαστρο των ΗΠΑ και της Ε.Ε, η Βενεζουέλα δεν ήταν σε θέση να επιδοτήσει και να διαφοροποιήσει την εθνική παραγωγή˙ δεν σταμάτησε τη διείσδυση των ΜΚΟ˙ ούτε έσφιξε τα λουριά σε όσα στοιχεία του δρόμου πέρασαν σε βίαιους βανδαλισμούς και σε δολοφονίες αστυνομικών, στρατιωτικών και πολιτών υποστηρικτών της κυβέρνησης.
Καθώς βάθαινε η κρίση, τα ΜΜΕ των ΗΠΑ και της Ε.Ε. απηύθυναν ανοιχτά έκκληση για στρατιωτικό πραξικόπημα ή καθεστωτική αλλαγή, που θα είχε τη στήριξη κάποιων «ισχυρών διεθνών [sic] προσπαθειών» – κωδικοποιημένη γλώσσα μιας αμερικανοκίνητης εισβολής με τη συνεργασία των ακροδεξιών καθεστώτων της Κολομβίας, της Βραζιλίας και της Αργεντινής.
Οι χρηματοδοτούμενοι από τις ΗΠΑ τραμπούκοι του δρόμου εκφόβιζαν τους ιδιοκτήτες μέσων μεταφοράς, τους μικροεπιχειρηματίες και τους μικροεπαγγελματίες, ιδιαίτερα όσους δημόσιους υπαλλήλους ζουν σε διαφιλονικούμενες γειτονιές εξαναγκάζοντάς τους να σταματούν την επιχειρηματική δραστηριότητα.
Οι οικονομικές κυρώσεις έχουν κλιμακωθεί, με ανοιχτές απειλές κατάληψης των διυλιστηρίων της Βενεζουέλας στις ΗΠΑ (CITGO) και παγώματος των περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό.
Οι υπάλληλοι της CIA και του Πενταγώνου προσπαθούν να παρεισφρήσουν στους στρατιωτικούς, για να τους μεταστρέψουν με δωροδοκίες και με απειλές.
Η απειλή εμφύλιου πολέμου κορυφώθηκε στα τέλη Ιουλίου του 2017, την ώρα που η κυβέρνηση ανταπέδιδε προκηρύσσοντας ελεύθερες εκλογές για συντακτική συνέλευση, στη βάση εκλογέων ανά κοινωνική τάξη και ανά κοινότητα, για να αντιμετωπίσει το ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ Κογκρέσο, που βρίσκεται σε πόλεμο με την Προεδρία. Οι ΗΠΑ και οι τοπικοί και ξένοι συνεργάτες τους απειλούν με πλήρη αποκλεισμό, κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων στο εξωτερικό και με εμφύλιο πόλεμο και εισβολή.
Ένας πόλεμος προκαλούμενος από τις ΗΠΑ θα οδηγήσει σε μεγάλης έκτασης σκοτωμούς, στη δολοφονία ηγετών και αγωνιστών, στην καταστροφή της οικονομίας, στην πείνα και στις ασθένειες – στη «λύση τύπου Λιβύης». Οι ΗΠΑ μπορεί να πισωγυρίσουν την κοινωνική δημοκρατία, αλλά οι Βενεζουελάνοι επαναστάτες θα συνεχίσουν τον αγώνα τους.
Συμπέρασμα
Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε έχουν δρομολογήσει σημαντικές οικονομικές και στρατιωτικές επιθέσεις ενάντια στη Ρωσία, στην Κίνα, στο Ιράν και στη Βενεζουέλα. Με την εξαίρεση της τελευταίας, η επίθεση έχει ηττηθεί και υπερκεραστεί, έτσι που οι τρεις πρώτες έχουν σημειώσει σημαντικά στρατηγικά οφέλη.
Οι κυρώσεις έχουν διευκολύνει νέες εταιρικές σχέσεις και συμμαχίες, τη διαφοροποίηση των οικονομιών τους και την ισχυροποίηση των αμυντικών συστημάτων.
Οι ΗΠΑ φορολογούν, και ξοδεύουν και χάνουν σε καίρια πεδία μάχης της Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Τα επιβλητικά προγράμματα υποδομών της Κίνας κάνουν να μοιάζουν νάνοι τα πολεμικά πλοία των ΗΠΑ, που κυκλώνουν σωρούς από βράχια στη Σινική Θάλασσα, και τα μαχητικά αεροσκάφη τους που σταθμεύουν σε αεροδρόμια της Αυστραλίας, η οποία τυχαίνει να είναι εμπορικός εταίρος της Κίνας.
Οι οικονομικές κυρώσεις του Κογκρέσου ενάντια στη Ρωσία σπέρνουν διχόνοια ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ε.Ε. (Γερμανία), καθώς η οικονομική ανάκαμψη υπό τον Πούτιν απογειώνεται και οι αγορές προσελκύουν τους βιομηχάνους του Βερολίνου.
Οι υπαγορευμένες από τους Σιωνιστές και το Ισραήλ κυρώσεις του Κογκρέσου ενάντια στο Ιράν ικανοποιούν τις ισραηλινές ορέξεις για έναν ακόμα πόλεμο των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, μα η στρατιωτική διοίκηση των ΗΠΑ και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών των ΗΠΑ αντιτίθενται.
Οι κυρώσεις δεν αποδίδουν ενάντια σε ισχυρές παγκόσμιες δυνάμεις με διαφοροποιημένες οικονομίες, παγκόσμιες αγορές, πόρους και ειδικευμένους εργαζόμενους. Οι στρατιωτικές απειλές αποσοβούνται με την αμυντική ισχύ των πυρηνικών όπλων και των διηπειρωτικών πυραύλων.
Το Ιράν έχει αξιοζήλευτους περιφερειακούς συμμάχους και οι ένοπλες δυνάμεις του διαθέτουν πυραύλους μέσης εμβέλειας, ικανούς να κάνουν μια μικρή εκδρομή μέχρι τους περιφερειακούς συμμάχους των ΗΠΑ (Ισραήλ, Σαουδική Αραβία) και τις βάσεις των ΗΠΑ.
Καμιά από τις χώρες της σημαίνουσας τριάδας δεν είναι επιρρεπής σε εσωτερικές ανατροπές μέσω ΜΚΟ, προπαγάνδας των μέσων μαζικής ενημέρωσης ή βίαιων στοιχείων του δρόμου.
Η Βενεζουέλα είναι ευάλωτη επειδή δεν διαφοροποίησε την πετρελαϊκή της οικονομία ανέχτηκε τις, χρηματοδοτούμενες από τις ΗΠΑ, ΜΚΟ˙ ανέχτηκε κόμματα και συμμορίες που στόχο τους έχουν ένα βίαιο πραξικόπημα˙ διατήρησε περιουσιακά στοιχεία της στις ΗΠΑ˙ δεν μπόρεσε να πάρει τον έλεγχο των επιτελικών βαθμίδων του τραπεζικού συστήματος˙ και επέτρεψε σε διεφθαρμένους οπορτουνιστές και σε μιαν αναδυόμενη νέα τάξη κερδοσκόπων καπιταλιστών να εκτρέψουν πόρους από το πετρέλαιο σε ιδιωτικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό.
Συνοψίζοντας, οι αμερικανικές κυρώσεις και στρατιωτικές απειλές μπορεί να ηττηθούν και να μετατραπούν σε νίκες. Η ευπάθεια μπορεί να μετατραπεί σε ισχύ, με τον όρο ότι η πολιτική ηγεσία διαθέτει την ικανότητα, τους πόρους και τη στρατηγική για να το πράξει.
(1) Israeli Firsters. Από το Israel First («Πρώτα το Ισραήλ»), σημαίνει, λοιπόν, τους υποστηρικτές των συμφερόντων του Ισραήλ πρώτα απ’ όλα – ακόμα και πάνω από τα συμφέροντα των ΗΠΑ, στην περίπτωση των σχετικών ομάδων πίεσης στις ΗΠΑ.
