Η Σουαζιλάνδη, που επίσημα ονομάζεται πια Εσουατίνι, είναι μια μικρή αφρικανική χώρα μεταξύ Νότιας Αφρικής και Μοζαμβίκης. Με έκταση 17.364 τετρ.χλμ. και πληθυσμό σχεδόν 1,2 εκατομμυρίων κατοίκων, κυβερνιέται από το 1968 από ένα απολυταρχικό μοναρχικό καθεστώς ενταγμένο στη λεγόμενη βρετανική Κοινοπολιτεία. Καθεστώς ακραία φιλοδυτικό: είναι χαρακτηριστικό ότι πρόκειται για τη μοναδική αφρικανική χώρα που ως Κίνα αναγνωρίζει την… Ταϊβάν. Ο Μσουάτι ο 3ος βασιλεύει από το 1986 και φροντίζει να μην λάβουν πραγματική υπόσταση οι όποιοι «εκδημοκρατισμοί» βιτρίνας των τελευταίων χρόνων. Αντίθετα, δεν φροντίζει ούτε για τα μάτια τους υπηκόους του: το AIDS και η φυματίωση κάνουν θραύση, με πάνω από 1 στους 4 κατοίκους να είναι οροθετικός, και τη χώρα να έχει ένα από τα χαμηλότερα προσδόκιμα ζωής παγκοσμίως. Τα συνδικάτα και όποιες άλλες μαζικές κοινωνικές οργανώσεις δεν στηρίζουν τη μοναρχία είναι σε καθεστώς ημιπαρανομίας, ενώ η αριστερά είναι απλώς εκτός νόμου. Το Κ.Κ. Σουαζιλάνδης (CPS), οι Μαχητές της Οικονομικής Ελευθερίας (EFF) και άλλες «ανατρεπτικές» οργανώσεις λειτουργούν ελεύθερα μόνο στη γειτονική Νότια Αφρική, υποστηριζόμενες από τα ομώνυμα νοτιοαφρικανικά κόμματα.
Σε αυτή τη χώρα εκδηλώθηκε και διαρκώς διογκώνεται, εδώ και τέσσερις μήνες, ένα μαζικό κίνημα για δημοκρατία και δικαιοσύνη. Αφορμή ήταν η δολοφονία ενός φοιτητή από την αστυνομία και η σύλληψη μελών του «συμβουλευτικού» κοινοβουλίου που τόλμησαν να ζητήσουν την εκλογή –και όχι το διορισμό από τον βασιλιά– κυβέρνησης. Παρ’ όλα αυτά, ο ξεσηκωμός ξεκίνησε από πόλεις και χωριά της επαρχίας, όπου η εξαθλίωση και η καταπίεση χτυπούν κόκκινο. Η αστυνομία χτύπησε τις πρώτες διαδηλώσεις όχι μόνο με δακρυγόνα αλλά και με πραγματικές σφαίρες, προκαλώντας δεκάδες τραυματίες και τους πρώτους νεκρούς. Σύντομα τη σκυτάλη πήρε η σπουδάζουσα νεολαία, και ιδίως οι μαθητές γυμνασίων και λυκείων, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των δημοκρατικών κινητοποιήσεων προβάλλοντας και εκπαιδευτικά αιτήματα. Η απάντηση του ζάπλουτου Μσουάτι (που αποκάλεσε τους διαδηλωτές «όργανα του Σατανά»…) ήταν να καλέσει τον στρατό «να προστατεύσει τις εθνικές υποδομές και να επιβάλλει τον σεβασμό των μέτρων για την καταπολέμηση της πανδημίας»! Έκτοτε η σύγκρουση κλιμακώθηκε, και πλέον οι νεκροί από τις σφαίρες της αστυνομίας και του στρατού φτάνουν τους 50. Όμως η νεολαία εξακολουθεί να διαδηλώνει. Τη Δευτέρα ο βασιλιάς διέταξε το άμεσο και επ’ αόριστο κλείσιμο όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ελπίζοντας ότι έτσι θα χαθεί το «επίκεντρο» του ξεσηκωμού…
