Την πλήρη απουσία κάθε υπηρεσίας και ελεγκτικού μηχανισμού καταγγέλλει η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας
«Ουσιαστικά ολόκληρη η επιχειρηματική δραστηριότητα της φράουλας, στηρίζεται στην παράνομη μετανάστευση», αναγνωρίζουν σε επιστολή που υπογράφουν οι πρόεδροι των δύο συνεταιρισμών φραουλοπαραγωγών της περιοχής Μανωλάδας. Η επιστολή αυτή εστάλη προς τους αρμόδιους υπουργούς μια μέρα μετά την αιματηρή επίθεση εναντίον μεταναστών εργατών γης και διατυπώνει μια σειρά «αιτημάτων», όπως λύση σε ζητήματα καταλυμάτων, προσωρινών αδειών κ.λπ. Είναι όμως αποκαλυπτική, μέσα στο… ρεαλισμό της, για το τι συμβαίνει στην περιοχή, αλλά και σε όλες τις περιοχές που προβάλλονται ως πρότυπα εξαγώγιμης αγροτικής παραγωγής.
Από 1.200 στρέμματα που κάλυπτε η παραγωγή φράουλας την περίοδο 2003-2004, σήμερα ξεπερνά τα 12.000 στρέμματα, στην περιοχή Ηλείας και Αχαΐας. Ο ετήσιος κύκλος εργασιών είναι περίπου 95 εκατομμύρια ευρώ, το 90% από τα οποία αφορούν εξαγωγές. Αυτή, λοιπόν, η προσοδοφόρα δραστηριότητα στηρίζεται αποκλειστικά στην εργασία των αλλοδαπών, οι οποίοι, σύμφωνα με τους προέδρους των συνεταιρισμών, αμείβονται με 23-25 ευρώ για εξάωρη εργασία, ενώ στην… ανταγωνιστική Τουρκία η αμοιβή είναι 6-10 δολάρια.
Κάπως έτσι υπολογίζεται το «εργατικό κόστος», χωρίς ασφαλιστικές εισφορές και άλλες επιβαρύνσεις και φυσικά στην πραγματικότητα το «κόστος» είναι ακόμη μικρότερο, αφού τα ωράρια και οι αμοιβές δεν έχουν καμιά σχέση με τα πιο πάνω νούμερα και επιπλέον οι αλλοδαποί επιβαρύνονται με ενοίκια και διατροφή στους άθλιους χώρους που διαμένουν.
Έκπληκτη γιατί ανακάλυψαν όλοι τώρα το πρόβλημα, η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας, Νατάσσα Παναγιωτάρα, δίνει στον Δρόμο μια άλλη εικόνα: «Όλη η Ελλάδα είναι Μπαγκλαντές», μας λέει και μιλά για την πλήρη απουσία κάθε υπηρεσίας και ελεγκτικού μηχανισμού εδώ και πάνω από μια δεκαετία στην περιοχή. Παρ’ ότι το Ε.Κ. Αμαλιάδας έχει ζητήσει εδώ και χρόνια να σταλεί υπάλληλος του ΣΕΠΕ στην Αμαλιάδα και μάλιστα έχει προτείνει να διαθέσει και το ανάλογο γραφείο, δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο. Η Επιθεώρηση Εργασίας εδρεύει στον Πύργο και διαθέτει μόνο τρεις διοικητικούς υπαλλήλους, ενώ το τεχνικό προσωπικό υπάγεται πλέον στην Πάτρα. Ακόμη, το Εργατικό Κέντρο έχει ζητήσει από το ΙΚΑ να γίνουν έλεγχοι στην περιοχή για την ανασφάλιστη εργασία, κάτι που ο «ευαίσθητος» με τις «συντάξεις-μαϊμού» και τους «ανάπηρους-μαϊμού» επικεφαλής του Ταμείου δεν φαίνεται να έχει αξιολογήσει ως προτεραιότητα.
«Από το 2008 μπαίνω στα τολ όπου διαμένουν οι αλλοδαποί με μεταφρασμένα φυλλάδια», λέει η κ. Παναγιωταρά και μας εξιστορεί πώς το κράτος και οι πολιτικοί διαχρονικά καλύπτουν αυτήν την κατάσταση, η οποία αφορά όλους. «Ώς πότε οι Έλληνες θα νομίζουν ότι το πρόβλημα δεν αφορά εμάς τους ίδιους», αναρωτιέται.
Εξαγωγές στηριγμένες στη φθηνή και ανασφάλιστη εργασία
Η ιστορία των φραουλοπαραγωγών της Ηλείας δεν διαφέρει πολύ από όλες τις αντίστοιχες ιστορίες των περιοχών, όπου παράγονται προϊόντα προς εξαγωγή. Το «χαμηλό εργατικό κόστος», δηλαδή η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία των αλλοδαπών ή και των ημεδαπών εργαζομένων, προβάλλεται ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Πριν κάποιος σπεύσει να σκεφτεί ότι πρόκειται για τοπική ή ελληνική πατέντα, θυμίζουμε την πρόσφατη υπόθεση της προσφυγής του Βελγίου κατά της Γερμανίας για την υπόθεση των λεγόμενων mini jobs. Οι Βέλγοι κατηγορούν τους Γερμανούς για αθέμιτο ανταγωνισμό, επειδή αμείβουν τους (κυρίως αλλοδαπούς) εργάτες της βιομηχανίας κρέατος με 3-4 ευρώ την ώρα, χωρίς κοινωνική ασφάλιση, ενώ στο Βέλγιο οι χαμηλόμισθοι εργάτες αμείβονται με 12-13 ευρώ την ώρα. Το χαμηλό εργατικό κόστος της γερμανικής βιομηχανίας κρέατος, που στηρίζεται στην ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη εργασία μεταναστών από τις χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης είναι το πλεονέκτημα που την έχει αναγάγει σε μεγάλη εξαγωγική δύναμη.
Κάπως έτσι, με εργασία τύπου Μανωλάδας, οικοδομείται η ανάπτυξη που προβάλλεται ως μοντέλο και για τη χώρα μας…
Γιώργος Κατερίνης
