Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουλιανός, στη γενικότερη προσπάθειά του να αναζωογονήσει τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις (εξ αιτίας της οποίας του δόθηκε και το προσωνύμιο «Παραβάτης» από τους χριστιανούς), έστειλε έναν άνθρωπό του στο μαντείο των Δελφών το 362 μ.Χ. Εκείνο όμως βρισκόταν ήδη σε ανεπίστρεπτη παρακμή και έτσι εξέδωσε τον τελευταίο του χρησμό που έλεγε: «Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μαντίδα δάφνην, ου παγάν λαλεούσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ». Δηλαδή: «Πείτε στον βασιλιά, πως έπεσε κάτω το περίτεχνο οίκημα, κι ούτε ο Φοίβος Απόλλων έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα, και το ομιλών νερό στέρεψε».
Διπλή προσήλωση
Το Οικονομικό Φόρουμ διοργανώθηκε το περασμένο σαββατοκύριακο για τρίτη χρονιά στους Δελφούς, με σκοπό να διατυπωθούν οι «χρησμοί» ξένων και εγχώριων συστημικών παραγόντων. Οι μεν ντόπιοι, επιβεβαίωσαν ότι δεν έχουν κάτι διαφορετικό να προτείνουν για τη χώρα. Οι πέριξ της κυβέρνησης πολιτικοί, εξήγγειλαν για μια ακόμα φορά την «έξοδο» από την επιτροπεία, με πρώτο τον πρωθυπουργό ο οποίος χαρακτήρισε την Ελλάδα «the next big thing στον παγκόσμιο επενδυτικό χάρτη». Οι αντιπολιτευόμενοι, επανέλαβαν την αμφισβήτηση του συριζικού success story και σε πιο «ήπιους τόνους» μετέφεραν από το κοινοβούλιο στους Δελφούς την αντιπαράθεση για τα σκάνδαλα και τις διώξεις.
Και οι μεν και οι δε, πάντως, τίποτα διαφορετικό δεν κόμισαν ως προς την πορεία της χώρας. Κοινό τους όραμα η αναστήλωση του μεταπρατικού μοντέλου που κατέρρευσε, σε ένα «μεταμνημονιακό» πλέον τοπίο. Το «τοπίο» αυτό, όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν σημαίνει το τέλος της επιτροπείας, αλλά την νέα διευθέτησή της. Άλλωστε ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε από το βήμα των Δελφών ότι η σχέση «με τους εταίρους μας και με τους δανειστές μας, από τούδε και στο εξής, είναι ένα ανοικτό και δυναμικό πεδίο, ένα πεδίο υπό διαμόρφωση και θα παρθούν κρίσιμες αποφάσεις το επόμενο διάστημα».
Ο πολιτικός κόσμος στο σύνολό του, επιβεβαίωσε τη διπλή του προσήλωση στους ξένους επικυρίαρχους. Από τη μια προς τους Ευρωπαίους κυρίως όσο αφορά στα θέματα της οικονομίας, από την άλλη προς τις ΗΠΑ σε σχέση με τα ανοιχτά γεωπολιτικά ζητήματα.
Οι εκπρόσωποι των επιχειρηματικών ομίλων, στηλίτευσαν όπως συνηθίζουν τα εμπόδια που κράτος και νομοθεσία βάζουν στις επενδύσεις, εξετάζοντας κι αυτοί πώς θα πλασαριστούν στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται, αφού οι ανακατατάξεις είναι σε εξέλιξη και στο οικονομικό πεδίο. Ακόμα, οι τραπεζίτες επανέλαβαν τη δική τους αγωνία για την ανάταξη του πιστωτικού συστήματος, ενώ ο διοικητής της ΤτΕ Γ. Στουρνάρας έκανε ξανά σαφή τη θέση του για την προληπτική γραμμή στήριξης και μετά το καλοκαίρι.
Δεν ήταν βέβαια ο μόνος που διέψευσε την κυβερνητική αφήγηση. Ρέγκλινγκ και Κοστέλο, εκπροσωπώντας τον ESM και την Κομισιόν, για μια ακόμα φορά ψαλίδισαν τις προσδοκίες που καλλιεργεί το Μαξίμου δηλώνοντας ότι η Ελλάδα έχει ακόμα μέλλον στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων και νέων μέτρων (περισσότερα εδώ).
Ο πρέσβης…
Από το φόρουμ των Δελφών, δεν θα μπορούσε να λείπει βέβαια ο πολυπράγμων πρέσβης των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ που επαναβεβαίωσε τις άριστες σχέσεις με την Αθήνα, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στη βάση της Σούδας, αλλά και επαναλαμβάνοντας τους «φόβους» του για νέα «ατυχήματα» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τα περί «ατυχημάτων» βέβαια υπονοούν δύο «απρόσεκτες» πλευρές τις οποίες κάποιος «τροχονόμος» πρέπει να επιβλέπει προληπτικά ή να κάνει τα «διαδικαστικά» που χρειάζονται για τον συμβιβασμό μετά το μεγάλο ατύχημα… Ομιλήτρια ήταν, ακόμα, και η αναπληρώτρια γ.γ. του ΝΑΤΟ Ρόουζ Γκοτμέλερ.
…και ολίγη από διανόηση
Κοινός εχθρός βέβαια όλων σχεδόν των ομιλητών, ο λαϊκισμός, αλλά και ο εθνολαϊκισμός. Ποιο καθαρά από όλους έθεσε το πρόβλημα ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης λέγοντας ότι χρειάζεται ειλικρίνεια απέναντι στους πολίτες, ώστε να σταματήσουν επιτέλους τα «εθνικολαϊκιστικά και δήθεν αριστερά πειράματα»…
Τέλος, μια πινελιά διανόησης είναι πάντα απαραίτητη σε τέτοια σαλόνια… Καλεσμένοι όπως ο Μ. Γιωσαφάτ (πρόκειται για τον ψυχολόγο που ανέλυσε πρόσφατα πώς οι… γενετήσιες ορμές των νέων τους οδηγούν σε εξεγέρσεις) μαλάκωσαν λίγο την ψυχή των «σημαντικών παραβρισκόμενων». Ο γνωστός λογοτέχνης Χ. Χωμενίδης, έκανε τον απολογισμό του για τους Δελφούς λέγοντας πάλι για τις δύο Ελλάδες (την καλή εκσυγχρονιστική και την κακή, τη λαϊκιστική φυσικά). Και βέβαια ο… εθνικός μας φιλόσοφος Στ. Ράμφος κατήγγειλε ξανά τους Έλληνες που, σε αντίθεση με τους πολιτισμένους Δυτικούς, είναι συντηρητικοί και γενικώς «καθυστερημένοι».
Πράγματι λοιπόν «το ομιλών νερό» μάλλον στέρεψε, αφού τίποτα πραγματικά νέο σε περιεχόμενο δεν ειπώθηκε στους Δελφούς. Σίγουρα όμως δόθηκε ένα καλό σχεδιάγραμμα των σημερινών αδιεξόδων και της ρηχότητας των «λύσεων» που οι συστημικοί παράγοντες προτείνουν.
