Ρεσιτάλ τηλεοπτικής υστερίας και πολιτικής εκμετάλλευσης
Του Μάριου Διονέλλη
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η καμπάνια υστερίας για το μεταναστευτικό ζήτημα με τους εκπροσώπους των κομμάτων της αντιπολίτευσης και την πολύτιμη βοήθεια των καναλιών να δημιουργούν ξανά το γνωστό σκηνικό του φόβου. «Κατειλημμένες πλατείες», «ανεξέλεγκτη είσοδος» και άλλες αντίστοιχες φράσεις αποτελούν το μόνιμο ηχητικό φόντο στα πλάνα απόγνωσης των ανθρώπων αυτών.
Λίγες μέρες πριν, μια καραβιά μεταναστών ξεβράστηκε στη Γαύδο. Δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον για το πώς τράφηκαν οι άνθρωποι αυτοί, για το πώς περιέθαλψαν στο νησί τους τραυματίες, για το πώς μεταφέρθηκαν εν μέσω απαγορευτικού στα Χανιά, όσοι χρειάζονταν επείγουσα νοσηλεία. Παρ’ όλο που έγινε μια μαζική όσο και συγκινητική κινητοποίηση των κατοίκων του ακριτικού νησιού για να προσφέρουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν σε 160 δυστυχισμένους ανθρώπους, μεταξύ αυτών και 40 παιδιά. Οι τηλεοπτικές κάμερες δεν βρέθηκαν εκεί (είναι μακριά εξάλλου). Ήταν όμως στον Πειραιά, για να τους πάρουν στο κατόπι. Για να τους δείξουν να «καταλαμβάνουν» την Ομόνοια και για να πουλήσουν για άλλη μια φορά τρόμο και ανασφάλεια.
Τις τελευταίες ημέρες τα κανάλια άρχισαν να μετρούν έναν προς έναν τους πρόσφυγες που αποβιβάζονται στα νησιά. Τόσοι στη Λέσβο, τόσοι στην Κω, τόσοι στη Γαύδο, τόσοι στην Τήλο. Και μέσα σε όλα τα νούμερα πέρασαν και κάπου στα ψιλά οι εκατοντάδες νεκροί που δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν στην Ιταλία. Έτσι, για να συγκινηθούμε και λίγο.
Με έναν μαγικό τρόπο, για την αύξηση των ροών των μεταναστών προς τη χώρα μας δεν ευθύνονται οι σφαγές στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ που έκλεισε την Αμυγδαλέζα. Και οι προτάσεις της κυβέρνησης συναντούν τον χλευασμό του Πρετεντέρη. Να δώσουμε ταξιδιωτικά έγγραφα στους Σύρους; – Όχι γιατί θα θυμώσουν οι Ευρωπαίοι. Να φτιάξουμε ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας και περίθαλψης; – Όχι γιατί θα στείλουμε λάθος μήνυμα να έρθουν κι άλλοι. Να διεκδικήσουμε αλλαγή της Συμφωνίας Δουβλίνο II; – Όχι γιατί τώρα έχουμε πιο σοβαρό θέμα με τη διαπραγμάτευση για τα οικονομικά της χώρας.
Ας το πει, λοιπόν, ξεκάθαρα κάποιος. Να τους βουτήξουμε στη θάλασσα να τελειώνουμε. Αυτή θα ήταν η καλύτερη λύση. Αυτό θέλουν. Ή ακόμα και αν δεν το θέλουν, αυτό θα μείνει ως τελική λύση αν καταφέρουν να πείσουν το τηλεοπτικό κοινό. Ευτυχώς, απ’ ό,τι φαίνεται, στη Γαύδο και στα άλλα ακριτικά νησιά μάλλον δεν βλέπουν πολλή τηλεόραση και οι άνθρωποι συνεχίζουν να δείχνουν ακόμα απλόχερα την ανθρωπιά τους.
Σκίτσο: Δημήτρης Γεωργοπάλης
georgopalis.com
