Του Γιώργου Κατερίνη
«Σας σέβομαι ως ιδεολογικό αντίπαλο», «η στάση σας είναι εξαιρετικά συνεπής με την ιδεολογία σας», «το υπουργείο Υγείας είναι ανοιχτό να έρθει το ΚΚΕ και να παρουσιάσει, επί του συγκεκριμένου, τι θα μπορούσαμε να κάνουμε πιο σωστά».
Ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν ήταν καθόλου φειδωλός σε αβρότητες προς την Αλέκα Παπαρήγα κατά τη συζήτηση ερώτησης του ΚΚΕ στη Βουλή για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Ο λόγος αυτής της εμφανούς εκδήλωσης συμπάθειας δεν ήταν άλλος από τη θέση που πήρε το ΚΚΕ στο θέμα των φαρμάκων, όπου ως γνωστό ψήφισε «παρών» στο επίμαχο άρθρο.
Θαυμάστε επίπεδο πολιτικού διαλόγου:
Αλέκα Παπαρήγα: «Ό,τι πω δεν έχει καμία σχέση με τη συζήτηση που έγινε τις τελευταίες ημέρες με αφορμή ή εξαιτίας του φαρμάκου, μια συζήτηση όπου η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση τσακώνονταν για το ποιος είναι dealer ποιανού, ποιος είναι πλασιέ της άλφα ή της βήτα εταιρίας».
Άδωνις Γεωργιάδης: «Θεωρώ ότι η στάση σας ήταν εξαιρετικά συνεπής με την ιδεολογία σας, καθότι η σχετική συζήτηση εξελίχθηκε στο αν θα προστατεύσουμε τις άλφα ή τις βήτα βιομηχανίες και είμαι βέβαιος ότι το ΚΚΕ δεν είχε καμία δουλειά να μπλέξει σε όλο αυτό».
Κάπως έτσι κύλισε η συζήτηση με την Α. Παπαρήγα να διακηρύσσει ότι δεν προχωρά σε «προσωπικούς χαρακτηρισμούς» κατά του υπουργού και να κρατά ίσες αποστάσεις από την αντιπαράθεση «ποιος είναι dealer ποιανού» και τον Άδωνι Γεωργιάδη να την ευχαριστεί και να δηλώνει «ευθέως» ότι το ΚΚΕ έχει «απόλυτο δίκιο» στη θέση του για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Η επικοινωνιακή ευγένεια του -συνήθως- πολεμικού στους τόνους του Άδωνι είναι ευνόητη ως προς την σκοπιμότητά της. Το ΚΚΕ με τη στάση του κατά την ψηφοφορία στη Βουλή για τα φάρμακα και την τοποθέτησή του υιοθέτησε την ουσία των κατηγοριών που εκτόξευσε ο υπουργός και όλο το κυβερνητικό επιτελείο κατά του ΣΥΡΙΖΑ για υπεράσπιση συγκεκριμένων συμφερόντων.
Είναι δυνατόν, όμως, η πολιτική οξυδέρκεια της πρώην γενικής γραμματέως του ΚΚΕ να μη διακρίνει αυτή τη σκοπιμότητα; Πόσο «μπουκωμένοι» μπορεί να είναι οι πολιτικοί αισθητήρες των βουλευτών του ΚΚΕ, ώστε να μην αντιλαμβάνονται μια τόσο ανοικτή τακτική χειρισμού που τους επεφύλαξε ο υπουργός Υγείας, εκμαιεύοντας το «άδειασμα» του ΣΥΡΙΖΑ κι επιχειρώντας να αντλήσει πολιτικές «συμμαχίες»; Μπορούν όλα να δικαιολογούνται από την αγωνιώδη προσπάθεια άντλησης πολιτικού οφέλους;
Μόνο θλίψη μπορούν να προκαλούν πλέον οι αβρότητες όταν μάλιστα εκφέρονται από έναν, κατά δήλωσή του, «ιδεολογικό αντίπαλο».
