Ο Θάνατος και η Κόρη- Ακούω φωνές.

Ο Θάνατος και η Κόρη
Η Θεσσαλονίκη φιλοξενεί στο θέατρο Εγνατία την παράσταση Ο Θάνατος και η Κόρη, ένα έργο του Άριελ Ντόρφμαν. Το έργο ανέβηκε πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1991, τιμήθηκε με το θεατρικό βραβείο Olivier για το καλύτερο έργο της χρονιάς και ακολούθησε πλήθος διακρίσεων σε πολλές χώρες. Το θέμα του έργου είναι η βία και ο απόηχός της, με τα θύματα και τους θύτες να προσπαθούν να συμβιώσουν. Ένα έργο βαθιά κοινωνικό και πολιτικό: Στη μεταπολιτευτική Χιλή, μια πρώην πολιτική κρατούμενη βασανισμένη στα χρόνια της δικτατορίας, ανακαλύπτει την ταυτότητα του βασανιστή της κι αποφασίζει να αποδώσει μόνη της δικαιοσύνη. Ένα έργο για τα ανεπούλωτα τραύματα που προκάλεσε η «ήπια» μεταπολίτευση, η απουσία κάθαρσης και τιμωρίας για τα δράματα και τα εγκλήματα του πρόσφατου παρελθόντος. Πρόκειται για μια άρτια παράσταση που υποστηρίζεται εξαιρετικά από τη συγκλονιστική ερμηνεία της Κατερίνας Λέχου. Ερμηνεύουν οι: Κ. Λέχου, Αλ. Σταύρου, Μ. Ζαχαράκος σε σκηνοθεσία του Χρ. Καρχαδάκη

Ακούω Φωνές
Το Παρατηρητήριο για τα δικαιώματα στο χώρο της ψυχικής υγείας με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού σε θέματα δικαιωμάτων στο χώρο της ψυχικής υγείας και την αντίσταση στην ιδρυματοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό, οργάνωσε ένα τετραήμερο εκδηλώσεων για την ψυχική υγεία με αφορμή την επίσκεψη στην Ελλάδα ιδρυτικών μελών του δικτύου Ακούω Φωνές.
Πρόκειται για ένα δίκτυο που προσφέρει μια εναλλακτική πρόταση στην παραδοσιακή ψυχιατρική. Άτομα που ακούνε φωνές ή/και έχουν ασυνήθιστες ιδέες, συγγενείς αυτών και επαγγελματίες ψυχικής υγείας προωθούν την ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων και την αλληλοϋποστήριξη. Βασικός άξονας είναι η διαχείριση των φωνών και των ασυνήθιστων ιδεών που βιώνουν και το κτίσιμο μιας φυσιολογικής ζωής με ελάχιστα ή καθόλου ψυχοφάρμακα. Τάσσονται εναντίον της διάγνωσης της σχιζοφρένειας ως αυθαίρετης έννοιας και περιορίζουν την επιρροή των φαρμακοβιομηχανιών.
Το τετραήμερο εκδηλώσεων διεξήχθη στο Μικρόπολις και στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ από τις 11 έως τις 14 Απριλίου και περιελάμβανε πληθώρα δραστηριοτήτων. Έκθεση έργων τέχνης ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία, προβολές, θεατρικά δρώμενα, συναυλίες, ανοιχτές συζητήσεις και εισηγήσεις σχετικά με την άσκηση της ψυχιατρικής, τα ψυχοφάρμακα, τον χειρισμό των ψυχικά πασχόντων και τη μη κατανόησή τους. 

Κατερίνα Νοτοπούλου

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!