Δεύτερες σκέψεις μετά τη μάχη του δημάρχου με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Του Μάριου Διονέλλη
Πολλά ένσημα προοδευτικότητας έβαλε ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, με την –ομολογουμένως– σθεναρή του στάση έναντι των συσσιτίων μίσους της Χρυσής Αυγής τη Mεγαλοβδομάδα. Η απαγόρευση της διανομής τροφίμων που προορίζονταν «μόνο για Έλληνες» αλλά και η επίθεση που δέχτηκε από τους φασίστες βουλευτές και λοιπούς παλικαράδες της οργάνωσης, έδωσαν την εικόνα του δημάρχου που προστατεύει την πόλη του από τη μισαλλοδοξία και τις διακρίσεις. Είναι, όμως, αυτή η μόνη αλήθεια;
Πράγματι, η στάση του κ. Καμίνη ήταν αξιοσημείωτη στο συγκεκριμένο περιστατικό. Τόσο, όμως, που έκανε πολλούς να αναρωτηθούν αν πίσω από τις εικόνες αυτές κρύβεται και η ανάγκη προβολής ενός πιο προοδευτικού προφίλ ενόψει της ήδη ανακοινωθείσας επόμενης υποψηφιότητάς του για τον Δήμο. Αναρωτήθηκαν όλοι όσοι θυμούνται τις επιλογές του δημάρχου έναντι των αποκλεισμένων ομάδων πολιτών της Αθήνας. Όσοι θυμούνται την αποστολή των ΜΑΤ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου για να συλλάβουν τους αστέγους που είχαν βρει εκεί καταφύγιο, όσοι δεν ξέχασαν την πρόθεσή του να φτιάξει και στην Αθήνα κέντρο κράτησης μεταναστών, όσοι θυμούνται τις θέσεις του για τον περιορισμό των διαδηλώσεων στο κέντρο της πόλης αλλά και το πογκρόμ εναντίον των Αγανακτισμένων της Πλατείας Συντάγματος, την περίοδο του κινήματος των πλατειών, καθώς και τη στάση του καλύτερου συνηγόρου του κ. Δένδια στην αστυνομική επιχείρηση στη Βίλα Αμαλίας. Είναι οι ίδιοι που αναρωτήθηκαν λίγες μέρες πριν, πώς είναι δυνατόν, από όλα τα προβλήματα της πόλης, ο δήμαρχος να ξεκινά από τον έλεγχο (υπό την απειλή κλεισίματος) των θεάτρων που στεγάζουν εναλλακτικά σχήματα και ομάδες της πόλης.
Επιλεκτική ευαισθησία
Ασφαλώς η απειλή που δέχτηκε ο δήμαρχος (ακόμα και με όπλο) από το βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Γ. Γερμενή, χρήζει απάντησης και ποινικής αντιμετώπισης. Δεν αποτελεί απειλή μόνο κατά του κ. Καμίνη αλλά και κατά του θεσμού του εκλεγμένου δημάρχου και της Αυτοδιοίκησης και εν τέλει κατά των πολιτών στο μεγαλύτερο δήμο της χώρας. Αλήθεια, όμως, ο εκλεγμένος δήμαρχος δεν είναι εκλεγμένος για όλους; Δεν είναι και για τους άστεγους, δεν είναι και για τους διαδηλωτές που διεκδικούν καλύτερη ζωή; Δεν είναι για τους υπαλλήλους στην καθαριότητα τους οποίους εκτός από τη δικαστική προσφυγή έφτασε να απειλεί ακόμα και με επέμβαση του στρατού, την περίοδο της απεργίας τους; Και, εν τέλει, πόσο επιλεκτική μπορεί να είναι η ευαισθησία, ειδικά όταν καταγράφεται από τις τηλεοπτικές κάμερες;
Η διοίκηση Καμίνη στον Δήμο Αθηναίων μετρά ήδη πολλές «εξαιρέσεις» κοινωνικών ομάδων από τη φιλοπρόοδη δημοτική πολιτική. Και είναι αλήθεια πως όσοι παρακολουθούν αυτές τις ημέρες την αντιπαράθεσή του με τη Χρυσή Αυγή, εκτός από την αυτονόητη υποστήριξή τους στο πρόσωπό του έναντι των φασιστών, κάνουν και δεύτερες σκέψεις για τη σκοπιμότητα της αντιπαράθεσης τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Κάθε είδηση, κάθε εικόνα έχει πάντα και τις λεπτομέρειες που κρύβονται πίσω από τους τίτλους. Και σίγουρα η διοίκηση Καμίνη είναι μία από τις περιπτώσεις που χρειάζονται δεύτερες ή και τρίτες αναγνώσεις.
