Οι επιθέσεις κατά ισραηλινών λεωφορείων στο Εϊλάτ χρησιμοποιήθηκε από τους Ισραηλινούς ως δικαιολογία για το βομβαρδισμό της Γάζας που έχει ήδη οδηγήσει σε δεκάδες νεκρούς.
Οι Ισραηλινοί σκότωσαν, επίσης, 5 Αιγύπτιους αστυνομικούς. Καμία απόδειξη για την καταγωγή των θυτών της επίθεσης στα λεωφορεία δεν έχει παρουσιαστεί, όχι ότι αυτό θα δικαιολογούσε τις δολοφονικές επιθέσεις και πολύ περισσότερο τη συλλογική τιμωρία. Ακόμα και η ταυτότητα των θυμάτων δεν έγινε γνωστή. Ήταν μόνο στρατιώτες ή και πολίτες και ακριβώς πόσοι. Το γεγονός αποτέλεσε μεγάλο χτύπημα επίσης για το κίνημα των «Iσραηλινών αγανακτισμένων» που εξασθένισε, άμεσα, μετά τις επιθέσεις. Άλλωστε, η κατοχή δεν μπήκε ποτέ εκεί σε αμφισβήτηση. Αυτές τις μέρες πρώτη είδηση στο Ισραήλ είναι η επιφυλακή για επιθέσεις από «Παλαιστίνιους τρομοκράτες από το Σινά». Ο Ramzi Baroud έγραφε πριν από μερικές μέρες σχετικά:
Ο Ισραηλινός συγγραφέας Uri Avnery, σε άρθρο με τίτλο «Πόσο θεϊκές είναι οι σκηνές;», ξεκινούσε με τη φράση «Καταρχάς, μια προειδοποίηση».
Η αναφορά ήταν για τις σκηνές που έχουν εξαπλωθεί σε όλη την χώρα. «Το κοινωνικό κίνημα διαμαρτυρίας συσσωρεύει μια δυναμική. Σε αυτό το σημείο, θα μπει ο πειρασμός να «ζεστάνουν τα σύνορα». Να ξεκινήσουν έναν όμορφο μικρό πόλεμο. Να καλέσουν την νεολαία του Ισραήλ, την ίδια νεολαία που τώρα επανδρώνει… τις σκηνές, να υπερασπιστεί την πατρίδα».
Ο «πόλεμος» πράγματι ξεκίνησε. Η «πρόκληση» υποτίθεται ότι έδειξε χωρίς αμφιβολία πως η ασφάλεια του Ισραήλ είχε παραβιαστεί και πως το μικρό κράτος με τα «ανυπεράσπιστα σύνορα» πλήρωνε υψηλό τίμημα για την αδιαλλαξία της ένοπλης Γάζας και για το μετά-επαναστατικό χάος της Αιγύπτου. Ισραηλινές πηγές ανέφεραν ότι μεγάλος αριθμός μαχητών διέσχισαν το Σινά, έφτασαν στο Eilat, την Πέμπτη, 18 Αυγούστου και άνοιξαν πυρ σε δυο λεωφορεία που μετέφεραν ισραηλινούς στρατιώτες.
Οι ισραηλινές πηγές, που φαινομενικά δεν είχαν ιδέα για το πώς διείσδυσαν οι ένοπλοι σε μια περιοχή υψίστης ασφαλείας, έδωσαν αμέσως πληροφορίες για τους εισβολείς. Άμεση ήταν επίσης και η συναίνεση σχετικά με τη σύνδεση των εισβολέων με τη Γάζα. Το αποτέλεσμα ήταν κατά πολύ προβλεπόμενο, αν και τραγικό. Ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα πέταγαν πάνω από τον ουρανό της Γάζας, μη επανδρωμένα σκάφη περιπλανιόνταν ανενόχλητα και ο απολογισμός θυμάτων των Παλαιστινίων αυξανόταν.
Στις 7 Ιουλίου και 11 Αυγούστου η αιγυπτιακή ασφάλεια σκότωσε έναν μετανάστη από την Ερυθραία και έναν από το Σουδάν που προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα… Ότι o αιγυπτιακός στρατός χτυπάει μεμονωμένους μετανάστες, ενώ δείχνει χαλαρότητα και επιτρέπει την διείσδυση εκατοντάδων ατόμων, είναι ένα σημείο που μάλλον εγείρει ερωτήματα παρά δίνει απαντήσεις. Γιατί (το Ισραήλ) προσπαθεί να ντροπιάσει, να προκαλέσει ακόμα και να σύρει την Αίγυπτο σε μια σύγκρουση συνόρων την περίοδο που η τελευταία προσπαθεί να μεταβεί προς την δημοκρατία; Η «Νέα Αίγυπτος» είχε χρεωθεί πως διευκολύνει την ενότητα των Παλαιστινίων, ένα πρώτο βήμα για να βγει η Χαμάς από την διεθνή απομόνωση. Δεν είναι πιθανό, λοιπόν, ο «όμορφος μικρός πόλεμος» του Ισραήλ να ήταν μια απάντηση στην επικίνδυνη στροφή της αιγυπτιακής πολιτικής προς τη Χαμάς και την Παλαιστίνη γενικά;
Ο Ισραηλινός συγγραφέας Uri Avnery, σε άρθρο με τίτλο «Πόσο θεϊκές είναι οι σκηνές;», ξεκινούσε με τη φράση «Καταρχάς, μια προειδοποίηση».
Η αναφορά ήταν για τις σκηνές που έχουν εξαπλωθεί σε όλη την χώρα. «Το κοινωνικό κίνημα διαμαρτυρίας συσσωρεύει μια δυναμική. Σε αυτό το σημείο, θα μπει ο πειρασμός να «ζεστάνουν τα σύνορα». Να ξεκινήσουν έναν όμορφο μικρό πόλεμο. Να καλέσουν την νεολαία του Ισραήλ, την ίδια νεολαία που τώρα επανδρώνει… τις σκηνές, να υπερασπιστεί την πατρίδα».
Ο «πόλεμος» πράγματι ξεκίνησε. Η «πρόκληση» υποτίθεται ότι έδειξε χωρίς αμφιβολία πως η ασφάλεια του Ισραήλ είχε παραβιαστεί και πως το μικρό κράτος με τα «ανυπεράσπιστα σύνορα» πλήρωνε υψηλό τίμημα για την αδιαλλαξία της ένοπλης Γάζας και για το μετά-επαναστατικό χάος της Αιγύπτου. Ισραηλινές πηγές ανέφεραν ότι μεγάλος αριθμός μαχητών διέσχισαν το Σινά, έφτασαν στο Eilat, την Πέμπτη, 18 Αυγούστου και άνοιξαν πυρ σε δυο λεωφορεία που μετέφεραν ισραηλινούς στρατιώτες.
Οι ισραηλινές πηγές, που φαινομενικά δεν είχαν ιδέα για το πώς διείσδυσαν οι ένοπλοι σε μια περιοχή υψίστης ασφαλείας, έδωσαν αμέσως πληροφορίες για τους εισβολείς. Άμεση ήταν επίσης και η συναίνεση σχετικά με τη σύνδεση των εισβολέων με τη Γάζα. Το αποτέλεσμα ήταν κατά πολύ προβλεπόμενο, αν και τραγικό. Ισραηλινά πολεμικά αεροπλάνα πέταγαν πάνω από τον ουρανό της Γάζας, μη επανδρωμένα σκάφη περιπλανιόνταν ανενόχλητα και ο απολογισμός θυμάτων των Παλαιστινίων αυξανόταν.
Στις 7 Ιουλίου και 11 Αυγούστου η αιγυπτιακή ασφάλεια σκότωσε έναν μετανάστη από την Ερυθραία και έναν από το Σουδάν που προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα… Ότι o αιγυπτιακός στρατός χτυπάει μεμονωμένους μετανάστες, ενώ δείχνει χαλαρότητα και επιτρέπει την διείσδυση εκατοντάδων ατόμων, είναι ένα σημείο που μάλλον εγείρει ερωτήματα παρά δίνει απαντήσεις. Γιατί (το Ισραήλ) προσπαθεί να ντροπιάσει, να προκαλέσει ακόμα και να σύρει την Αίγυπτο σε μια σύγκρουση συνόρων την περίοδο που η τελευταία προσπαθεί να μεταβεί προς την δημοκρατία; Η «Νέα Αίγυπτος» είχε χρεωθεί πως διευκολύνει την ενότητα των Παλαιστινίων, ένα πρώτο βήμα για να βγει η Χαμάς από την διεθνή απομόνωση. Δεν είναι πιθανό, λοιπόν, ο «όμορφος μικρός πόλεμος» του Ισραήλ να ήταν μια απάντηση στην επικίνδυνη στροφή της αιγυπτιακής πολιτικής προς τη Χαμάς και την Παλαιστίνη γενικά;
Περισσότερα στο https://r-freepalestine.blogspot.com/
Σχόλια
