Γράφει ο Κώστας Γκιώνης
Καλέ μου Άγιε… Κόκα-Κόλα, κάνεις τόσο μεγάλο ταξίδι από το Ροβανιέμι της… Καππαδοκίας, αλλά λίγη δίαιτα δεν κάνεις! Πώς να ρημαδομπείς από μια τόση δα καμινάδα; Άσε που αυτοί που έχουν ανάγκη να τους φέρεις δώρα δεν έχουν καμινάδα, ή και να είχαν, κάποια συμμαχική βόμβα την έχει κάνει χίλια κομμάτια…
Πάντα σε μισούσα γιατί αν και ανύπαρκτος μου έκλεβες τη δόξα, ήσουν ο σούπερ ήρωας στα μάτια της κόρης μου, ο large, ο κουβαρντάς, ο άρχοντας, που ό,τι ήθελε, όσο ακριβό και να ήταν, της το έφερνες. Ενώ εγώ ήμουν ο μπατίρης, ο τσίπης, ο τριτοδεύτερος, που απλά άνοιγε το δώρο μου και το πετούσε σε μια γωνιά, γιατί δεν μπορούσε να συγκριθεί με το δικό σου.
Είσαι αυτό που λέμε τσάμπα μάγκας, ενώ εγώ ήμουν κάτι σαν κερατάς και δαρμένος: πλήρωνα και το δικό μου, και το δικό σου. Ώσπου μια πρωτοχρονιά δεν άντεξα, επαναστάτησα, έβαλα κάτω το παιδί μου, του έδειξα τις αποδείξεις αγορών των δώρων: ήταν και τα δύο από το ίδιο μαγαζί που της αγόραζα τα παιχνίδια της, εκεί κοντά στο σπίτι μας. Της εξήγησα ότι ο Σάντα Κλάους που φέρνει τα δώρα έξω είναι ο Άγιος Νικόλαος, της έδειξα την αγιογραφία του Αγίου Βασιλείου που είναι από την Καισάρεια και δείχνει έναν αδύνατο μαυριδερό τύπο με μεγάλο μαύρο μούσι και πράσινο χιτώνα, καθότι Παναθηναϊκός όπως κι εμείς, συνεχίζοντας της είπα ότι φυσικά όπως καταλαβαίνει δεν υπάρχουν πουθενά ιπτάμενοι τάρανδοι, όπως δεν υπάρχουν πράσινα άλογα: μόνο αν είσαι χρήστης ουσιών συνεχίζεις να τα βλέπεις όλα αυτά.
Της εξήγησα επίσης ότι αυτός ο ροδαλός χοντρός κύριος με τα άσπρα γένια προήλθε από μια διαφήμιση της Κόκα-Κόλα γύρω στο 1930, κι ότι αν επιχειρούσε ποτέ να μπει από καμία καμινάδα, με τα υπερμεγέθη οπίσθια που διαθέτει θα έμενε εκεί σφηνωμένος για πάντα! Το παιδί έμεινε εμβρόντητο από τη καταιγίδα των πληροφοριών αλλά και το σοκ, τα μάτια της γουρλωμένα… αλλά το μυαλό δούλευε σε άλλο επίπεδο από αυτό που εγώ πίστευα. Η πρώτη διαπραγμάτευση ξεκίνησε αμέσως: μου είπε με ένα τρόπο πού φαινόταν ότι δεν το πίστευε ότι «εγώ συνεχίζω να πιστεύω στον Άγιο Βασίλη», και συνέχισε «ή όπως αλλιώς τον λένε»…
Της απάντησα ότι «θα συνεχίσει να της φέρνει διπλά δώρα όταν το γράμμα στο δέντρο έχει το σωστό παραλήπτη». Η ερώτηση άμεση: «Ποιον;». Και η απάντηση μου: «Τον Άγιο Μπαμπά»! Το deal έκλεισε με συνοπτικές διαδικασίες, και τα πράγματα μπήκαν στη σωστή τους διάσταση. Για να είσαι μύθος πρέπει να το αποδεικνύεις, διαφορετικά παραμένεις αστικός!
