του Μάριου Διονέλλη
Υπάρχει μια καλή εταιρία που κάνει λέει αξιολογήσεις και ελέγχους και εδώ και μερικά εικοσιτετράωρα μας εξέθεσε την κατάσταση που θα βιώναμε αν τυχόν είχαμε πάει στη δραχμή. Η έκθεση της Ernst & Young, περιττό να πω ότι μοιάζει λίγο με τη λίστα των δέκα πληγών του Φαραώ σε συνδυασμό με τις περιγραφές της Βίβλου για τον κατακλυσμό του Νώε. Η έκθεση όπως ήταν φυσικό αναπαράγεται εδώ και μέρες από όλα τα συστημικά ΜΜΕ. Μέχρι εδώ τα πράγματα είναι μάλλον προβλεπόμενα και ίσως δε θα ήταν λόγος να δαπανήσω το χώρο της στήλης για να σας πω τα αυτονόητα.
Με πονάει όμως που την έκθεση την αναπαράγουν και σύντροφοι, αριστεροί άνθρωποι που κατά τα λοιπά εκτιμώ και σέβομαι. Την είδα ακόμα και στις σελίδες fb επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ στην Κρήτη και αλλού. Και ερωτώ:
Την ξέρατε και από χθες την Ernst & Young σύντροφοι; Τι καπνό φουμάρει και για ποιανής τάξης τα συμφέροντα δουλεύει; Ξέρατε ότι το 2007, η διορατική εταιρία είχε αναδείξει σε επιχειρηματία της χρονιάς τον Λ. Λαυρεντιάδη που μετά βρέθηκε στη φυλακή για το σκάνδαλο της Proton; (έδινε αφειδώς δάνεια σε δικές του επιχειρήσεις χωρίς εγγυήσεις και τη νύφη την πληρώσαμε εμείς).
Διαβάσατε όλη την έκθεση; Είδατε ότι π.χ. για τον τουρισμό η… οικονομοτεχνική της ανάλυση περιορίζεται στο ότι «Οι δραματικές συνθήκες σε κοινωνικό επίπεδο, όπως η πιθανή αύξηση της εγκληματικότητας, είναι σίγουρο πως θα συμβάλουν αρνητικά στην πορεία του κλάδου». Αναρωτηθήκατε γιατί στην έκθεση δεν προβλέπεται το σενάριο καταγγελίας μέρους του χρέους, γιατί δεν εξετάζεται καθόλου το ενδεχόμενο εθνικοποίησης των τραπεζών και πολλά άλλα; Τί στο καλό αναδημοσιεύετε λοιπόν;
Μπορεί να γουστάρετε να καταπιείτε αμάσητο το Μνημόνιο αλλά τουλάχιστον να μη μας πιάνουν μαλάκες με οτιδήποτε μας πασάρουν. Να μη χάσουμε τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε, σύντροφοι. Ακόμα και για να τσακωνόμαστε, βασική προϋπόθεση είναι να σκεφτόμαστε.
