Σε ολοκληρωτική επίθεση περνούν οι περισσότεροι εκδότες και ιδιοκτήτες Μέσων εναντίον των εργαζομένων τους, σε έναν πόλεμο που οι ίδιοι άνοιξαν και μέχρι σήμερα δεν έχει απαντηθεί με την ίδια σφοδρότητα ή αποφασιστικότητα. Η ατζέντα του ημερήσιου δελτίου γεμίζει ασφυκτικά από καθημερινά πλέον επεισόδια. Εκβιαστικά διλήμματα, μείωσης μισθών και κατάργηση αμοιβής την Κυριακή για να μην γίνουν, λέει, απολύσεις στο «Έθνος». Καθημερινές προσφυγές εναντίον των απεργιών δημοσιογράφων ή τεχνικών από την παραπαίουσα διοίκηση του Alter, μηνύσεις εναντίον συνδικαλιστών, αγωγές εναντίον συνδικαλιστών του ραδιοφώνου, απολύσεις και μειώσεις αποδοχών, όπως στα συγκροτήματα Πέτρου Κωστόπουλου και Αντώνη Λυμπέρη.
Τελευταίο κρούσμα αυτής της εβδομάδας, η απόλυση 4 εργαζομένων στο συγκρότημα του Θεοχάρη Φιλιππόπουλου, επειδή αρνήθηκαν να υπογράψουν τη μείωση των μισθών τους. Μεταξύ των απολυμένων είναι και η συνδικαλιστική εκπρόσωπος των δημοσιογράφων των Αττικών Εκδόσεων στην ΕΣΠΗΤ, Ιωάννα Καζάκου, η οποία πρωτοστάτησε στις απεργιακές κινητοποιήσεις στο συγκρότημα όλο το προηγούμενο διάστημα.
Οι εκδότες των παραπάνω συγκροτημάτων περιοδικών συμμετείχαν ως εταίροι της αγοράς στο πρόσφατο συνέδριο Επικοινωνίας για τη διαφήμιση και την κρίση που ξέσπασε στο ισχύον μοντέλο λειτουργίας. Μοντέλο που η ίδια η αγορά καθόρισε την εποχή των παχιών αγελάδων στα media, την εποχή της χρηματιστηριακής ευφορίας, την εποχή της απίστευτης διαφημιστικής σπατάλης του κρατικού και δημόσιου χρήματος. Πολλοί από τους σημερινούς «ηγέτες» της αγοράς του περιοδικού Τύπου εκείνη ακριβώς την περίοδο συσσώρευσαν τα κέρδη τους, έκαναν τις συμμαχίες τους, αγόρασαν και πούλησαν δημόσιο αέρα, πέρασαν στην πλευρά των ισχυρών της αγοράς των media.
Όπως εύκολα με το εύκολο χρήμα σπατάλησαν στο όνομα των επενδύσεων, έτσι εύκολα πρωτοστατούν στον πόλεμο εναντίον των εργαζομένων τους. Ποια σχέδια ανάπτυξης, ποια περιοδικά, ποιο περιεχόμενο, ποια πολιτική για το παρόν της κρίσης και το αύριο… Όπως αποδείχθηκε και στο συνέδριο Επικοινωνίας αυτό που σίγουρα γνωρίζουν πολύ καλά και το μόνο που κάνουν, είναι να απαιτούν από το κράτος, το οποίο και συνεχώς οικτίρουν για νόμους που οι ίδιοι έφτιαξαν. Ζητάνε να αλλάξει εδώ και τώρα η νομοθεσία, να αφεθεί πλήρως ελεύθερη η αγορά τους, να μην ισχύει κανένας κανόνας είτε για την ασφάλιση των εργαζομένων τους, είτε συνολικά για τις εργασιακές σχέσεις. Κατά τα άλλα, επαναλαμβάνουν και αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια, χωρίς σχεδόν καμία παραλλαγή. Οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί, η μείωση της διαφήμισης στα περιοδικά τους, οι ευθύνες είναι όλων των άλλων, εκτός από δικές τους.
Με πρόσχημα πλέον την κρίση, οι εκδότες των ιλουστρασιόν ψεύτικων περιοδικών με τις ακριβές διαφημίσεις, αποκαλύπτουν το πιο απάνθρωπο πρόσωπό τους και με όχημα τα αντεργατικά εκτρώματα της κυβέρνησης, εξαπολύουν την τελική φάση επίθεσης εναντίον των εργαζομένων τους. Σε αυτή τη φάση, όπως είναι φανερό, περιλαμβάνεται η εξόντωση των φωνών και δράσεων αντίστασης. Οι τρεις απολυμένοι των Αττικών Εκδόσεων παρά τους σκληρούς εκβιασμούς και την τρομοκρατία που δέχθηκαν, δεν υπέγραψαν
το «εταιρικό Μνημόνιο» που επέβαλλε ο Θ. Φιλιππόπουλος. Και αυτός τους τιμώρησε ως άλλος αφέντης στη δουλοπαροικία του. Η μέθοδος και οι στόχοι είναι σαφείς: Επιχειρείται η «εξαφάνιση» όσων αντιστέκονται ενεργά και αποφασιστικά, δίνοντας το παράδειγμα της αντίστασης, αφού η εφαρμογή των «εργοδοτικών Μνημονίων» περιλαμβάνει πολλά ακόμη μέτρα εναντίον των εργαζομένων.
Οι εκδότες των παραπάνω συγκροτημάτων περιοδικών συμμετείχαν ως εταίροι της αγοράς στο πρόσφατο συνέδριο Επικοινωνίας για τη διαφήμιση και την κρίση που ξέσπασε στο ισχύον μοντέλο λειτουργίας. Μοντέλο που η ίδια η αγορά καθόρισε την εποχή των παχιών αγελάδων στα media, την εποχή της χρηματιστηριακής ευφορίας, την εποχή της απίστευτης διαφημιστικής σπατάλης του κρατικού και δημόσιου χρήματος. Πολλοί από τους σημερινούς «ηγέτες» της αγοράς του περιοδικού Τύπου εκείνη ακριβώς την περίοδο συσσώρευσαν τα κέρδη τους, έκαναν τις συμμαχίες τους, αγόρασαν και πούλησαν δημόσιο αέρα, πέρασαν στην πλευρά των ισχυρών της αγοράς των media.
Όπως εύκολα με το εύκολο χρήμα σπατάλησαν στο όνομα των επενδύσεων, έτσι εύκολα πρωτοστατούν στον πόλεμο εναντίον των εργαζομένων τους. Ποια σχέδια ανάπτυξης, ποια περιοδικά, ποιο περιεχόμενο, ποια πολιτική για το παρόν της κρίσης και το αύριο… Όπως αποδείχθηκε και στο συνέδριο Επικοινωνίας αυτό που σίγουρα γνωρίζουν πολύ καλά και το μόνο που κάνουν, είναι να απαιτούν από το κράτος, το οποίο και συνεχώς οικτίρουν για νόμους που οι ίδιοι έφτιαξαν. Ζητάνε να αλλάξει εδώ και τώρα η νομοθεσία, να αφεθεί πλήρως ελεύθερη η αγορά τους, να μην ισχύει κανένας κανόνας είτε για την ασφάλιση των εργαζομένων τους, είτε συνολικά για τις εργασιακές σχέσεις. Κατά τα άλλα, επαναλαμβάνουν και αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια, χωρίς σχεδόν καμία παραλλαγή. Οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί, η μείωση της διαφήμισης στα περιοδικά τους, οι ευθύνες είναι όλων των άλλων, εκτός από δικές τους.
Με πρόσχημα πλέον την κρίση, οι εκδότες των ιλουστρασιόν ψεύτικων περιοδικών με τις ακριβές διαφημίσεις, αποκαλύπτουν το πιο απάνθρωπο πρόσωπό τους και με όχημα τα αντεργατικά εκτρώματα της κυβέρνησης, εξαπολύουν την τελική φάση επίθεσης εναντίον των εργαζομένων τους. Σε αυτή τη φάση, όπως είναι φανερό, περιλαμβάνεται η εξόντωση των φωνών και δράσεων αντίστασης. Οι τρεις απολυμένοι των Αττικών Εκδόσεων παρά τους σκληρούς εκβιασμούς και την τρομοκρατία που δέχθηκαν, δεν υπέγραψαν
το «εταιρικό Μνημόνιο» που επέβαλλε ο Θ. Φιλιππόπουλος. Και αυτός τους τιμώρησε ως άλλος αφέντης στη δουλοπαροικία του. Η μέθοδος και οι στόχοι είναι σαφείς: Επιχειρείται η «εξαφάνιση» όσων αντιστέκονται ενεργά και αποφασιστικά, δίνοντας το παράδειγμα της αντίστασης, αφού η εφαρμογή των «εργοδοτικών Μνημονίων» περιλαμβάνει πολλά ακόμη μέτρα εναντίον των εργαζομένων.
Σχόλια
