Το λιμάνι του Αστακού: Μια «πράσινη» παραχώρηση με «γαλάζιο» παρελθόν.
Από το ξεκίνημα της θητείας του ΠΑΣΟΚ, υπουργοί, υφυπουργοί και παρατρεχάμενοι επιδόθηκαν σε έναν αγώνα δρόμου ταξιδιών στο εξωτερικό με τις αποσκευές τους, ως φαίνεται, γεμάτες με τις γνωστές κίτρινες κορδελίτσες «ΠΩΛΕΙΤΑΙ», ως αντάλλαγμα είτε για πολιτικές δηλώσεις στήριξης, είτε για επενδύσεις αμφιβόλου οφέλους για την ελληνική κοινωνία! Ένα από τα πρόσφατα επεισόδια στο σίριαλ ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου με… μελλοντικά αντισταθμιστικά οφέλη, είναι και το λιμάνι του Αστακού.
Ωστόσο, μη βιάζεστε να πιστώσετε και αυτή την… επιτυχία εκχώρησης ελληνικής γης (μήπως και κυριαρχικών δικαιωμάτων;) άνευ ουσιαστικών όρων στο ξένο κεφάλαιο, στα «πράσινα» παιδιά του ΠΑΣΟΚ, καθώς η ιστορία αυτή έχει και πολλές «γαλάζιες» προεκτάσεις. Έτσι, λοιπόν, καθόλου δεν φαίνεται να δυσκολεύτηκαν οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, Χ. Παμπούκης, Σπ. Κουβέλης, Τ. Μπιρμπίλη και Γ. Μανιάτης να πείσουν τους Άραβες της Qatar Petroleum International (η οποία ελέγχεται κατά πλειοψηφία από αμερικανικά κεφάλαια) να «επενδύσουν» τα ζεστά 3 δισ. ευρώ τους στον Αστακό -εκχωρώντας τους, παράλληλα, τεράστια δικαιώματα στην αγορά ενέργειας της χώρας μας- καθώς είχε γίνει αρκετή προεργασία από τα «γαλάζια» παιδιά από το 2007 για την πλήρη πώληση του λιμένα του Αστακού.
Ο λόγος περί του επικεφαλής της Akarport (της εταιρίας που διαχειρίζεται τις λιμενικές εγκαταστάσεις του Αστακού και η οποία ανήκει στις τράπεζες Alpha Bank, Πειραιώς και Εμπορική), ο οποίος από το 2007 πάσχιζε να εξαγοράσει πλήρως το λιμάνι, συνεργαζόμενος είτε με funds από τις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία, είτε απευθυνόμενος και σε Άραβες.
Ο ίδιος, άλλωστε, είχε και αρκετή «εμπειρία», αλλά και σίγουρες «πλάτες» για τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις, καθώς από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 είχε διατελέσει (επί εποχής Μητσοτάκη), υπεύθυνος οικονομικών θεμάτων της Ν.Δ., διοικητής του ΟΛΠ και κατόπιν επικεφαλής της Akarport, με στενή συνεργασία με τον αδελφό του τότε υπουργού Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη, ο οποίος ήταν εμπορικός διευθυντής της MSC. Το 2007, λοιπόν, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Κατάρ, Αμπντουλάχ μπεν Χαμάντ αλ Ατιγιάχ, είχε εκφράσει στον κ. Αλογοσκούφη την ελπίδα να αγοράσει τον Αστακό, αλλά το ζήτημα κόλλησε στην ελληνική νομοθεσία (απαιτούνται σειρά αδειοδοτήσεων, περιβαλλοντικών και άλλων). Αυτή τη φορά, ο Χ. Παμπούκης φέρεται να υποσχέθηκε ότι δεν θα τεθεί τέτοιο ζήτημα – πολύ απλά θα… παρακαμφθεί η ελληνική νομοθεσία, ώστε να κάνουν οι Άραβες τη δουλειά τους!
Ποιους συμφέρει το έργο
Μπορεί το υπουργείο Επικρατείας να ανακοίνωσε, διθυραμβικά, ότι «μια τέτοια συνεργασία είναι αμοιβαία επωφελής», ωστόσο από τα 3 δισ. ευρώ της επένδυσης, μόλις τα 200 εκατ. ευρώ εκτιμάται ότι θα καταλήξουν στα ελληνικά ταμεία (και μάλιστα των τραπεζών ούτε καν του κράτους) για να αλλάξει χέρια το λιμάνι. Από την άλλη, θα παραχωρηθεί στους Άραβες μια περιοχή της ΝΑΒΙΠΕ που αποτελεί τη μοναδική ναυτική και βιομηχανική περιοχή της χώρας με αυτόνομο λιμάνι πολλαπλών χρήσεων, που θα αποτελέσει άνετα την πύλη εισόδου των Αράβων στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας. Ας σημειωθεί ότι βορειότερα του Αστακού διέρχονται, οι διασυνδέσεις τόσο του αγωγού φυσικού αερίου TGI όσο και του South Stream. Μάλιστα, οι ίδιοι οι Άραβες δήλωσαν ότι ο σταθμός υγροποιημένου αερίου LPG θα παράγει ενέργεια, το 70% της οποίας θα εξάγεται στην Ιταλία (καθώς εκεί τα τιμολόγια χονδρικής είναι πιο ακριβά από τα δικά μας και δεν ωφελεί μια αντίστοιχη επένδυση), ενώ μόλις το 30% θα διοχετεύεται στο εθνικό ηλεκτρικό δίκτυο.
Βέβαια, το εγχώριο μεγάλο κεφάλαιο δεν θα μπορούσε να μην κεφαλαιοποιήσει τις καλές του σχέσεις τόσο με την παρούσα, όσο και με την προηγούμενη κυβέρνηση. Έτσι, για συμμετοχή στην επένδυση εξέφρασαν ενδιαφέρον τόσο η ΔΕΠΑ, όσο και η Elpedison (θυγατρική των Ελληνικών Πετρελαίων). Φυσικά το… «τυράκι» στην όλη ιστορία είναι ο αριθμός των περίπου 1.000 νέων θέσεων εργασίας που θα δημιουργηθούν, που σε μια εντέχνως αποβιομηχανοποιημένη και φτωχή περιοχή φαντάζει ως πανάκεια.
Μ.Σ.
