Το ένα μετά το άλλο πωλούνται ή υποπαραχωρούνται (sic!) τα λιμάνια της Ελλάδας. Αυτή τη φορά είναι η σειρά του λιμανιού της Καβάλας που έρχεται να ακολουθήσει την τύχη των λιμανιών του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, της Ηγουμενίτσας κ.ά. Κυβερνητικοί εκπρόσωποι και οικονομικοί παράγοντες πανηγυρίζουν, μιλώντας για σημαντικά οφέλη του ΤΑΙΠΕΔ από το υψηλό τίμημα της επένδυσης. Στην πράξη όμως η κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – Black Summit Financial Group – EFA Group, που αναλαμβάνει για 40 έτη το δικαίωμα χρήσης, λειτουργίας, συντήρησης και εκμετάλλευσης ενός σταθμού πολλαπλών χρήσεων σε τμήμα του λιμανιού αντί του ποσού των 34 εκατ. ευρώ (ούτε ένα 1 εκατ. ευρώ το χρόνο…) κάνει σημαντική είσοδο στις εμπορικές και τουριστικές δραστηριότητες, όχι μόνο της πόλης της Καβάλας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Βόρειας Ελλάδας. Οι εμπορικές διαδρομές της Βόρειας Ελλάδας –προς Βαλκάνια, Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη– και ο τουρισμός είναι πόλοι έλξης για ξένους επενδυτές, αλλά και για τις ελληνικές ελίτ, που διεκδικούν κομμάτι της πίτας.
Παράλληλα, για το λιμάνι του Ηρακλείου το Ελεγκτικό Συνέδριο έδωσε το «οκ» για τον φάκελο του διαγωνισμού για την πώληση του 67%, βάζοντας τη σύμβαση σε τροχιά υπογραφής το αμέσως επόμενο διάστημα. Αγοραστής η κοινοπραξία των εταιρειών Grimaldi Euromed S.p.A. και Μινωικές Γραμμές Α.Ν.Ε., έναντι συνολικού τιμήματος 80 εκατ. ευρώ. Σε αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο όμιλος Grimaldi κάνει σημαντική είσοδο στην ελληνική αγορά με μονοπωλιακές τάσεις. Κατέχει το 67% του λιμανιού της Ηγουμενίτσας ενώ οι Μινωικές Γραμμές Α.Ν.Ε. είναι θυγατρική εταιρεία του ομίλου, με σημαντικό μερίδιο στα δρομολόγια προς Κρήτη και Αιγαίο. Έτσι ο όμιλος Grimaldi ελέγχει σταδιακά τις διαδρομές τόσο στην Αδριατική και το Ιόνιο, όσο και στο Αιγαίο και την Κρήτη.
Η χώρα μας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το ΤΑΙΠΕΔ είναι έτοιμοι να παραδώσουν τα πάντα χωρίς ενδοιασμούς. Έτσι, με γοργό ρυθμό, η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρος και κόμβος. Οι υποδομές της γίνονται φιλέτα προς εκποίηση ή ρημάζουν. Η ανάγκη για ένα νέο αναπτυξιακό όραμα, ξεπέφτει στο «καλώς ήρθε» το δολάριο και τις κάθε λογής εξυπηρετήσεις των πολιτικών στους «επενδυτές». Η Ελλάδα ήταν και είναι μια ναυτική χώρα. Τα λιμάνια θα μπορούσαν να είναι πύλες προς την οικουμένη και μοχλός ανάπτυξης για την Ελλάδα. Αντί αυτού η ελληνική επικράτεια χωρίζεται σε ζώνες και ειδικά οικονομικά συμφέροντα. Το λιμάνι του Πειραιά στην κινεζική COSCO με αποικιοκρατικούς όρους. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης στον Ιβάν Σαββίδη και όμηρος της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης Δύσης-Ρωσίας. Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης de facto βάση των ΗΠΑ για μεταφορά ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων προς τη Ν.Α. Ευρώπη και ενεργειακή πύλη εισόδου του αμερικάνικου υγροποιημένου LNG στα Βαλκάνια. Το λιμάνι της Ηγουμενίτσας και του Ηρακλείου στην ιταλική Grimaldi και παίρνουν σειρά η Καβάλα και το Λαύριο – ξεκινάει και για αυτό το λιμάνι διαγωνισμός το επόμενο διάστημα.
