Θα με εντυπωσιάζει πάντα το θράσος που επιδεικνύουν πολλοί και πολλές γύρω μας. Πολύ περισσότερο με εντυπωσιάζει (και θα με εντυπωσιάζει πάντα) το πολιτικό θράσος.
«Άλλα λέω, άλλα κάνω, άλλα πιστεύω, άλλα πρεσβεύω».
Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε γίνει μάρτυρες αυτού του «δόγματος» που κατατάσσει τον πολίτη στη θέση του άβολου και χειραγωγούμενου αντικειμένου, ακόμα χειρότερα του «χαζού» που χάφτει ότι του πλασάρουν.
Καμιά φορά αναρωτιέμαι εάν όντως οι πολιτικά θρασείς έχουν δίκιο και συμπεριφέρονται με θράσος, αφού βρίσκουν γύρω τους ευήκοα ώτα και χειροκροτητές των λεγομένων τους.
Ας πούμε, είναι ή δεν είναι πολιτικό θράσος να λες στους πολίτες πως «το Ελληνικό Δημόσιο και η Εκκλησία αναγνωρίζουν ότι οι κληρικοί δεν θα νοούνται στο εξής ως δημόσιοι υπάλληλοι και ως εκ τούτου διαγράφονται από τα μητρώα. Το Ελληνικό Δημόσιο δεσμεύεται ότι θα καταβάλει ετησίως στην Εκκλησία ποσό αντίστοιχο με το σημερινό κόστος, το οποίο θα αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις μισθολογικές μεταβολές του Ελληνικού Δημοσίου», όπως είπε προχθές ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας;
Είναι ή δεν είναι πολιτικό θράσος να λες στους πολίτες πως «τα σχολεία δεν θα έχουν την εικόνα του Χριστού, τα δικαστήρια δεν θα έχουν την εικόνα του Χριστού, τα Χριστούγεννα δεν θα μπορούν να γιορτάζονται σε δημόσιους χώρους άρα δεν μπορείς να βάλεις μία φάτνη σε μια γειτονιά και ο σταυρός από τη σημαία θα πρέπει να αφαιρεθεί» εάν ισχύσει η θρησκευτική ουδετερότητα μετά την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση, όπως δήλωσε πάλι προχθές ο βουλευτής της Ν.Δ., Μάκης Βορίδης, δήλωση για την οποία τον εγκάλεσε εμμέσως ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Ιερώνυμος, κάνοντας λόγο για «μικρότητες»;
Είναι ή δεν είναι πολιτικό θράσος να λες στους πολίτες πως «εάν υπήρχε δικαιοσύνη στην πολιτική ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος βλέποντας ότι πήγαμε να πουλήσουμε ένα σαπάκι με 75 εκατομμύρια ευρώ (εννοεί το “Ερρίκος Ντυνάν”), θα φώναζε εμένα και τον κ. Βορίδη και τον κ. Λοβέρδρο και θα μας έδινε το Βραβείο του Τάγματος του Φοίνικος», όπως είπε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης;
Είναι ή δεν είναι πολιτικό θράσος να λες στους πολίτες ότι «με αυτό τα παράσημα του στοχοποιημένου πολιτικού θα είμαι υποψήφιος βουλευτής και πολιτικός και τους έχω για πρωινό όλους αυτούς» που θέτουν ερωτήσεις για τα πεπραγμένα σου ως υπουργού Υγείας, όπως δήλωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κινήματος Αλλαγής, Ανδρέας Λοβέρδος;
Υπάρχει μια κάστα ανθρώπων που πιστεύουν ότι ο κόσμος γυρνάει γύρω τους, πως μπορούν να ψιμυθιώνουν την αλήθεια, πως μπορούν να μιλούν ανερυθρίαστα χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν.
Πολιτικά θρασείς στέκουν εκεί για χρόνια, στην «πρωτοπορία» μιας πολιτικής σκηνής που βαυκαλίζει και βαυκαλίζεται. Μα πόσο θράσος πια;
