Αναμφίβολα, από τη μια η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και από την άλλη η άνοδος της Κίνας αποτέλεσαν τα κορυφαία συμβάντα στις ανατρεπτικές εξελίξεις που σημειώθηκαν στον κόσμο τα τελευταία 30 χρόνια. Δύο συμβάντα που οι επιπτώσεις τους είναι πολύ μεγάλες και απ’ ότι μπορεί κανείς αβίαστα να συμπεράνει θα επηρεάζουν για απροσδιόριστο χρόνο τις εξελίξεις σε όλο τον κόσμο καθοριστικά.
Οι ερμηνείες που δόθηκαν και εξακολουθούν να δίνονται στη Δύση για τα δύο «συμβάντα» είναι ποικίλες, αλλά όλες συγκλίνουν σε διαπιστώσεις που ενώ προσπαθούν να δικαιώνουν το δυτικό αφήγημα, ταυτόχρονα το υπονομεύουν και το αναιρούν. Όσον αφορά τη Σοβιετική Ένωση, η θριαμβολογία για την «αποτυχία του κομμουνισμού» μετριάζεται σοβαρά από την ανάδυση μιας μάλλον κραταιής Ρωσίας που και μόνο με την παρουσία της θέτει φραγμούς στην ασύδοτη κυριαρχία της Δύσης. Όσον αφορά δε την Κίνα, η αντίδραση της Δύσης φανερώνει έκπληξη, σύγχυση, αντιφατικότητα και αδυναμία διαχείρισης της νέας ανερχόμενης υπερδύναμης.
Ένα χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της σύγχυσης είναι έκδηλο από τον τρόπο θεώρησης της Κίνας. Γιατί, πώς συμβιβάζεται η θεώρηση ως κομμουνιστικής της Κίνας που ανταγωνίζεται στην παγκόσμια αγορά τη Δύση με οικονομικούς όρους καπιταλιστικούς; Αν πράγματι είναι κομμουνιστική, πώς είναι πιο αποτελεσματική στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα από τους καθαρόαιμους θιασώτες της οικονομίας της αγοράς; Και αν δεν είναι πλέον κομμουνιστική, ή είναι μόνο κατ’ επίφαση κομμουνιστική, γιατί οι δυτικοί την αντιμετωπίζουν ως κομμουνιστική;
Εκατοντάδες βιβλία γράφονται για την Κίνα και χιλιάδες άρθρα και αναλύσεις, χωρίς να δίνουν μία ικανοποιητική απάντηση σε όλα τα κρίσιμα για τη χάραξη γραμμής ερωτήματα. Ένας από τους λόγους αυτής της αφλογιστίας είναι ότι οι δυτικοί κατ’ αρχήν αρνούνται να παραδεχτούν την -με τα δικά τους κριτήρια- ανωτερότητα του κινέζικου μοντέλου ανεξάρτητα από τον χαρακτηρισμό που του δίνουν. Δηλαδή, είτε τη χαρακτηρίσουν καπιταλιστική είτε κομμουνιστική, η αμηχανία στην κατανόηση και αντιμετώπιση του «συμβάντος» είναι εμφανής. Αφού όταν τη χαρακτηρίζουν καπιταλιστική ομολογούν ότι οι Κινέζοι κομμουνιστές εφαρμόζουν με ακρίβεια, έμπνευση, σχέδιο και συνέπεια ένα υβριδικό σύστημα της αγοράς που είναι αποτελεσματικότερο από το πεπαλαιωμένο δυτικό, άρα καταλληλότερο για να εφαρμοστεί στον κόσμο σε βάρος του δικού τους μοντέλου. Κι αυτό γιατί ο καπιταλισμός δυτικού τύπου εφαρμόστηκε παντού, σε όλες τις χώρες, με καταναγκασμό, με ιμπεριαλιστικές μεθόδους, δια πυρός και σιδήρου. Κι αυτό το καθεστώς, της δια της βίας και τρομοκρατίας εξαγωγής και επιβολής του δυτικού μοντέλου, επειδή τις ωφέλησε στο έπακρο, δεν επέτρεψε στις καπιταλιστικές, αποικιοκρατικές και νεοαποικιοκρατικές, μητροπόλεις να αντιληφθούν έγκαιρα πόσο εύθραυστη θα αποδεικνυόταν σε βάθος χρόνου η σύσταση και συντήρησή του.
Τώρα, που βρήκαν το δάσκαλό τους, περιπίπτουν σε αντιφάσεις. Κι όταν χαρακτηρίζουν την Κίνα κομμουνιστική για να τη δυσφημήσουν στην εκλογική τους πελατεία και τα καθεστώτα-δορυφόρους ανά τον κόσμο, αναπόφευκτα ομολογούν άθελά τους ότι το υβριδικό της σύστημα είναι το σύστημα που υπερνικάει το δικό τους. Αυτός είναι κι ο λόγος που η κριτική τους στην Κίνα οικοδομείται πλέον πάνω στην αντίληψη ότι, είτε καπιταλιστική είναι είτε κομμουνιστική, αποτελεί μεγάλη απειλή για τη Δύση. Αυτή, όμως, η αντίληψη, ενώ πηγάζει από ένα βάσιμο φόβο των δυτικών ηγετικών μειοψηφιών που ελέγχουν τον παραγόμενο πλούτο στην επικράτειά τους, χάνει συνεχώς έδαφος αποδοχής στον ενδιάμεσο κόσμο που βρίσκεται ανάμεσα στο δυτικό μπλοκ και την Κίνα, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί κλονισμούς και έλλειψη εμπιστοσύνης στο ισχύον σύστημα μέσα στο ίδιο το δυτικό μπλοκ.
1η Ιουλίου
Φέτος, την πρώτη Ιουλίου, οι Κινέζοι γιορτάζουν τα 100χρονα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας. Δίκαια. Χωρίς το ΚΚΚ η Κίνα θα ήταν αλλιώς, ο κόσμος θα ήταν αλλιώς. Το ΚΚΚ εδώ και εκατό χρόνια είναι ένας πολύ ζωντανός οργανισμός μέσα στον οποίο γίνεται ο καθορισμός των στόχων και των μεθόδων επίτευξής τους.
Η Κίνα δεν αλλάζει τον εαυτό της και τον κόσμο τυχαία. Ό,τι συμβαίνει είναι προϊόν μιας συστηματικής δημιουργικής και επώδυνης επεξεργασίας, ενός κατασταλάγματος που προέρχεται από άπειρες δοκιμές, αποτυχίες και επιτυχίες, διαψεύσεις και επαληθεύσεις, αντιπαραθέσεις και συμφωνίες. Ακόμα κι όταν πρόσκαιρα οι διαφωνίες για τον επιλέξιμο δρόμο οξύνονταν, ο διαχωρισμός των αντιθέσεων μέσα στους κόλπους του λαού από τις αντιθέσεις του λαού με τους εχθρούς του, αποδείχτηκε σε βάθος χρόνου σωστός και σωτήριος για το κομμουνιστικό κόμμα και την Κίνα. Κι αυτή δεν είναι η μόνη προσφορά του Μάο στη διαμόρφωση μιας θεμελιακής πολιτικής κουλτούρας.
Οι δυτικοί προβάλλουν ασταμάτητα με έμφαση τις διαφορές και συγκρούσεις που ενσκήψανε στη μεγάλη πορεία των Κινέζων κομμουνιστών θεωρώντας ότι έτσι δυσφημούν το επίτευγμα και ενσπείρουν τη διχόνοια, αλλά το επίτευγμα είναι εμφανές και μιλάει από μόνο του. Γι’ αυτό, στην Κίνα, το πορτρέτο του Μάο μπορεί φυσιολογικά να συνυπάρχει με το πορτρέτο του Τεν Σιαο Πιν. Ο καθείς με τη συμβολή του. Στη Δύση, ούτε οι αριστεροί σε όλο το φάσμα, δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό. Στην ευρωπαϊκή αριστερή κουλτούρα οι αντίθετες απόψεις δεν είναι ούτε ιστορικά σεβαστές, ούτε εν όλω ούτε εν μέρει, ούτε στο παρόν ούτε στο μέλλον. Οι διαφωνούντες αλληλοδαιμονοποιούνται εσαεί καθώς οι μεν μηδενίζουν την προσφορά των δε. Οπότε δεν μπορούν να αντιληφθούν το κινεζικό συνεχές.
Το συνεχές
Σ’ αυτό το σημείο έχει ενδιαφέρον να αναφερθώ στις επισημάνσεις που κάνουν μερικοί δυτικοί αναλυτές. Ο Αμερικάνος ιστορικός Jason Kelly στο καινούργιο βιβλίο του με τον ερεθιστικό τίτλο «Οι Μαοϊστές της Αγοράς» (Market Maoists) και υπότιτλο «Η κομμουνιστική προέλευση της καπιταλιστικής ανόδου της Κίνας» (Harvard University Press), έχοντας μελετήσει σε βάθος την ιστορία της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής στην Κίνα, εντοπίζει τις ρίζες της στην περίοδο που χρονικά προηγείται κατά πολύ των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που εκκινούν στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Μεταξύ άλλων, αποκαλύπτει ότι το ΚΚΚ από τον καιρό του εμφυλίου πολέμου με τους εθνικιστές του Τσαν Κάι Σεκ πουλούσε σόγια στο εξωτερικό για να εξοικονομεί κεφάλαια αναγκαία για τον εφοδιασμό του με όπλα, οχήματα, τηλεπικοινωνιακά μέσα κ.λπ. Κι αυτό κάνει μέχρι τις μέρες μας, εξάγοντας προϊόντα προκειμένου να εισάγει τεχνολογία από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Απαντώντας σε δημοσιογραφικές ερωτήσεις ο συγγραφέας ήταν σαφής.
Bloomberg News: Το βιβλίο σας αναιρεί μια κοινή άποψη ότι υπό τον Μάο το Πεκίνο δεν αναζητούσε συχνά εμπορικές και επενδυτικές σχέσεις με καπιταλιστικές χώρες ή με συμμάχους των ΗΠΑ. Ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα που έχουν ξεχαστεί;
Jason Kelly: Το ΚΚΚ διαπραγματεύεται με καπιταλιστές στο εξωτερικό για δεκαετίες, περισσότερο από ό, τι συνειδητοποιούν πολλοί. Επίσης, συχνά ξεχνάμε ότι πολλές από τις έννοιες και τις ιδέες που διαμορφώνουν την κινεζική εμπορική πολιτική έχουν τις ρίζες τους στην εποχή του Μάο. Για παράδειγμα, η έννοια της «ισότητας και του αμοιβαίου οφέλους», μια φράση που οι Κινέζοι αξιωματούχοι εμπορίου εξακολουθούν να επικαλούνται σήμερα, εμφανίστηκε ως μέρος της ένθερμα αντιιμπεριαλιστικής θέσης του ΚΚΚ σχετικά με το εξωτερικό εμπόριο κατά τη διάρκεια του πρώιμου Ψυχρού Πολέμου. Συνδέεται με ολόκληρη την έννοια της Κίνας να «ορθοποδεί» υπό την κυριαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Ένας άλλος ειδικός στην Κίνα, ο Mark Magnier, διαπιστευμένος από μεγάλα αμερικάνικα δημοσιογραφικά συγκροτήματα, απολογιστικά επισημαίνει ότι «ο Μάο είναι αυτός που ξαναέχτισε το έθνος, μείωσε την ξένη επιρροή και οργάνωσε τις μάζες» και διαπιστώνει ότι η εμμονή στο ζήτημα του ελέγχου που επιδεικνύει σήμερα ο πρόεδρος Σι είναι γνωστό ότι «απασχολεί τον Μάο από τις αρχές της δεκαετίας του 1950».
Και ο Rana Mitter, διευθυντής του Κινεζικού Κέντρου στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, επισημαίνει ότι «η εντολή του Μάο να μεταφέρει σημαντικά τμήματα της βαριάς βιομηχανίας στα δυτικά της Κίνας στη δεκαετία του 1960 για να σχηματίσει αυτό που ονόμασε το Τρίτο Μέτωπο, μπορεί να δημιούργησε τη βάση για τη βιομηχανική ανάπτυξη σ’ αυτή την περιοχή. Άλλες έρευνες δείχνουν ότι οι κολεκτίβες που δημιουργήθηκαν υπό τον Μάο μπορεί να ήταν πιο αποτελεσματικές από ό, τι είχαν εκτιμήσει παλαιότερες μελέτες και ότι οι πρώτες προσπάθειες να δημιουργηθούν τοπικές αγορές ήταν σε εξέλιξη στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν η Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο ήταν ακόμη σε πλήρη δράση… Ο Μάο πίστευε στη βίαιη αλλαγή, αλλά και στην πολιτική της κινητοποίησης, στην οποία οι άνθρωποι θα αναλάμβαναν ενεργούς ρόλους για την επίτευξη της κοινωνικής αλλαγής… Όταν μιλάω με Κινέζους, συμπεριλαμβανομένων πολλών που υπέφεραν οι ίδιοι κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, συχνά εκφράζουν σεβασμό για τα επιτεύγματα του Μάο.»
Ο Jason Kelly, παραθέτοντας ιστορικά παραδείγματα από τις σχέσεις της Κίνας με τις δυτικές χώρες, συμπεραίνει ότι η οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα από την Κίνα αποτελεί ένα μεγάλο συνεχές από την εποχή του Μάο με τις ανάλογες προσαρμογές. Η έννοια της «αυτονομίας» είναι πολύ σημαντική και συνδέεται με την αντιμετώπιση τόσο «των τρωτών σημείων που μπορεί να προκύψουν από την υπερβολική εξάρτηση από τις ξένες αγορές» όσο και «των κυρώσεων που επιβάλλουν οι ΗΠΑ σε κινεζικές εταιρίες».
«Τα τελευταία χρόνια έχουν αναζωπυρωθεί οι ανησυχίες ορισμένων Κινέζων ηγετών για τις πιθανές ευπάθειες που έχουν συνοδεύσει τη βαθύτερη ένταξη της Κίνας στις παγκόσμιες αγορές. Ταυτόχρονα, οι ηγέτες στο Πεκίνο φαίνεται επίσης να πιστεύουν ότι η υπερμεγέθης εμπορική επιρροή της Κίνας έχει δημιουργήσει νέες ευκαιρίες για την άσκηση εμπορικής μόχλευσης έναντι των εμπορικών εταίρων στην επιδίωξη άλλων στόχων εξωτερικής πολιτικής. Και οι δύο εξελίξεις έχουν ρίζες στην εποχή του Μάο» υπογραμμίζει ο Kelly τονίζοντας ότι «το ΚΚΚ έχει αποδειχθεί πολύ πιο ανθεκτικό και προσαρμοστικό από ό,τι πολλοί θα είχαν υποθέσει πριν από χρόνια».
Σε τρεις φάσεις
Σήμερα, με βάση την πλούσια εμπειρία από την οικοδόμηση της νέας Κίνας, το Κομμουνιστικό Κόμμα συνοψίζει με πολύ λογικό τρόπο την εκατόχρονη ιστορία του. Σε ένα κείμενό του, ο Μα Τζιαντσούν, πρέσβης του υπουργείου Εξωτερικών στην Αφρική, γράφει τα εξής:
1. Η πρώτη γενιά ηγεσίας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, που εκπροσωπείται κυρίως από τον Πρόεδρο Μάο Τσε Τουν, οδήγησε τον Κινέζικο λαό να ανατρέψει τα τρία βουνά του ιμπεριαλισμού, του φεουδαρχισμού και του γραφειοκρατικού καπιταλισμού και να ιδρύσει με επιτυχία τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας μετά από 28 χρόνια προσπάθειας. Έκτοτε, ο κινεζικός λαός στέκεται όρθιος με υπερηφάνεια και το κινεζικό έθνος ανέκτησε την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό του στον κόσμο.
2. Το 1978, η δεύτερη γενιά ηγεσίας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, εκπροσωπούμενη κυρίως από τον Τεν Σιάοπιν, έλαβε την ιστορική απόφαση για την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων και πολιτικής ανοίγματος, που απελευθέρωσαν και ανέπτυξαν σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική παραγωγικότητα. Μέσα σε λίγες δεκαετίες, η Κίνα ολοκλήρωσε τη διαδικασία εκβιομηχάνισης που οι αναπτυγμένες δυτικές χώρες χρειάστηκαν εκατοντάδες χρόνια για να το πράξουν. Η Κίνα έχει τώρα το πιο πλήρες σύγχρονο βιομηχανικό σύστημα στον κόσμο. Το ΑΕΠ της ήταν 67,9 δισεκατομμύρια γιουάν το 1952 και 90,03 τρισεκατομμύρια γιουάν το 2018, αυξημένο κατά 174 φορές σε πραγματικούς όρους. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 70 φορές, από 119 σε 64.600 ρενμινμπί. Οι μελετητές το αποκαλούν «τη μεγαλύτερη οικονομική επανάσταση στην ιστορία της ανθρωπότητας».
3. Στη νέα εποχή, υπό την ηγεσία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ με τον Σι Τζινπίν επικεφαλής, η Κίνα κατάφερε να οικοδομήσει μια μετρίου επιπέδου ευημερούσα κοινωνία, μετέτρεψε την απόλυτη φτώχεια σε ιστορία και έκανε άλμα στην πρώτη γραμμή του κόσμου σε τομείς υψηλής τεχνολογίας όπως: υπεραγωγιμότητα υψηλής θερμοκρασίας, νανοϋλικά, επιστήμες της ζωής, επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις, σεληνιακή εξερεύνηση, κβαντική επιστήμη, εξερεύνηση βαθέων υδάτων, υπερυπολογιστές, παγκόσμια διαδικτυακή πλοήγηση, κατασκευή μεγάλων αεροσκαφών, τρένα υψηλής ταχύτητας, 5G κ.λπ. Στην αντιμετώπιση του covid, η Κίνα έχει παράσχει ιατρικά εφόδια σε περισσότερες από 150 χώρες και 13 διεθνείς οργανισμούς. Παρά τις δυσκολίες στο εσωτερικό, η Κίνα έχει παράσχει πάνω από 300 εκατομμύρια δόσεις εμβολίων στον κόσμο. Ο σοσιαλισμός με κινέζικα χαρακτηριστικά υπό την ηγεσία του ΚΚΚ έχει αντέξει το τεστ της ιστορίας και της πρακτικής εφαρμογής και η μεγάλη αναζωογόνηση του κινεζικού έθνους είναι μπροστά σε ένα χωρίς προηγούμενο λαμπρό μέλλον.
Το Κόμμα
Όταν το 1921 ιδρύθηκε το ΚΚΚ από τον Τσεν Ντουσιού και τον Λι Ντατσάο είχε μόνο 50 μέλη. Το 1925 ο αριθμός πλησίαζε τους χίλιους. Στην εξέλιξη του 30χρονου αγώνα για την κατάληψη της εξουσίας, το 1945, τα μέλη του ξεπερνούσαν το ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες! Έκτοτε η πορεία του ήταν σταθερά αυξητική. Ήδη το 1956 που πραγματοποιήθηκε το πρώτο Εθνικό Συνέδριο μετά τη δημιουργία της Λαϊκής Δημοκρατίας, τα μέλη ήταν πάνω από δέκα εκατομμύρια, στη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης είχαν φτάσει τα 22 εκατ. το 1969, τα 28 εκατ. το 1973 και τα 35 το 1977. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ραγδαία αύξηση των μελών συνεχιζόταν χωρίς ανακοπή, τόσο στις πιο δύσκολες όσο και στις πιο πρόσφατες που η κοινωνική και πολιτική ζωή άρχισε να χαρακτηρίζεται από μια παρατεταμένη σταθερότητα. Έτσι, το 1992, μετά από τα δραματικά γεγονότα που επικεντρώθηκαν στην πλατεία Τιεν Αν Μεν (1989), τα μέλη ήταν πάνω από 50 εκατ., για να περάσουν τα 85 εκατ. το 2012 όταν η πρόοδος και η ενδυνάμωση της Κίνας ήταν πλέον αναμφισβήτητο γεγονός. Σήμερα, που γιορτάζονται τα εκατοντάχρονα, το ΚΚΚ έχει 92 εκατομμύρια μέλη!
Κι αυτός ο πελώριος αριθμός μελών, που είναι μεγαλύτερος από τον πληθυσμό της Γερμανίας, ανανεώνεται συνεχώς με δεδομένο ότι το ένα τρίτο αποτελείται από ανθρώπους κάτω από τα 40 χρόνια. Το 2019 υπήρχαν 22,3 εκατ. μέλη κάτω από τα 35, περίπου το ένα τέταρτο του συνόλου. Ποσοστό νέων που κανένα άλλο οργανωμένο κόμμα δεν έχει στην Ευρώπη, ούτε το Εργατικό Κόμμα σύμφωνα με έρευνα τριών ερευνητικών φορέων της Μ. Βρετανίας. Το ποσοστό των εργατών της βιομηχανίας και της υπαίθρου ανέρχεται στο 34,8%, μειωμένο κατά 10% περίπου μέσα σε μια δεκαετία, με μία από τις αιτίες την αύξηση του ποσοστού των επαγγελματιών στους τομείς τω υπηρεσιών στις διογκούμενες πόλεις και των νεαρής ηλικίας αποφοίτων των πανεπιστημίων. Επίσης, μέσα σε τέσσερα χρόνια αυξήθηκε αισθητά η συμμετοχή μελών από τις εθνικές μειονότητες, από τα 5,8 εκατ. το 2012 στα 6,8 το 2019. Το αντίστοιχο ποσοστό συμμετοχής από τις μειονότητες στη Λαϊκή Εθνοσυνέλευση είναι στο 14,5%. Στο κόμμα υστερούν ακόμα σε αριθμό οι γυναίκες που αποτελούν με 25,6 εκατ. το 27,9%, αν και η συμμετοχή τους αυξήθηκε αισθητά από το 23,7% το 2012.
Από το σύνολο των κομματικών μελών, περίπου το 8,4% εργάζεται στις υπηρεσίες του κόμματος και στον κρατικό μηχανισμό, από τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία και τις κρατικές εταιρίες κοινής ωφέλειας ως το στρατό. Επίσης, το κόμμα έχει μέλη που εργάζονται στις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, ενώ από τους κόλπους του ή μέλη του είναι και κάποιοι από τους ιδρυτές μεγάλων εταιριών όπως οι Λιού Σουαντσί (Lenovo), Τζακ Μα Γιουν (Alibaba) και της Ρεν Τσεν Φέι (Huawei). Συνολικά, τα μέλη του κόμματος είναι διαμοιρασμένα σε πέντε περίπου εκατομμύρια πυρήνες σε όλη τη χώρα και, όπως προβλέπεται από το καταστατικό του, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας.
Όμως, παρ’ όλο το μεγάλο αριθμό των μελών του κόμματος, η απόκτηση της ιδιότητας του μέλους δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Όπως γράφουν στην εφημερίδα South China Morning Star οι Τζέιν Κάι και Τσιν Τσεν, η διαδικασία δοκιμασίας και ένταξης έχει 20 βήματα και διαρκεί δύο-τρία χρόνια. Αλλά και μετά την αποδοχή του υποψήφιου, έπεται μια περίοδος επιβεβαίωσης μέχρι την τελική έγκριση από το κόμμα. Τα τελευταία χρόνια, ως συνέπεια της μεγάλης εκστρατείας εναντίον της διαφθοράς, οι κανόνες εσωτερικής λειτουργίας του κόμματος έγιναν από τη μια πιο αυστηροί και από την άλλη διεύρυναν τα δικαιώματα των μελών ώστε να προστατεύεται η διαφάνεια και η εντιμότητα μέσα από δημοκρατικές λειτουργίες. Οι υποστηρικτές του κόμματος επικαλούνται τις χιλιάδες διαγραφές ετησίως και τη δίωξη για διαφθορά υψηλόβαθμων στελεχών, ως απόδειξη της συστηματικής προσπάθειας να αποτραπεί εν τη γενέσει του οποιοδήποτε εκφυλιστικό φαινόμενο.
Η πορεία
Το ΚΚΚ δεν αποτελεί το μοναδικό φορέα οργάνωσης της κοινωνίας. Ο μεγαλύτερος από τους φορείς αυτούς είναι η Κομμουνιστική Νεολαία με 81 εκατομμύρια μέλη, 14 έως 28 ετών. Υπάρχει επίσης η Πανκινεζική Ομοσπονδία Νέων, που ιδρύθηκε το 1949 και περιλαμβάνει πάνω από 50 οργανώσεις νέων, που ασχολούνται με το περιβάλλον, τον πολιτισμό, την υγεία κ.λπ.
Τα δύο τελευταία χρόνια, τα κινεζικά ΜΜΕ έχουν αναδείξει τον σπουδαίο ρόλο που παίζουν οι οργανωμένες δυνάμεις της κοινωνίας στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού. Εκατομμύρια άνθρωποι κινητοποιήθηκαν με σχέδιο για την ομαλή λειτουργία της καραντίνας όπου χρειάστηκε, για τη λήψη της θερμοκρασίας, τη διάθεση τροφίμων σε ανήμπορους κ.λπ. με ευεργετικά αποτελέσματα για όλους.
Με ευρηματικότητα, αποφασιστικότητα και ευελιξία, από τη μέρα που ιδρύθηκε, το ΚΚΚ ηγείται ενός γιγαντιαίου κοσμογονικού έργου. Με εγκέφαλο την Κεντρική Επιτροπή και νευρικό σύστημα τα 92 εκατομμύρια μέλη και με επαναστάτες-αναμορφωτές επικεφαλής, από τον Μάο στον Σι, η μεγάλη πορεία συνεχίζεται…
