του Βαγγέλη Καινούργιου
Τις ηλιόλουστες χειμωνιάτικες μέρες φαίνονται καθαρά από την παραλία της Πρέβεζας τα βουνά της Ρούμελης προς τα ανατολικά κι ύστερα τα δικά μας τα ηπειρώτικα, με πρώτα τα χιονισμένα Τζουμέρκα. Κάποιες μέρες, που η ατμόσφαιρα είναι διαυγής, διακρίνεται μετά τα Τζουμέρκα, το Περιστέρι.
Πίσω από εκεί βρίσκεται σε εξέλιξη μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση των WWF Ελλάς και Greenpeace (1) για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Ήπειρο, η περιοχή έρευνας «Ιωάννινα» καλύπτει ένα σημαντικό μέρος του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου και, ολικά ή μερικά, τουλάχιστον 14 περιοχές του δικτύου Natura 2000 παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης. Επίσης, η ίδια ανακοίνωση επισημαίνει ότι η σύμβαση μίσθωσης δεν φαίνεται να απαγορεύει την εξαιρετικά επικίνδυνη για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία μέθοδο της υδραυλικής ρηγμάτωσης (fracking).
Τι ξέρουν για όλα αυτά οι πολίτες της Πρέβεζας, που αγναντεύουν τα ηπειρώτικα βουνά από την προκυμαία της; Τι γνωρίζουν για τις συνέπειες των ερευνών για υδρογονάνθρακες στην περιοχή με την πιο παρθένα φύση της Ελλάδας, με τα καθαρότερα νερά και τα πυκνότερα δάση; Μα, όσα ξέρουν και για τις αντίστοιχες έρευνες στα ανοιχτά των ακτών της πόλης προς το Ιόνιο, για τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλουν προσφορές ως τις αρχές Μαρτίου (2).
Όμως, γνωρίζουν στα σίγουρα αυτά που η κυβέρνηση και οι εταιρείες θέλουν να γνωρίζουν. Για τα οικονομικά οφέλη της εξόρυξης υδρογοναθράκων, για τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν και για τους περιβαλλοντικά ανήσυχους οικολόγους κι αριστερούς, που πάντα «εμποδίζουν» τις επενδύσεις κι έτσι μένει ο κόσμος άνεργος. Αυτά τα επιχειρήματα κυριαρχούν ήδη στα Γιάννενα και σύντομα θα ακούσουμε τα ίδια και στην Πρέβεζα. Η ανεργία καλπάζει στην Ήπειρο κι όποιος τάζει δουλειές έχει τον κόσμο μαζί του. Το πανίσχυρο ένστικτο της επιβίωσης που ενισχύει η μνημονιακή βιοπολιτική παραλύει κάθε αντίδραση κι αυτό είναι πιο επίφοβο κι από την «αριστερή» κυβέρνηση που παρουσιάζει την καταστροφή του περιβάλλοντος, το ξεπούλημα των φυσικών πόρων και την υποτέλεια στους ξένους ως μονόδρομο.
Ό,τι κι αν μας λένε οι αποφάσεις είναι στο τέλος δικές μας. Την ανεπανάληπτη ηπειρώτικη φύση που επιβίωσε από τύχη στην επί δεκαετίες φτωχότερη και πιο παραμελημένη περιοχή της Ευρώπης, θα την παραδώσουμε έτσι απλά στις πετρελαϊκές εταιρίες; Ή μήπως νομίζουμε πως μπορούμε να απωθήσουμε αυτό το αμείλικτο ερώτημα σαν τον ήρωα του Δημήτρη Χατζή, τον Σκουρογιάννη, που ψιθύριζε στην τελευταία αρκούδα της Πίνδου λίγο πριν κοιμηθεί τον χειμέριο ύπνο της: «Κοιμήσου εσύ, έρμου πουλί μου, κοιμήσου τώρα. Θα ξαναβρεθούμε την άνοιξη;» Ήταν τόσο θλιβερό αυτό το διήγημα, που κι ο ίδιος ο Δημήτρης Χατζής έγραφε πως δεν μπορούσε να διαλέξει το τέλος του. Ας φροντίσουμε εμείς οι Ηπειρώτες να μην φτάσουμε σε ένα ανάλογο αδιέξοδο. Αν υπάρχει ακόμα καιρός…
(1) www.wwf.gr/news/2055-eksoryksi-ydrogonanthrakon-stin-ipeiro
(2) www.greekhydrocarbons.gr/images/docs/tender2017_Ionio.pdf
