Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εκλογών στο ΠΑΣΟΚ φανέρωσε ότι εντός του υπάρχουν και λειτουργούν πολλά διαφορετικά ρεύματα, η ισορροπία μεταξύ των οποίων θα παίξει σημαντικό ρόλο στον επόμενο γύρο. Είναι δεδομένο ότι και οι δύο υποψήφιοι του δεύτερου γύρου, Ν. Ανδρουλάκης και Χ. Δούκας, θα προσπαθήσουν με κάποιο τρόπο να προσεταιριστούν τον Π. Γερουλάνο και τη Α. Διαμαντοπούλου ώστε να τύχουν στήριξης από τους αντίστοιχους μηχανισμούς, εξ ου και οι αβρότητες στις συναντήσεις μεταξύ τους. Ωστόσο αφενός είναι αβέβαιο όχι μόνο κατά πόσο θα καταφέρουν κάτι τέτοιο, αφετέρου η ισχύς των ίδιων των μηχανισμών είναι μειωμένη σε σχέση με προηγούμενα χρόνια. Όπως και να έχει η θέση των Διαμαντοπούλου και Γερουλάνου είναι κάτι που μένει από τον πρώτο γύρο, καθώς φαίνεται πως θα παίξουν ρόλο στην από εδώ και πέρα πορεία του ΠΑΣΟΚ, ασχέτως αρχηγού.
Πέρα όμως από την πρόσκαιρη ανάταση που έχει προκαλέσει στο ΠΑΣΟΚ η προβολή του από τα ΜΜΕ, στις εκλογές φάνηκε πως δεν υπήρξε ιδιαίτερο ρεύμα για αυτή τη διαδικασία, τόσο σε σχέση με την προσέλευση που δεν υπήρξε σημαντικά αυξημένη ειδικά αν ληφθεί υπόψη η συνολική κατάσταση στην κεντροαριστερά, όσο και σε σχέση με τον κάθε υποψήφιο μεμονωμένα. Κανείς δεν φαίνεται να συγκινεί ή έστω να μπορεί να δώσει ώθηση ακόμη και στο εσωκομματικό ακροατήριο. Αυτό είναι χαρακτηριστικό ακόμη και από τον τρόπο που πήγαν οι υποψήφιοι στις εκλογές, λέγοντας ελάχιστα για μεγάλα προβλήματα της χώρας, ακόμη λιγότερα για τον πόλεμο, τη διεθνή κατάσταση και τα ελληνοτουρκικά, αλλά πολλά, μα πάρα πολλά για το ΠΑΣΟΚ και την επόμενη μέρα για τον χώρο τους. Επιπλέον η ίδια η διαδικασία εκλογής, που πλέον έχει κυριαρχήσει σε όλα κόμματα της κεντροαριστεράς, εκφυλίζει τον πολιτικό της χαρακτήρα, μετατρέποντάς την σε ένα μιντιακό γεγονός παράλληλα με το οποίο διαγκωνίζονται διάφοροι μηχανισμοί – συνήθως στην αφάνεια. Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των εκλογών το ΠΑΣΟΚ έπειτα από αυτή τη διαδικασία μοιάζει πιο εύθραυστο, χωρίς κάποια κυρίαρχη τάση και με πολλές λεπτές ισορροπίες να πρέπει να κρατηθούν.
Στον δεύτερο γύρο η αναμέτρηση Ανδρουλάκη-Δούκα δεν αναμένεται να αλλάξει την παραπάνω κατάσταση. Ο Ανδρουλάκης αντιπροσωπεύει την ήδη στάσιμη κατάσταση του ΠΑΣΟΚ που δεν εμπεριέχει τη δυναμική για να αποτελέσει, αυτούσιο, τον εναλλακτικό συστημικό πόλο και παρά τη μέχρι τώρα σκληρή στάση του ιδίου ως προς τις ενδεχόμενες συνεργασίες, η δύναμη που συγκέντρωσαν οι άλλοι υποψήφιοι είναι δεδομένο πως θα προκαλέσει πιέσεις. Από την άλλη ο Δούκας έχει ήδη χάσει πολύ από τη φόρα που είχε προσφέρει η εκλογή του στον Δήμο Αθηναίων και η προβολή του από διάφορα ΜΜΕ ως μια εναλλακτική. Ο ίδιος φαίνεται να προσβλέπει σε μια ανασύνθεση του χώρου της κεντροαριστεράς συνολικά και αυτό αρέσει και σε ορισμένα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ, όμως η κατάσταση που επικρατεί στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μειώνει εκ των πραγμάτων τη δυναμική τέτοιων εγχειρημάτων.
Συνολικά, και τα δύο κόμματα της κεντροαριστεράς φαίνεται πως θα βγουν πιο εύθραυστα από τις εκλογικές τους διαδικασίες και αυτό αποτελεί ένα ίσως αναγκαίο βήμα για την προώθηση της κεντροαριστερής ανασύνθεσης. Εκείνο όμως που παραμένει σταθερό είναι αφενός η επένδυση και των δύο στον σημιτισμό τόσο από στελεχιακή όσο και από πολιτική άποψη και αφετέρου ότι κανενός είδους ανασύνθεση αυτού του χώρου δεν έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει κάποιου είδους εναλλακτική, έστω και χαμηλών προδιαγραφών. Και αυτό διότι παρά την επικείμενη αλλαγή φρουράς, η πολιτική κατεύθυνση είναι λίγο πολύ προσυμφωνημένη και σε ό,τι αφορά τα μεγάλα ζητήματα διαφέρει ελάχιστα από αυτή της υπάρχουσας κυβέρνησης.
