Τώρα η χώρα με ένα κόμμα νικητή, ένα άλλο που έχει υποστεί συντριπτικό κάταγμα και μερικά κομματίδια, γέρνει μονόπαντα. Η κουτσή Δημοκρατία. Ακόμα και αν δεν υπήρχε κανένας άλλος κίνδυνος, το (δημοκρατικό) σύστημα όπως το ξέρουμε στη Δύση δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει ομαλά για πολύ καιρό. Αλλά:
Αν οι απειλές, όπως τις περιέγραφαν προεκλογικά τα ΜΜΕ, για το Αιγαίο-Θράκη είναι υπαρκτές. Και αν δεν προέρχονται μόνο από την Τουρκία (ή την Αλβανία ή και τα Σκόπια) αλλά και από (αντικρουόμενους) σχεδιασμούς, όπως λένε πολλοί, Γερμανών και υπερατλαντικών συμμάχων, τότε η χώρα πραγματικά μπορεί να βρεθεί απότομα εμπρός σε δύσκολα διλήμματα. Οπότε το χειρότερο σενάριο δεν είναι να μείνουμε με ένα κουτσό κομματικό σύστημα αλλά είναι ο κίνδυνος να μείνει κουτσή η χώρα. Για να το πούμε απλά: Ο μόνος τρόπος να πραγματοποιηθούν τέτοια σχέδια (διαμελισμού του Αιγαίου κ.λπ.) είναι να διαλυθεί η χώρα. Και η σημερινή κατάσταση είναι η ευνοϊκότατη προϋπόθεση.
Ένας ισχυρός πόλος χωρίς αντίβαρο θα δηλητηρίαζε τη δημοκρατική λειτουργία κάθε χώρας. Όχι ντε και καλά στην Ελλάδα και όχι ειδικά σ’ αυτές τις εκλογές. Ο κ. Τσίπρας λέγοντας ότι σκοπός (του) είναι τώρα να εμποδίσει τον «ηγεμόνα», δηλαδή τον Μητσοτάκη, και να σώσει την Δημοκρατία είναι και πάλι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν έγινε καμιά Επανάσταση. Απλώς το εκλογικό σώμα ψήφισε Μητσοτάκη επειδή βαρέθηκε εντελώς τα φούμαρα του ΣΥΡΙΖΑ. Θα κάνει το ίδιο και με τον Μητσοτάκη αν καβαλήσει το καλάμι, αν λυγίσει στις πιέσεις για τον κατακερματισμό της χώρας, αν αποδειχθεί ότι είπε ψέματα στον κόσμο. Τηρώντας τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Τα (απαξιωμένα) ΜΜΕ, υπέρ ή κατά του ΣΥΡΙΖΑ, παίζουν στον ίδιο τόνο αρνούμενα να αναφερθούν στις τουρκικές απειλές που τα ίδια πρόταξαν προεκλογικά. Αντί να προετοιμάσουν τον κόσμο «ρίχνουν μαύρο» στην ενημέρωση και στην προετοιμασία του κόσμου.
Βέβαια είναι αντιφατικό να θέλουν οι Δυτικοί να ενισχύσουν σε βάρος μας τον Ερντογάν τη στιγμή που τους προκαλεί πριν καν κερδίσει τυπικά τις εκλογές.
Η μαζική προσφυγή στη Ν.Δ. ερμηνεύτηκε ως αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αυτό είναι ένας μικρός λόφος, ο Λυκαβηττός που βλέπουμε. Αν ανοίξει θέμα Αιγαίου η ψήφος στη Ν.Δ. θα αποκτήσει αυτομάτως άλλη διάσταση. Και οι απαιτήσεις του κόσμου θα είναι άλλες. Δεν κινδυνολογώ. Τα ελληνικά ΜΜΕ το έκαναν επίμονα προεκλογικά και μετά σιωπούν. Ήταν προεκλογικά κόλπα; Μακάρι. Όμως, π.χ. εκείνο το μοναδικό ροζ, Συριζαίικο, χρώμα στη Ροδόπη προβληματίζει, τουλάχιστον τους ντόπιους.
Η μαζική προσφυγή στη Ν.Δ. ερμηνεύτηκε ως αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αυτό είναι ένας μικρός λόφος, ο Λυκαβηττός που βλέπουμε. Αν ανοίξει θέμα Αιγαίου η ψήφος στη Ν.Δ. θα αποκτήσει αυτομάτως άλλη διάσταση. Και οι απαιτήσεις του κόσμου θα είναι άλλες
Τέλος εποχής
Στην πολιτική ποτέ δεν λες ποτέ αλλά υπάρχουν ήττες που φέρνουν το τέλος αυτοκρατοριών, το τέλος εποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως διάδοχος του ΚΚΕ εσ. και του Συνασπισμού έτρεφε για πολύ καιρό την ψευδαίσθηση ότι η Αριστερά μιας άλλης εποχής ζούσε ακόμα, ανανεωμένη, αλλά υπαρκτή. Αυτή η αυταπάτη πήρε τέλος σ’ αυτές τις εκλογές.
Ο κ. Τσίπρας, για πολλούς λόγους που αρχίζουν από την απόλυτη απειρία έως την (κατά Κύρκο) αρχομανία του (Τσίπρα) άνευ Αρχών, έκανε επιλογές στρατηγικής σημασίας, επιβλαβείς για τη χώρα. Κάποια στιγμή θα το πλήρωνε. Ήδη οι οπαδοί συζητούν ότι ο αρχηγός θα αποχωρήσει και θα ιδρύσει νέο κόμμα αφήνοντας τα βαρίδια, δηλαδή τα μεγαλοστελέχη, ορφανά. Αλλά ποιος θα πληρώσει το άλμα ενός τραυματισμένου αλόγου; Ο ίδιος επιμένει ότι θα δώσει και την επόμενη μάχη, την τελευταία;
Ο κίνδυνος είναι να ασκηθούν (αν και όταν ασκηθούν…) τέτοιες πιέσεις στη χώρα ώστε να έρθει και η Ν.Δ. σε κατάσταση αδυναμίας. Να μην υπάρχει δηλαδή πόλος συνοχής της χώρας. Η μαζική ψήφος στη Ν.Δ. θα αποκτήσει, απρόοπτα, και «εθνικό» χαρακτήρα, θωράκισης έναντι παντός κινδύνου. Αυτή η –εθνική– διάσταση της ψήφου αν αγνοηθεί ή υποτιμηθεί μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική για τη νέα κυβέρνηση και φυσικά για τη χώρα.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο από το να ασκηθεί ισχυρή πίεση στη χώρα για τα εθνικά θέματα, με όπλο την Οικονομία, από τις Βρυξέλλες, την Ουάσιγκτον, ή (και) από ντόπιους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες επειδή ο Μητσοτάκης, όπως είπε η Συριζαία βουλευτής κ. Φωτίου, αντί να τους δώσει τα ευρωπαϊκά «πακέτα» τα μοίρασε στον κόσμο για να πάρει τις εκλογές – όπως κι έγινε.
Τελικά η νίκη της Ν.Δ. σ’ αυτές και στις επόμενες εκλογές δεν οφείλεται αναγκαστικά στο ότι ο ψηφοφόρος θεωρεί ότι αυτό το κόμμα συγκροτεί απόρθητο κάστρο απέναντι σε ξένες επιβουλές και στη δράση εσωτερικών παραγόντων. Αλλά μπορεί η πάντα απροσδόκητη ανθρώπινη μοίρα να το φέρει σ’ αυτή τη θέση, όπως έφερε π.χ. τον Μεταξά να πει «όχι» στο αίτημα του Μουσολίνι ενώ τόσο τον θαύμαζε και αγαπούσε.
