Η ιστορία κύκλους κάνει, μόνο που στη θέση των Ες-Ες έχουμε τους Ceo και τους χρηματιστές
Της Αλίκης Βεγίρη
Με την προβλεπόμενη από το υπουργείο Οικονομικών αυστηροποίηση του ισχύοντος ποινικού θεσµικού πλαισίου για φορολογικές παραβάσεις και περιπτώσεις φοροδιαφυγής ακόμα και για ένα ευρώ, εύλογα αναρωτήθηκαν οι δικαστές για το πού θα χωρέσουν όλοι αυτοί οι νέοι παραβάτες που, χωρίς αμφιβολία, θ’ αποτελέσουν ένα καθόλου ευκαταφρόνητο σύνολο. Οι ελληνικές φυλακές είναι ήδη υπερπλήρεις, μια και στα 30 σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας, συνολικής χωρητικότητας περίπου 6.000 θέσεων, κρατούνται 12.000 άνθρωποι. Χρήματα για ανέγερση νέων δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα, οπότε το ερώτημα είναι τι κάνουμε;
Η απάντηση βρίσκεται στις μαγικές λέξεις ιδιωτικός και ιδιωτικοποίηση, που τα καταφέρνουν φτηνότερα και καλύτερα και το παρόν κείμενο αποτελεί μια ευγενική προσφορά στους ιθύνοντες, παρέχοντάς τους υλικό με την εμπειρία χωρών όπου το μοντέλο των ιδιωτικών φυλακών βρίσκεται ήδη σε λειτουργία και θάλλει.
Ας αρχίσουμε από την πάντα «πρωτοπόρα» Αμερική. Αυτή τη στιγμή, πέρα από αρκετές δεκάδες μικρές, υπάρχουν τρεις μεγάλες ιδιωτικές κερδοσκοπικές εταιρίες, οι Corrections Corporation of America, ο όμιλος GEO και τα Community Education Centers, οι οποίες και μονοπωλούν τον κλάδο με 264 σωφρονιστικά καταστήματα, κυρίως στις νότιες και δυτικές πολιτείες, χωρητικότητας 99.000 κρεβατιών-κρατουμένων. Και όπως δείχνουν τα νούμερα, τα καταφέρνουν αρκετά καλά αυξάνοντας σταθερά την αναλογία των κρατουμένων σε ιδιωτικές προς κρατικές φυλακές, από 6% το 2000, σε 9% το 2007, καθώς και τα κέρδη τα οποία ανέρχεται σε αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια.
Τα κέρδη, δε, αυτά οφείλονται είτε σε λειψές υπηρεσίες, είτε σε υπαμειβόμενους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, είτε σε αμοιβές για ανύπαρκτους κρατούμενους, μια και το κράτος, βρέξει-χιονίσει, εγγυάται και πληρώνει για ένα ορισμένο αριθμό κεφαλών, είτε σε αύξηση της πελατείας και του κύκλου εργασιών, είτε στην υπερεκμετάλλευση της εργασίας που παρέχουν οι κρατούμενοι έναντι εξευτελιστικής αμοιβής σε συμβεβλημένες εταιρίες όπως Microsoft, Nike, Dell Computers, Best Western Hotels, Honda, K-Mart, McDonald’s, Burger King κ.ά. Έτσι, παρατηρείται το φαινόμενο, ενώ η εγκληματικότητα στην Αμερική να ελαττώνεται, ο αριθμός των φυλακισμένων να αυξάνει.
Μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί όμως και όχι, αν κι όλες οι ενδείξεις συνηγορούν υπέρ της δεύτερης εκδοχής. Μια υπόθεση που έχει έρθει, πρόσφατα, στο φως της δημοσιότητας αφορούσε κύκλωμα δικαστών στην Πενσυλβανία, οι οποίοι ήδη από το 2002 και έναντι αδρής αμοιβής ίσης με $2.6 εκατομμύρια, έστελναν σωρηδόν πελάτες ακόμα και εφήβους, 2.000 τον αριθμό, στις ιδιωτικές φυλακές, ακόμα και για αδικήματα όπως χαστούκια και προσβολές παιδιών προς τους συμμαθητές τους.
Πέρα απ’ αυτό, η εμπειρία μάς έχει διδάξει ότι επιχειρηματικοί κολοσσοί δύσκολα μπορούν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς την ανάλογη πολιτική υποστήριξη με αμοιβαίο προφανώς όφελος.
Έτσι, η συμμετοχή των δυο πρώτων στο αμερικανικό νομοθετικό συμβούλιο (ALEC), οργανισμό που προωθεί νομοθετήματα για σκληρότερες ποινές και τον οποίον χρηματοδοτούν αδρά, δεν μπορεί να ιδωθεί ξέχωρα από την αυστηροποίηση των ποινών που έχει επιβληθεί σε αρκετές πολιτείες από τη μια, και την αύξηση των συμβολαίων που συνάπτουν με το κράτος, απ’ την άλλη. Αυστηρότερες ποινές και αύξηση του αριθμού των εγκλείστων είναι μια πρακτική που συντονίζεται αρκετά καλά με τα φοβικά αντανακλαστικά των νοικοκυραίων, αλλά και με τα κέρδη των επιχειρήσεων. Για να μην πούμε ότι αυξάνουν κιόλας την απασχόληση σε εγκαταλελειμμένες ημι-αγροτικές περιοχές, οπότε είναι και διπλά ευχαριστημένοι.
Απ’ όλες, όμως, τις κατηγορίες παραβατών, η πιο πολυπληθής και αγαπημένη είναι αυτή των μεταναστών, που εισέρχονται παράνομα στη χώρα. Τα τελευταία πέντε χρόνια ο αριθμός των διώξεων έχει αυξηθεί κατά 400%, γεγονός που κάνει τις εταιρίες και ειδικά την GEO, να τρίβουν τα χέρια τους από χαρά μπροστά σ’ αυτή την ανέλπιστα σταθερή πελατεία. Σκέφτομαι ότι επειδή και στην Ελλάδα εκπληρώνονται αυτές οι προϋποθέσεις, η κυβέρνηση θα μπορούσε κάλλιστα, ειδικά δε μετά τις fast-track διευκολύνσεις, ν’ αναζητήσει επί τούτου ανάλογα επενδυτικά κεφάλαια στο εξωτερικό.
Φυσικά στον επιχειρηματικό αυτό τομέα δεν θα μπορούσε να μείνει πίσω το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 11 συνολικά ιδιωτικές φυλακές, οι οποίες φιλοξενούν το 11% των κρατουμένων, δηλαδή γύρω στους 9.000.
Το ότι κι εκεί έχει αυξηθεί ο αριθμός τους, σε σχέση με Γαλλία και Γερμανία, δεν θα μπορούσε να ήταν κι αυτό τυχαίο. Το ρεκόρ, όμως, το έχει η Αυστραλία με το 17% των φυλακισμένων να βρίσκεται σε ιδιωτικά χέρια. Ιδιωτικές φυλακές λειτουργούν επίσης και στην Νότια Αφρική, τη Νέα Ζηλανδία και τον Καναδά.
Άντε και στα δικά μας…
