Υπό τον φόβο των συνεχών σεισμών βρίσκονται οι κάτοικοι των Κυκλάδων, με την πολιτική προστασία να εμφανίζεται ανέτοιμη μπροστά σε ένα ακόμη επικίνδυνο φυσικό φαινόμενο. Χιλιάδες είναι οι κάτοικοι της Σαντορίνης και των γύρω νησιών που έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους, ενώ είναι πολλοί (μισθωτοί εργαζόμενοι κ.ά.) που αδυνατούν να το πράξουν, παραμένοντας στις δουλειές και τα σπίτια τους, υπό την απειλή ενός μεγαλύτερου σεισμού, βομβαρδιζόμενοι από αντιφατικές προβλέψεις και εκτιμήσεις, ειδικών και «ειδικών» για τον χρόνο αλλά και την ένταση του φαινομένου, τους μηχανισμούς ενεργοποίησής του αλλά και τις πιθανές του συνέπειες.
Η Πολιτική Προστασία εμφανίζεται και πάλι εκ των υστέρων. Ενώ η επικοινωνιακή διαχείριση με τα μηνύματα του 112, τις εμφανίσεις πολιτικών προϊστάμενων και του ίδιου του πρωθυπουργού στο πεδίο και τις βαρύγδουπες δηλώσεις είναι για μια ακόμη φορά στο τιμόνι της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτό που λείπει είναι ένα οργανωμένο σχέδιο εκκένωσης όπου απαιτείτε, με τη σαφή ευθύνη της πολιτείας που δεν επιτρέπεται να αφήνει τους κατοίκους στα νύχια των μαυραγοριτών που βρήκαν την ευκαιρία να πουλήσουν για χρυσάφι τα ακτοπλοϊκά και αεροπορικά εισιτήρια. Αυτό που λείπει είναι οι σαφείς οδηγίες, οι έλεγχοι στατικότητας κτιρίων που ακόμη και τώρα χρησιμοποιούνται (δημόσιες υπηρεσίες, επιχειρήσεις κ.ά.) , που θα αποκαθιστούσαν ένα μέρος του αισθήματος ασφάλειας που καταρρέει. Αυτό που λείπει είναι ένα μονιμότερο σχέδιο παρακολούθησης, διαχείρισης και αντιμετώπισης των συνεπειών, έκτακτων ή και όχι τόσο έκτακτων (όπως η περιοδική δραστηριότητα ενός ενεργού ηφαιστείου) φυσικών φαινομένων και καταστροφών, που δεν θα μας βρίσκει κάθε φορά γυμνούς μπροστά στον «πρωτοφανή» κίνδυνο.
«Είναι πολύ καλύτερα να προετοιμαζόμαστε και να προλαμβάνουμε γεγονότα, παρά να τρέχουμε να τα αντιμετωπίζουμε εκ των υστέρων», δήλωσε, γεμάτος θράσος από τη Σαντορίνη όπου βρέθηκε χθες, Παρασκευή 7/2, ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Γιατί αν ήθελε ο Κ. Μητσοτάκης και το σύστημα που εκπροσωπεί να προλάβει τα γεγονότα, δεν θα είχε αφήσει τα νησιά του Αιγαίου, βορρά στους εργολάβους και τις τουριστικές μπίζνες, που έχτισαν χωρίς άδειες σε κάθε πλαγιά της Σαντορίνης, πολλαπλασιάζοντας τον κίνδυνο μεγάλων καταστροφών σε περίπτωση σεισμού. Γιατί αν ήθελε να έχει προετοιμαστεί η χώρα, δεν θα την καθιστούσε όμηρο του υπερτουρισμού, της «βαριάς βιομηχανίας» όπως συχνά την αποκαλούν γεμάτη θαυμασμό, σε βάρος μιας ουσιαστικής και βιώσιμης ανάπτυξης των νησιών, προσαρμοσμένης στα πλαίσια και τα μεγέθη που το φυσικό περιβάλλον και οι γεωγραφία επιβάλει, που θα επένδυε σε υποδομές και όχι σε πολυτελείς πισίνες και αυθαίρετα ξενοδοχεία.
N.T.
