Από τα 40 ψηφοδέλτια που παρουσιάζονται στις ευρωεκλογές, το ΜέΡα25, του Γ. Βαρουφάκη παρουσιάζει έναν συνεκτικό και ενδιαφέροντα λόγο. Πρώτο, γιατί δεν είναι «ξύλινος». Δεύτερον, γιατί εκφέρεται από έναν πρωταγωνιστή μιας κρίσιμης περιόδου. Τρίτον, γιατί δεν ήταν γέννημα – θρέμμα του ΣΥΡΙΖΑ και των φραξιών του. Και, τέταρτο, γιατί ήρθε σε μια σύγκρουση (ή επιδίωξε μια σύγκρουση) με την ευρωκρατία. Το αποτέλεσμα ήταν, στην τελική φάση, η ευρωκρατία να ζητήσει την αποπομπή του (μάλιστα ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ζήτησε και ο Σόρος τηλεφωνικά από τον Τσίπρα να τον απολύσει). Βέβαια, ο Βαρουφάκης δαιμονοποιήθηκε από όλους και καταγγέλλονταν ως ο μεγαλύτερος τυχοδιώκτης εκείνης της περιόδου. Ο ίδιος, χωρίς κομματικές και άλλες εγχώριες εξαρτήσεις, έχει συνιδρύσει μια πανευρωπαϊκή δομή-κόμμα, το DiEM25, και παρουσιάζεται στις ευρωεκλογές.
Ο Γ. Βαρουφάκης θέλει να εμφανίζεται ως ρεαλιστής και προβάλλει προτάσεις που μπορούν να εφαρμοστούν, όπως λέει, από αύριο το πρωί. Για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων μπορεί να εκδίδει για 5 χρόνια ένα ομόλογο 500 δισ. ευρώ που θα ελκύουν τα συσσωρευμένα και ανεκμετάλλευτα κεφάλαια γιατί θα έχουν εξασφαλισμένο κέρδος. Φτάνει μόνο μια δήλωση της ΕΚΤ πως εγγυάται αυτό το ομόλογο. Αυτά τα 500 δισ. τον χρόνο, για 5 χρόνια θα κατευθυνθούν προς την πράσινη οικονομία και την ανάπτυξη, στην τόνωση της παραγωγής σε ολόκληρη την Ευρώπη (γιατί πλέον η σχέση φύσης και κοινωνίας οδηγείται σε μεγάλο αδιέξοδο). Δεύτερη πρόταση, η δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού ταμείου με 100 δισ. κάθε χρόνο που θα βοηθά όσους είναι φτωχοί σε οποιαδήποτε περιοχή της Ευρώπης δίνοντας τους μια ηλεκτρονική κάρτα για πρόσβαση στη διατροφή, την πληρωμή ηλεκτρικού, μεταφορών κ.λπ. Πού θα βρεθούν τα λεφτά; Η ΕΚΤ είχε πέρσι κέρδη 91 δισ. ευρώ. Γιατί αυτά τα κέρδη, αντί να διανέμονται στις διάφορες χώρες (τράπεζες) αναλογικά, να μη δίνονται για το ταμείο αυτό; Άλλωστε η ΕΚΤ είναι τράπεζα όλων των Ευρωπαίων, όλων των χωρών που συμμετέχουν στην ευρωζώνη.
Λύσεις υπάρχουν, υποστηρίζει ο Βαρουφάκης. Δεν υπάρχουν όμως οι πολιτικοί όροι, η πολιτική βούληση. Τέτοιες προτάσεις χρειάζονται κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον πολιτικό σεισμό που διαπερνά σήμερα την Ευρώπη. Μοιάζει πολύ εύκολο για να είναι αληθινό, να πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο. Δηλαδή, οι δομές που άνδρωσαν και έθρεψαν την ευρωκρατία να περάσουν –κάπως απλά– στην υπηρεσία των ευρωπαϊκών κοινωνιών
Επομένως, λύσεις υπάρχουν, υποστηρίζει ο Βαρουφάκης. Ίσως δεν υπάρχουν οι πολιτικοί όροι, η πολιτική βούληση. Τέτοιες προτάσεις μάλλον χρειάζονται κάτι πολύ μεγαλύτερο από τον πολιτικό σεισμό και τους τριγμούς που διαπερνούν σήμερα την Ευρώπη. Μοιάζει πάρα πολύ εύκολο για να είναι αληθινό, να πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο. Δηλαδή, οι δομές που άνδρωσαν και έθρεψαν την ευρωκρατία να περάσουν –κάπως απλά– στην υπηρεσία των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Είναι πολύ «οικονομοκεντρική» πρόταση που μοιάζει να αγνοεί ότι γίνονται συγκρούσεις και πόλεμοι για την κυριαρχία και την επέκταση του χρηματιστικού κεφαλαίου, της παγκοσμιοποίησης ή της χρεοδουλοπαροικίας όπως την αποκαλεί ο Γ. Βαρουφάκης. Δεν ακουμπά καθόλου τα κρίσιμα ζητήματα της πολιτικής, της πολιτικής διαδικασίας, του υποκειμενικού παράγοντα, δεν διαφαίνεται ένας ρόλος για αυτόν, για τους λαούς και τα κινήματα.
Είναι επίσης πολύ «ευρωποκεντρική» πρόταση και δεν παίρνει υπόψη της την ευρωατλαντική διάσταση και τις συγκρούσεις και διαιρέσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ε.Ε., αλλά και την ισχυρή αλληλεξάρτησή τους. Όταν ο Γ. Βαρουφάκης αποφάσισε να εμπλακεί στην ελληνική υπόθεση και στην κόντρα με την ευρωκρατία, θεωρώντας πως ο Κλιντονισμός-Ομπαμισμός θα οδηγήσει σε έναν συμβιβασμό, δεν είχε υπόψη του την ενδόρρηξη που υπήρξε και στην καρδιά των ΗΠΑ αλά και στη Μ. Βρετανία.
Τέλος, και όχι έσχατο, (όπως θα έλεγε κι αυτός), η πολιτική στην Ελλάδα δεν είναι σκέτη οικονομία. Τώρα, ολόκληρη η Γηραιά Ήπειρος, δεν είναι σκέτο «οικονομία». Υπάρχει και η γεωπολιτική. Οι συγκρούσεις πάνω στο έδαφος αυτό. Ανοίγουν θέματα όπως το Μακεδονικό ή οι ελληνοτουρκικές σχέσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν και μέσα από την πλευρά μιας σύγκρουσης ή «ατυχήματος». Η κυριαρχία της χώρας δεν εκπίπτει μόνο από την οικονομική διάσταση.
Γι αυτά το ΜέΡα25 και ο Γ. Βαρουφάκης δεν λένε κάτι. Δεν διαχωρίζονται καθόλου από τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ ή και συμπλέουν με τις αμερικάνικες και νατοϊκές προτάσεις. Τότε, παρά τα πολλά, ενδιαφέροντα ή και «πιπεράτα» που αποκαλύπτει ο Γιάνης, το χελιδόνι που είναι σύμβολο του Μέρα 25, αρχίζει να μοιάζει με στρουθοκάμηλο…
Μ.Α.
