Του Φιντέλ Κάστρο.
Στις 4 Ιουλίου έγραφα ότι ούτε οι ΗΠΑ ούτε το Ιράν θα έκαναν πίσω: «Οι μεν λόγω της υπερηφάνειας του ισχυρού, το δε γιατί έχει την ικανότητα και τη θέληση να αντιπαλέψει την καταπίεση, όπως έχουμε δει πολλές φορές στην ιστορία της ανθρωπότητας».
Σχεδόν σε κάθε πόλεμο, η μία πλευρά επιθυμεί να τον αποφύγει, ορισμένες φορές, δε, και οι δύο. Αυτή τη φορά θα συμβεί, αν και η μία πλευρά δεν τον επιθυμεί. Αυτό έγινε στους δύο παγκόσμιους πολέμους. […] Η σφαγή ήταν τρομερή και δεν θα είχε συμβεί εάν δεν είχαν γίνει από πριν λανθασμένοι υπολογισμοί. Και οι δύο πλευρές υπερασπίζονταν ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και πίστευαν πως θα πετύχαιναν τους στόχους τους, χωρίς το υψηλό τίμημα που, τελικά, πλήρωσαν.
Στην περίπτωση που εξετάζουμε η μία από τις εμπλεκόμενες πλευρές υπερασπίζεται, απολύτως, δίκαια εθνικά συμφέροντα. Η άλλη επιδιώκει μη νόμιμα, ωμά υλικά συμφέροντα. […]
Είναι, όμως, μεγάλο λάθος να υπάρχει η αυταπάτη ότι αυτή τη φορά θα επιτευχθούν οι στόχοι, χωρίς να συμβεί ο φοβερότερος των πολέμων.
Σε ένα από τα καλύτερα άρθρα που δημοσιεύτηκαν στον ιστότοπο Global Research, ο Ρικ Ροζόφ παραθέτει πολλά ακαταμάχητα επιχειρήματα για τις προθέσεις των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι «…μπορεί κανείς να κερδίσει, αν ο αντίπαλος γνωρίζει ότι είναι ευάλωτος σε ένα αιφνίδιο και μη ανιχνεύσιμο, τρομερό και καταστροφικό πλήγμα στο οποίο δεν μπορεί να αντιδράσει ή να αμυνθεί». […] Είναι «μια χώρα που επεκτείνει συνεχώς τις στρατιωτικές βάσεις και αναπτύσσει στρατεύματα, μαχητικές μοίρες αεροπλανοφόρων και βομβαρδιστικών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, και το κάνει στηριγμένη σε έναν πολεμικό προϋπολογισμό πρωτοφανή μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ύψους 708 δισ. δολαρίων το 2011». Είναι η «πρώτη χώρα που ανέπτυξε και χρησιμοποίησε το πυρηνικό όπλο… Οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει 1.550 πυρηνικές κεφαλές, έχουν 2.200 (κατ’ άλλες εκτιμήσεις 3.500) αποθηκευμένες και εκτοξευτήρες στο έδαφος, τον αέρα και σε υποβρύχια. […] Το μη πυρηνικό οπλοστάσιό τους, που χρησιμεύει για να εξουδετερώνει και να καταστρέφει τις εναέριες και στρατηγικές άμυνες και, δυνητικά, όλες τις σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις άλλων χωρών, αποτελείται από διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους, πυραύλους Κρουζ, υπερηχητικά βομβαρδιστικά και υπερ-αόρατα στρατηγικά βομβαρδιστικά που μπορούν να ξεφεύγουν από τα ραντάρ και από τα χερσαία και εναέρια αμυντικά συστήματα». […]
Άμεσο πλήγμα σε οποιοδήποτε σημείο της υφηλίου
Ο Ροζόφ αναφέρεται στην υπογραφή της νέας Συνθήκης START μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας (8/4), η «οποία δεν περιέχει περιορισμούς ως προς υπαρκτή ή υπό σχεδιασμό δυνατότητα για ένα αμερικανικό άμεσο συμβατικό πλήγμα σε οποιοδήποτε σημείο της γης». […] Παραθέτει ένα πολύ εντυπωσιακό παράδειγμα των σκοπών των ΗΠΑ, υποδεικνύοντας ότι «το υπουργείο Άμυνας εξετάζει την τρέχουσα περίοδο όλο το φάσμα των τεχνολογιών και των συστημάτων για ένα συμβατικό άμεσο πλήγμα σε όποιο σημείο της υφηλίου». […]
Ο Ροζόφ συσχετίζει με το παραπάνω την ανάλυση της Ιλέιν Γκρόσμαν, στο Global Security Newswire, με τον τίτλο «Το κόστος δοκιμής ενός αμερικανικού παγκόσμιου πυραυλικού πλήγματος θα μπορούσε να φτάσει τα 500 εκατ. δολάρια».
«Η κυβέρνηση Ομπάμα έχει ζητήσει, για το δημοσιονομικό έτος 2011, 239,9 εκατ. για έρευνα και ανάπτυξη του προγράμματος, για το άμεσο πυραυλικό πλήγμα σε όποιο σημείο της γης… εάν το επίπεδο χρηματοδότησης διατηρηθεί στο προβλεπόμενο ύψος τα ερχόμενα χρόνια, στο τέλος του δημοσιονομικού έτους 2015 το Πεντάγωνο θα έχει δαπανήσει 2 δισ. δολάρια για ένα άμεσο πλήγμα σε οποιοδήποτε σημείο της γης, σύμφωνα με έγγραφα του προϋπολογισμού που κατατέθηκαν στο Κογκρέσο τον περασμένο μήνα. […] Ένα παρόμοιο τρομακτικό σενάριο σχετικά με τα αποτελέσματα αυτού του πλήγματος, σε μια θαλάσσια παραλλαγή, περιγράφηκε πριν από 3 χρόνια στο Popular Mechanics:
«Ένα πυρηνικό υποβρύχιο τύπου Οχάιο εμφανίζεται στον Ειρηνικό έτοιμο να εκτελέσει τη διαταγή του προέδρου για εκτόξευση. Όταν έρχεται η διαταγή, το υποβρύχιο ρίχνει στον ουρανό έναν πύραυλο Trident II 65 τόνων. Μέσα σε 2 λεπτά, ο πύραυλος πετάει με 22.000 χλμ/ώρα.
Πάνω από τους ωκεανούς και έξω από την ατμόσφαιρα επιταχύνει κατά χιλιάδες χλμ. Στην κορυφή της καμπυλωτής τροχιάς του, στο διάστημα, οι 4 πυρηνικές κεφαλές του πυραύλου διαχωρίζονται και αρχίζουν να κατεβαίνουν προς τον πλανήτη.
Οι πυρηνικές κεφαλές που πετούν με 21.000 χλμ./ώρα είναι γεμάτες με ράβδους βολφραμίου που έχουν διπλή ανθεκτικότητα από το ατσάλι. Φτάνοντας στο στόχο, οι πυρηνικές κεφαλές εκρήγνυνται και χιλιάδες ράβδοι πέφτουν στην περιοχή. Η καθεμία έχει δύναμη καταστροφής 12 φορές μεγαλύτερη από μια σφαίρα διαμετρήματος 0,50. Καθετί μέσα σε μια περιοχή 279 τετραγωνικών μέτρων εξουδετερώνεται από αυτή τη στροβιλιζόμενη μεταλλική καταιγίδα».
Στρατηγική πλήρους ατιμωρησίας και υποκρισία για τα πυρηνικά
Στη συνέχεια ο Ρόζοφ παραθέτει τα λόγια του Αμερικανού προέδρου στην Πράγα, το προηγούμενο έτος: «Η ύπαρξη χιλιάδων πυρηνικών όπλων είναι η πιο επικίνδυνη κληρονομιά του Ψυχρού Πολέμου» […] και σημειώνει: «Στην ιστορία των ΗΠΑ, κατά τον περασμένο αιώνα, δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα θυσίας των αμερικανικών ελίτ για την ανθρωπότητα ή για τους λαούς άλλων χωρών. Θα ήταν, άραγε, ρεαλιστικό να αναμένουμε ότι η άφιξη ενός Αφρο-αμερικανού προέδρου στο Λευκό Οίκο θα μπορούσε να αλλάξει την πολιτική φιλοσοφία αυτής της χώρας που, παραδοσιακά, στόχευε στην παγκόσμια ηγεμονία;
Όσοι το πιστεύουν θα έπρεπε να προσπαθήσουν να κατανοήσουν γιατί οι ΗΠΑ -που διατηρούν στρατιωτικό προϋπολογισμό μεγαλύτερο από όλων των άλλων χωρών μαζί- συνεχίζουν να δαπανούν τεράστια ποσά σε πολεμικές προετοιμασίες». «Η ιδέα ενός άμεσου πλήγματος σε οποιοδήποτε σημείο της γης παραπέμπει σε μια εστιασμένη επίθεση με τη χρήση αρκετών χιλιάδων συμβατικών όπλων ακριβείας τα οποία, μέσα σε 2-4 ώρες, θα κατέστρεφαν τη ζωτική υποδομή της χώρας-στόχου και θα την ανάγκαζαν να συνθηκολογήσει […]
Σε συνδυασμό με την αμυντική ανάπτυξη των πυραύλων που, υποτίθεται, ότι προστατεύουν τις ΗΠΑ από επιθέσεις αντιποίνων εκ μέρους της Ρωσίας και της Κίνας, το πρόγραμμα για το άμεσο παγκόσμιο πλήγμα θα μετατρέψει την Ουάσιγκτον στον παγκόσμιο δικτάτορα της σύγχρονης εποχής […]
Στην ουσία, το νέο πυρηνικό δόγμα των ΗΠΑ αποτελεί μέρος της νέας στρατηγικής ασφαλείας που θα μπορούσε να περιγραφεί κατάλληλα ως μια στρατηγική πλήρους ατιμωρησίας. Οι ΗΠΑ αυξάνουν το στρατιωτικό προϋπολογισμό τους, δίνουν το ελεύθερο στο ΝΑΤΟ ως παγκόσμιο χωροφύλακα και σχεδιάζουν ασκήσεις πραγματικής κατάστασης στο Ιράν, για να αποδείξουν την αποτελεσματικότητα του άμεσου παγκόσμιου πλήγματος».
Ο Ομπάμα σκοπεύει να παραπλανήσει, μιλώντας για έναν κόσμο ελεύθερο από πυρηνικά όπλα που θα αντικαθίστανται, όμως, με άλλα ακραία καταστροφικά όπλα.
Τα πάντα κρέμονται από μια κλωστή
Οι Βορειοαμερικανοί πιστεύουν ότι το Ιράν θα παραδοθεί αμέσως. Αναμένεται ότι η Ε.Ε. θα ανακοινώνει το πακέτο των δικών της κυρώσεων που πρόκειται να υπογραφεί στις 26 Ιουλίου. Η πιο πρόσφατη συνάντηση των 5+1 (μέλη Σ.Α. + Γερμανία) έγινε στις 2 Ιουλίου, αφού ο Ιρανός πρόεδρος Μ. Αχμαντινεζάντ δήλωσε ότι «η χώρα του θα προσέλθει ξανά στις συνομιλίες στα τέλη Αυγούστου, με τη συμμετοχή της Βραζιλίας και της Τουρκίας». Ένας ανώτατος αξιωματούχος της Ε.Ε. προειδοποίησε ότι «δεν θα προσκληθούν στις συνομιλίες ούτε η Βραζιλία ούτε η Τουρκία, τουλάχιστον όχι σ’ αυτό το σημείο». «Ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Μ. Μοτακί παρατήρησε ότι προκρίνει την αμφισβήτηση των διεθνών κυρώσεων και το προχώρημα της αναβάθμισης του ουρανίου».
Από τις 5 Ιουλίου, και μπροστά στην ευρωπαϊκή επιμονή να προωθηθούν πρόσθετα μέτρα εναντίον του Ιράν, η χώρα αυτή απάντησε ότι δεν θα διαπραγματευθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο. Έτσι κάθε μέρα που περνάει λιγοστεύουν οι πιθανότητες να ξεπεραστεί το ανυπέρβλητο εμπόδιο. Το τι θα συμβεί είναι τόσο φανερό που μπορεί να περιγραφεί επακριβώς. […]
Η περίοδος των 60 ημερών που δόθηκε από το Σ.Α., στις 9 Ιουνίου, προκειμένου να λάβει πληροφορίες σχετικά με την εκπλήρωση της Απόφασης θα εκπνεύσει στις 8 Αυγούστου. […] Κατά την άποψή μου, οι ΗΠΑ και οι νατοϊκοί σύμμαχοί τους έχουν πει την τελευταία λέξη τους.
Δύο ισχυρά κράτη που είχαν τη δύναμη και το κύρος δεν άσκησαν το δικαίωμα του βέτο στο κακόπιστο ψήφισμα του Σ.Α. Ήταν η μόνη πιθανότητα να κερδηθεί χρόνος για να βρεθεί τρόπος να διασωθεί η ειρήνη… Σήμερα όλα κρέμονται από μια κλωστή. Ο βασικός σκοπός μου ήταν να προειδοποιήσω τη διεθνή κοινή γνώμη για όσα εξελίσσονται. […]
* Το άρθρο του Φιντέλ Κάστρο, μεγάλα αποσπάσματα του οποίου αναδημοσιεύει σήμερα ο Δρόμος, δημοσιεύτηκε στις 15/7 στον ιστότοπο Global Research.
