Τα «όχι», τα «ναι», οι στόχοι και ο αναγκαίος δρόμος. Του Γιάννη Θεωνά*
Η κρίση του τραπεζικού συστήματος στην Κύπρο και οι πολιτικές αντιμετώπισής της από τις ηγετικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, με τη σύμφωνη γνώμη των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου, συνιστούν εξελίξεις με δραματικές συνέπειες κατ’ αρχήν για τον κυπριακό λαό και την ίδια την κυπριακή οικονομία. Η καταστροφή των κυριότερων τραπεζών της Κύπρου, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις, που αποβλέπουν στην επιβολή των ίδιων αντιλαϊκών πολιτικών που τα τελευταία 3,5 χρόνια επιβλήθηκαν στη χώρα μας και μαζί με τις τρόικες εξωτερικού και εσωτερικού δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο από δικαιώματα και κατακτήσεις του ελληνικού λαού, προωθούνται ήδη στην Κύπρο με τις ίδιες συνέπειες σε βάρος του πολύπαθου κυπριακού λαού και των κατακτήσεών του.
Οι εξελίξεις αυτές, πέραν από τις δραματικές συνέπειες για τον κυπριακό λαό και την τραγική πορεία της κυπριακής οικονομίας, στέλνουν σημαντικά μηνύματα, χρήσιμα για μας και ευρύτερα για ολόκληρου τον ευρωπαϊκό Νότο και όχι μόνον. Μηνύματα που στέλνουν τόσο οι ηγεμονεύουσες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, όσο και ο κυπριακός λαός με το «όχι» του, που απευθύνονται σ΄ όλες τις χώρες και τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και πιο ιδιαίτερα στους εργαζόμενους. Έτσι:
1. Οι ηγέτες της Ευρωζώνης, με την άμεση καθοδήγηση του γερμανικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των συμφερόντων του, αποφάσισαν ότι δεν υπάρχει κανένα μέτρο, κανένα «ιερό» και «όσιο» του συστήματος που δεν μπορεί να θυσιαστεί για να υπηρετηθούν οι στόχοι τους. Στην κατεύθυνση αυτή αποφάσισαν, πριονίζοντας όμως το κλαδί στο οποίο κάθονται, ότι ακόμη και οι «ιερές» κατά τα άλλα λαϊκές καταθέσεις στις τράπεζες, η ίδια η τραπεζική πίστη μπορούν να θυσιαστούν στο όνομα των συμφερόντων του γερμανικού κεφαλαίου, στο όνομα της συγκέντρωσης των ευρωπαϊκών αποταμιεύσεων στις τράπεζες της Γερμανίας. Το Δ’ Οικονομικό Ράιχ σ’ όλο του το μεγαλείο.
Κάτω απ’ αυτό το σαφές μήνυμα, να μη βαυκαλίζεται κανένας ότι μπορεί να ελπίζει σε διαπραγματευτική διεκδίκηση κάποιας μικρής σκιάς κάτω από το γερμανικό ήλιο, που φαίνεται πως πολύ σύντομα θ’ αρχίσει να ανατέλλει.
2.Το αντίστροφο μήνυμα, όμως, έρχεται από το «όχι», του κυπριακού λαού. Το γενναίο όχι» που είπε ο λαός, μέσω της κυπριακής Βουλής, αλλά δεν είπαν η ελληνική ή η κυπριακή κυβερνήσεις στην πρώτη, ούτε στη δεύτερη συνεδρίαση του Εurogroup και της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε.
Το όχι» αυτό έχει τεράστια σημασία, γιατί υπογραμμίζει ότι ακόμη και ο μικρότερος λαός όταν έχει το κουράγιο να πει όχι ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις να αποκαλυφθεί το σάπιο καθεστώς των κυρίαρχων δυνάμεων της Ε.Ε. και δίνει κουράγιο και δύναμη στους λαούς που αντιμετωπίζουν την ίδια βάρβαρη πολιτική, να αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο και στο βαθμό που θα συντονίσουν ευρύτερα τις δυνάμεις τους, να έχουν άμεσα και νικηφόρα αποτελέσματα.
3. Στα μηνύματα αυτά, χρειάζεται να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή πρώτα απ’ όλους οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Οι δυνάμεις που πρέπει να γίνουν οι κύριοι αποδέκτες τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να αφομοιώσει αποφασιστικά τα μηνύματα και των κυρίαρχων δυνάμεων και της αντίστασης του κυπριακού λαού. Να συνειδητοποιήσει ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ε.Ε., του ΔΝΤ και του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ευγενικές ή απαιτητικές διαπραγματεύσεις. Αυτό που θα ανατρέψει τη βάρβαρη πολιτική που καταστρέφει τον λαό και τη χώρα είναι ο οργάνωση του λαϊκού όχι και της λαϊκής αντίστασης. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η κατεύθυνση πρέπει να είναι μία χωρίς κανενός είδους στρογγυλέματα. Ακύρωση των μνημονίων και καταγγελία των επαχθών όρων των δανειακών συμβάσεων. Άμεση ετοιμότητα για παύση πληρωμών και προώθηση των διαδικασιών διαγραφής ολόκληρου του δημόσιου χρέους ή, στη χειρότερη περίπτωση, του μεγαλύτερου μέρους και εξυπηρέτηση του υπόλοιπου με χαμηλό επιτόκιο και ρήτρα ανάπτυξης.
Η πολιτική αυτή απαιτεί επεξεργασία συγκεκριμένου σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης και λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας κάτω από τον έλεγχο του Δημοσίου, αλλά με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο, που θα αντιμετωπίζει επιτυχώς και την προοπτική οικειοθελούς ή υποχρεωτικής εξόδου από το ευρώ και την Ευρωζώνη.
Η προοπτική κατάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας είναι και θεμιτή και επιτυχής επιλογή. Χρειάζεται, όμως, να κατανοηθεί βαθιά ότι η αντίσταση και η αγωνιστική οργάνωση του μαζικού λαϊκού κινήματος είναι απαραίτητος παράγοντας για την επιτυχή προώθηση της πολιτικής που έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος.
* Ο Γιάννης Θεωνάς
είναι μέλος της Γραμματείας της ΚΕΔΑ
