Σήμερα, 1η Μάη 2010 στο Κατμαντού, πρωτεύουσα του Νεπάλ, πραγματοποιείται μια μεγαλειώδης πολιτική συγκέντρωση για το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς. Πάνω από 350.000 μέλη και οπαδοί του μαοϊκού κόμματος έχουν συγκεντρωθεί στην πόλη τις τελευταίες μέρες, προερχόμενοι από πολλές μεριές της χώρας.
Στην πραγματικότητα, λήγουν οι προθεσμίες και τα όρια που είχαν τεθεί για να ολοκληρώσει η συνταχτική συνέλευση το νέο σύνταγμα της χώρας και γενικεύεται η πολιτική αστάθεια και οι μηχανορραφίες από τους αντιδραστικούς.
Το Ενοποιημένο Κομμουνιστικό Κόμμα (μαοϊκό) που είχε συγκεντρώσει πριν από δύο χρόνια στις εκλογές 37% των ψήφων και είχε αναδειχθεί σε πρώτο κόμμα (ποσοστό που δεν έχει φτάσει κανένα άλλο κομμουνιστικό κόμμα στην σύγχρονη ιστορία) και είχε σχηματίσει κυβέρνηση, αναγκάστηκε να παραιτηθεί όταν τα άλλα κόμματα μαζί με τον στρατό και τις πιέσεις της Ινδίας-Δύσης σαμποτάριζαν, συστηματικά, κάθε δυνατότητα διακυβέρνησης. Από τότε μέχρι σήμερα, μετά από μια διαδικασία αποτίμησης της εμπειρίας, προβάλλει ξανά, σαν εναλλακτική λύση για το προχώρημα της επαναστατικής διαδικασίας.
Όχι μόνο πραγματοποιεί τη μεγάλη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση, αλλά στις 26/4 ανακοίνωσε το ξεκίνημα της γενικής απεργίας διαρκείας από τις 2 Μάη, μέχρις ότου παραιτηθεί η κυβέρνηση και σχηματιστεί νέα εθνική κυβέρνηση υπό την ηγεσία του μαοϊκού κόμματος. Οι εκπρόσωποι της αντιδραστικής κυβέρνησης έχουν θορυβηθεί για την έντονη δραστηριοποίηση του κόμματος και τις πρωτοβουλίες του και δηλώνουν με κατηγορηματικότητα πως κάθε «μαοϊκή εκτροπή» θα αντιμετωπιστεί με κάθε μέσο, ακόμα και με την επέμβαση του στρατού.
Οι δύο γείτονες του Νεπάλ, η Ινδία και η Κίνα επίσημα δηλώνουν πως ενδιαφέρονται για τη σταθερότητα στο Νεπάλ και καλούν όλες τις πλευρές να δείξουν αυτοσυγκράτηση και να βρουν μια ορισμένη λύση.
Διπλωμάτες χωρών της Ε.Ε. συναντήθηκαν με τον ηγέτη των μαοϊκών, Πρατσάντα, και του συνέστησαν να δείξει περισσότερη ευελιξία και συναίνεση για να αποφευχθεί ένας νέος γύρος βίας και αίματος στην χώρα.
Ο Πρατσάντα τους διαβεβαίωσε πως οι εκδηλώσεις θα είναι ειρηνικές. Τόνισε ότι αποκλείεται να υπάρξουν προκλήσεις από τους διαδηλωτές και μόνο αν από την κυβέρνηση υπάρξει βία, τότε οι διαδηλωτές θα υπερασπίσουν τις εκδηλώσεις τους.
Υπογράμμισε, μάλιστα, πως η διαρκής απεργία είναι το τελευταίο μέσο πάλης που έχει απομείνει για να απομακρυνθεί η κυβέρνηση και να ανοίξει ένας άλλος δρόμος.
Όπως μεταδίδουν ειδησεογραφικά πρακτορεία και από τα δύο «στρατόπεδα» υπάρχουν πυρετώδεις προετοιμασίες για την αναμέτρηση που έρχεται. Δεν είναι μόνο ο γιορτασμός της Πρωτομαγιάς, αλλά μια καθαρή πολιτική απεργία και μια πολιτική αναμέτρηση με αβέβαιο αποτέλεσμα, διάρκεια, συνέπειες.
Σκεφτείτε 350.000 χιλιάδες στην πρωτεύουσα από όλο το Νεπάλ, που θα φθάσουν τις 500.000 άτομα και θα παραμείνουν στην πόλη όσο διαρκέσει η γενική απεργία. Οι περισσότεροι καταλύουν σε ιδιωτικά σχολεία (που οι ιδιοκτήτες καταγγέλλουν ότι έχουν καταληφθεί από την νεολαία του κόμματος αλλά αρνούνται να κατονομάσουν από ποιους έχουν καταληφθεί για λόγους ασφαλείας…), δημόσια κτίρια, γήπεδα κ.λπ. Η νεολαία του κόμματος (που η αντίδραση καταγγέλλει ότι είναι ένοπλη πολιτοφυλακή του κόμματος) για μέρες έχει αναλάβει την εκγύμναση τμημάτων που θα είναι υπεύθυνα για την περιφρούρηση των διαδηλώσεων και της απεργίας (η αντίδραση καταγγέλλει ότι δίνεται στρατιωτική εκπαίδευση).
Στρατιωτικές μονάδες συγκεντρώνονται γύρω από το Κατμαντού, ενώ οι κραυγές των αντιδραστικών πως θα επιβάλλουν το νόμο και την τάξη με κάθε κόστος και μέσο δεν φαίνεται να τρομάζουν τους μαοϊκούς που, αποφασισμένοι, ακολουθούν το δρόμο των λαών: την εξέγερση.
Πραγματικές λαμπρές μέρες στο μακρινό Κατμαντού. Η Αριστερά σε όλο τον κόσμο περιμένει να ακούσει τα καλά νέα του προχωρήματος της επαναστατικής διαδικασίας. Εκεί, στο μακρινό Κατμαντού δίνεται μια από τις πιο σημαντικές μάχες της σύγχρονης Αριστεράς τούτες τις μέρες.
Με σύνθημα «Έξω η αμερικανική βάση», 100.000 διαδηλωτές συμμετείχαν στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση και διαμαρτυρία που έγινε στη νήσο Οκινάουα της Ιαπωνίας την Κυριακή 25/4, στο πλαίσιο μιας διαμάχης που έχει πάρει εθνικές διαστάσεις στην Ιαπωνία και κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή. Καλωδιακά τηλεοπτικά δίκτυα αναφέρουν ότι ήταν η πιο μαζική διαμαρτυρία από την εποχή που η Οκινάουα ενώθηκε και πάλι με τον ιαπωνικό κρατικό κορμό, ύστερα από 27 χρόνια αμερικανικής κατοχής. Με τους διαδηλωτές συμπαρατάχθηκαν και οι τοπικοί πολιτικοί, καλώντας στην απομάκρυνση της αμερικανικής αεροναυτικής βάσης Φουτέμα και εκδηλώνοντας τη μεγάλη δυσαρέσκειά τους για την κεντρική κυβέρνηση, η οποία δημιουργεί κωλύματα και καθυστερήσεις στην επίλυση του θέματος.
