Εντυπωσιακή (για ποιον δεν διευκρινίζει) χαρακτηρίζει στην πρόσφατη τριμηνιαία έκθεσή της η Κομισιόν, την επιδείνωση των συνθηκών στην αγορά εργασίας του ευρωπαϊκού Νότου, σημειώνοντας πως η απασχόληση στην Ελλάδα υποχώρησε στο 55,3% του πληθυσμού ηλικίας 20-64 ετών, που ήταν και το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρωζώνη για το 2012, καθιστώντας πραγματικά ανέφικτο τον ευρωπαϊκό στόχο να φτάσει η απασχόληση το 70% του ενεργού πληθυσμού το 2020.
Λίγες ημέρες πριν από τη δημοσίευση αυτής της έκθεσης, ο Floyd Norris έγραφε στους New York Times, πως «η Μεγάλη Ύφεση στις ΗΠΑ του ’30 ωχριά μπροστά στην ελληνική κρίση», αναλύοντας με μακροοικονομικούς όρους πώς οι θέσεις απασχόλησης που έχουν χαθεί στην Ελλάδα τα τελευταία 4 χρόνια, αφενός δεν είναι εφικτό να αντικατασταθούν, αφετέρου ο ρυθμός ανεργίας αντί να βαίνει μειούμενος, συνεχίζει να αυξάνεται.
Την ίδια στιγμή, και ενώ ουσιαστικά επεξεργάζεται τα ίδια δεδομένα, το Παρατηρητήριο του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, καταλήγει και σε ένα αυταπόδεικτο συμπέρασμα, σύμφωνα με το οποίο «η τρέχουσα οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα είναι, σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσμα μιας λανθασμένης πολιτικής, που στηρίζεται στη σαθρή οικονομική θεωρία της “επεκτατικής λιτότητας”».
Οι αναλυτές οικονομολόγοι του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, αξιοποιώντας τα ίδια «εργαλεία» μακροοικονομικής θεώρησης με την Κομισιόν (που, ωστόσο, αδυνατεί να απαγκιστρωθεί από το νεοφιλελεύθερο δόγμα προτείνοντας στην έκθεσή της να ξεφύγει η Ελλάδα από την ανεργία, αξιοποιώντας το κοινοτικό πρόγραμμα «Εγγύηση για τη Νεολαία»… την ώρα που η ανεργία στους νέους φθάνει το 63%) φτάνουν στο συμπέρασμα πως «η παρατεταμένη λιτότητα στην Ελλάδα θα οδηγήσει σε συνεχή πτώση της απασχόλησης, καθώς εκτιμάται ότι το ΑΕΠ δεν θα αυξηθεί επαρκώς προκειμένου να αποτρέψει -και πολύ περισσότερο να αντιστρέψει- τις δυσμενείς τάσεις στην αγορά εργασίας».
Μάλιστα, επισημαίνεται, πως τον Μάρτιο του 2013 ο αριθμός των ανέργων άγγιξε τα 1,3 εκατ. άτομα, το 27,4% του εργατικού δυναμικού, ποσοστό το οποίο αποτελεί ρεκόρ για ανεπτυγμένη οικονομία του δυτικού κόσμου τα τελευταία 30 χρόνια. Με άλλα λόγια, η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα πως οι πολιτικές λιτότητας έχουν αποτύχει πλήρως, ενώ επισημαίνει ότι παραμένει απαισιόδοξη σε σχέση με τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ και της τρόικας για το μέλλον, υπογραμμίζοντας πως αν δεν υπάρξει εναλλακτική πολιτική που θα βασίζεται σε ένα εφικτό πρόγραμμα δημοσίων δαπανών, που πιθανώς θα χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ένα πλάνο όπως το Σχέδιο Μάρσαλ, δηλαδή) η χώρα θα οδηγηθεί σε εξάπλωση της φτώχειας και της ύφεσης. Σύμφωνα με τις πιο συγκρατημένες εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ, η ανεργία εκτιμάται ότι θα αγγίξει το 34% έως το 2016, επισημαίνοντας ότι από το 2008 έως σήμερα, έχουν χαθεί 1 εκατ. θέσεις εργασίας.
Παράλληλα, σε αρκετά σημεία της έκθεσης, υπογραμμίζεται ότι όλο το οικονομικό πρόγραμμα της τρόικας, στηρίχθηκε σε λανθασμένα στοιχεία.
Τα ελληνικά «μαγειρέματα» της ανεργίας
Και ενώ ακόμη και οι «θεσμικές» εκθέσεις αποδεικνύουν ότι τα στοιχεία στα οποία έχει στηριχθεί το ελληνικό οικονομικό μοντέλο είναι σαθρά, το ελληνικό υπουργείο Εργασίας συνεχίζει την προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, ισχυριζόμενο πως «το ισοζύγιο των ροών μισθωτής απασχόλησης του πρώτου οκταμήνου του 2013 είναι θετικό και διαμορφώνεται στις 102.580 νέες θέσεις εργασίας, την υψηλότερη επίδοση από το 2004 μέχρι σήμερα».
Όπως επισημαίνουν 7 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, καταθέτοντας σχετική ερώτηση για την ορθότητα των στοιχείων στον υπ. Εργασίας «…πρόκειται για μια προσπάθεια συστηματικής παραπλάνησης και εμπαιγμού των ανέργων. Καταρχήν τα στοιχεία του ΟΑΕΔ και του ΙΚΑ για το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ δεν είναι έγκαιρα. Τα τελευταία στοιχεία του ΟΑΕΔ αφορούν το μήνα Μάρτιο του 2013 και του ΙΚΑ το Σεπτέμβριο του 2012. Επιπροσθέτως, το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ, από τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, αποκρύβει τους εγγεγραμμένους άνεργους και παρουσιάζει μόνο τις ροές μισθωτής απασχόλησης, δημιουργώντας μια εικονική πραγματικότητα. Στις ροές απασχόλησης, δεν εξετάζεται το προφίλ των προσλήψεων, εάν δηλαδή αυτές είναι με μερική απασχόληση ή εκ περιτροπής εργασία».
Με μια απλή, κατ’ αντιπαράθεση, σύγκριση των στοιχείων, αποδεικνύονται εύκολα «ύποπτες» διαφορές μεταξύ των συστημάτων: ο ΟΑΕΔ, τους τρεις πρώτους μήνες του 2013, καταγράφει 100.000 περισσότερους ανέργους σε σχέση με το 2012, ενώ το ΕΡΓΑΝΗ στο διάστημα αυτό εμφανίζει 38.288 νέες θέσεις εργασίας! Με δεδομένο, μάλιστα, ότι οι εμφανιζόμενες στον ΟΑΕΔ, 30.000 οικειοθελείς αποχωρήσεις, ουσιαστικά αντικατοπτρίζουν παράνομες απολύσεις από επιχειρήσεις οι οποίες, ενώ ροκανίζουν τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, δεν τηρούν τους όρους περί διατήρησης των θέσεων εργασίας, απολύοντας παράνομα και εμφανίζοντας τις απολύσεις ως οικιοθελείς αποχωρήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ ρωτά ξεκάθαρα την ηγεσία του υπ. Εργασίας, αν σκοπεύει να εντάξει στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ όλους τους εργασιακούς κλάδους, ώστε να μη «μαγειρεύονται» τα ποσοστά απασχόλησης / ανεργίας.
Μ.Ε.
