Του Κωνσταντίνου Μ. Σκηνιώτη*
Μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη 2015 γίναμε όλοι μάρτυρες του τρόπου μεταβίβασης-παράδοσης της διακυβέρνησης της χώρας από τον προηγούμενο πρωθυπουργό στον επόμενο.
Διευκρινίζουμε το προφανές, ότι δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας είχε εκλεγεί από τον ελληνικό λαό μέσα από τη δημοκρατική διαδικασία της αβίαστης ψηφοφορίας και είχε πάρει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Το πρωτοφανές για τα κοινοβουλευτικά χρονικά σκηνικό της μη παράδοσης από τον πρωθυπουργό στον πρωθυπουργό δεν είναι απλώς ένα τυπικό ατόπημα. Είναι μία κατάφορη παραβίαση των αρχών που διέπουν το βάθος και την ουσία της έννοιας της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Είναι η έκφραση μιας αντίληψης για το πώς πιστεύουν, παρατάξεις και πρόσωπα, την έννοια της διακυβέρνησης, την οποία προφανώς συχνά συγχέουν με την έννοια της ιδιοκτησίας.
Την επομένη της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια σειρά οργανισμούς, υπήρξαν ομαδικές παραιτήσεις διορισμένων στελεχών, οι οποίες είχαν τον προφανή σκοπό να εμποδίσουν την ομαλή πορεία της λειτουργίας του κρατικού και δημόσιου μηχανισμού. Και αυτή είναι μία πράξη ακριβώς αντίθετη από τη σκέψη που εκφράζει σήμερα η κυβέρνηση, ότι δηλαδή επιθυμεί να αξιολογήσει αβίαστα στελέχη τα οποία βρίσκονται σε θέσεις, ανεξάρτητα αν έχουν τοποθετηθεί εκεί από μία προηγούμενη κυβέρνηση. Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει με τη στάση του ότι εννοεί τη θέση του για συνέχεια της λειτουργίας της πολιτείας και του κράτους. Στην πράξη, δείχνει ότι επιθυμεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα μιας στείρας κομματικής ετικέτας. Προφανώς όλοι κρίνονται και πρέπει να κρίνονται από την πρόθεσή τους και τη διάθεσή τους να υλοποιήσουν το κυβερνητικό έργο και ακόμα πιο προφανές είναι ότι πρόσωπα που πιστεύουν βαθιά σε αυτό το κυβερνητικό πρόγραμμα και έχουν τις γνώσεις, να μπορούν να το υλοποιήσουν καλύτερα, ταχύτερα και αποδοτικότερα.
Η ομιλία του πρωθυπουργού στις Προγραμματικές Δηλώσεις ήταν για τον ελληνικό λαό μια ευχάριστη έκπληξη.
Ο Αλέξης Τσίπρας, στο σύνολο της ομιλίας του, έθεσε στο κέντρο των απόψεων και των θέσεών του την έννοια της πατρίδας.
Μια έννοια για την οποία η Αριστερά έχει δώσει αγώνες, θυσίες, αίμα και νεκρούς στη μακρόχρονη πορεία της Ελλάδας μέχρι εδώ.
Η Αριστερά πιστεύει βαθιά στην πατρώα γη, πιστεύει στην αγάπη για τον τόπο που κάθε πολίτης καταλήγει στο τέλος του βίου του, πιστεύει στις αρχές, στις αξίες και στα ιδανικά του ελληνικού λαού.
Αυτή η πίστη, που στηρίζεται στο βαθύ δημοκρατικό-διεθνιστικό συναίσθημα και στην ανάγκη οι πολίτες να είναι ίσοι και να έχουν τη δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς ζωής, είναι ακριβώς απέναντι από την εθνικιστική, βάρβαρη και βάναυση άποψη της έννοιας της πατρίδας όπως την τοποθετούν οι φασίστες και οι ναζιστές.
Κατά τη διάρκεια των Προγραμματικών Δηλώσεων, ήταν ολοφάνερο ότι η σκέψη του πρωθυπουργού ήταν εστιασμένη στην Παράδοση του ελληνικού λαού, τις αξίες του, τις σκέψεις του, τους πόνους του, τις μάχες του, τις κατακτήσεις του.
Επί της εφαρμοσμένης πολιτικής μπορεί καθένας να έχει την άποψή του και την αντίθεσή του. Αυτή, άλλωστε, είναι η ουσία και η ανάγκη του διαλόγου, που όταν γίνεται με πραγματικούς όρους καταλήγει σε σύνθεση.
Για την Παράδοση, όμως, του ελληνικού λαού δεν υπάρχει ουσιαστικό περιθώριο για αντιδικία.
Η παράδοση λοιπόν της Παράδοσής μας από την προηγούμενη διακυβέρνηση στην ελίτ των νεοφιλελεύθερων της Ευρώπης, ήταν και θα παραμένει διαχρονικά ένα μέγιστο ατόπημα και στίγμα.
Δεν πρόκειται για διαπραγματευτική ανικανότητα, αλλά για βαθιά πολιτική άποψη που βρίσκεται ακριβώς στην αντίπερα όχθη από αυτή που πρεσβεύει διαχρονικά η Αριστερά.
Οι Προγραμματικές Δηλώσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα νεύμα αγάπης, ενότητας, πρόσκλησης για πραγματική και ουσιαστική δουλειά προς τη βάση της ελληνικής κοινωνίας. Είναι μια ευκαιρία για το χτίσιμο της πραγματικής, ουσιαστικής, δημοκρατικής, κοινωνικής συνοχής και τον εξοστρακισμό του κοινωνικού αυτοματισμού, στον οποίο υπήρξε συστηματική προσπάθεια τα προηγούμενα χρόνια να εμπλακούμε.
* O Κωνσταντίνος Μ. Σκηνιώτης είναι ποιητής, μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
