Αναπόφευκτοι παραλληλισμοί, παρά τις διαφορές. Του Δημήτρη Κοδέλα
Το Παλαιστινιακό ζήτημα έχει τις ρίζες του δεκαετίες πίσω και αποτελεί μια ιδιαίτερη και μοναδική ιστορία καταπίεσης και αντίστασης. Το Ελληνικό ζήτημα εμφανίζεται με πρωτοφανή τρόπο και ένταση τα τελευταία 3 χρόνια, παρ’ όλο που οι αιτίες βρίσκονται σε πολιτικές και οικονομικές επιλογές της άρχουσας τάξης της τελευταίας τριακονταετίας. Ταξιδεύοντας για τη Γάζα η σκέψη δημιουργεί διάφορους παραλληλισμούς της κατάστασης στη Γάζα με αυτή στη χώρα μας, παρόλο που οι διαφορές είναι φυσικά μεγάλες και χρειάζονται πολλές ποιοτικές και ποσοτικές αφαιρέσεις:
1. Η τελευταία έκθεση του ΟΗΕ για την κατάσταση στη Γάζα έχει τίτλο Γάζα 2020: Ένας μη βιώσιμος τόπος. Στη χώρα μας χαρακτηρίζεται ως «μη βιώσιμο» το χρέος. Αλήθεια, πόσο μακριά βρισκόμαστε, εφόσον συνεχιστούν οι καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές από το να χαρακτηριστεί και η Ελλάδα του 2020, ίσως και η Ελλάδα του 2015, ως «μη βιώσιμος» τόπος;
2. Οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα βιώνουν μια ακραία ανθρωπιστική κρίση ως συνέπεια και του ισραηλινού αποκλεισμού που είχε στόχο να επιβάλει τη συλλογική τιμωρία των κατοίκων της Γάζας για την αντίστασή τους. Στη χώρα μας ήδη βρισκόμαστε στην αρχή μιας ανθρωπιστικής κρίσης, η οποία θα ενταθεί ραγδαία εφόσον περάσει το νέο αιματηρό πακέτο μέτρων. Τότε, ίσως, όπως ανέφερα μεταξύ σοβαρού και αστείου σε μέλη της σουηδικής αποστολής στο Estelle, θα πρέπει να οργανωθεί από τους ίδιους μια αποστολή με θέμα: «Ένα καράβι για την Ελλάδα».
3. Οι Παλαιστίνιοι βιώνουν την ακραία επιθετικότητα, εποικισμό, κατοχή και απομόνωση από το κράτος του Ισραήλ. Στην Ελλάδα βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου για ευρωπαϊκή χώρα, πολιτική και οικονομική επέμβαση και επιβολή πολιτικών εξοντωτικής λιτότητας και γενικού ξεπουλήματος και διάλυσης της χώρας, που εκπορεύεται από την επιθετική και κατακτητική πολιτική του ΔΝΤ και μιας γερμανοποιημένης και υπό τραπεζιτικό έλεγχο Ευρώπης.
Με βάση αυτά, και με άλλα που θα μπορούσαν να αναφερθούν, η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί σε μεταμοντέρνο προτεκτοράτο και ίσως σε μια ιδιότυπη «Γάζα», έναν «μη βιώσιμο» τόπο της Ευρώπης. Μάλιστα, λίγες ώρες μετά την επιστροφή μας από το Ισραήλ, ο όρος «προτεκτοράτο» χρησιμοποιήθηκε ακόμα και από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ενώ άλλοι μιλούν για μετατροπή της χώρας σε Κόσοβο. Ποιος ξέρει, άραγε, η χώρα σε τι θα μετατραπεί, πώς θα υπάρχει και με τι θα μοιάζει εάν συνεχίσει να είναι πειραματόζωο και μια «αποικία χρέους» όπως ανέφερε ο Αλ. Τσίπρας;
Αυτό που αγνοούν οι κυρίαρχοι κύκλοι της τρόικας είναι ότι ένας λαός δεν μπορεί να δεχτεί το βιασμό του, την εξόντωσή του, τη σύνθλιψή του και ο παλαιστινιακός λαός δίνει τέτοια παραδείγματα ανυποχώρητης αντίστασης έχοντας μετατρέψει τη σημαία του σε σύμβολο αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης. Μη βιώσιμες είναι οι πολιτικές τους και ένα γενοκτονικό σύστημα που παράγει παντού ανισότητες, εκμετάλλευση και πολέμους.
Τέλος, πλησιάζει η 28η Οκτωβρίου και είναι βέβαιο ότι θα περισσέψει η υποκρισία, με τους μνημονιακούς να ισχυρίζονται ότι περιφρουρούν την εθνική μας ανεξαρτησία υποθηκεύοντας τη χώρα και παραδίδοντας τη διακυβέρνησή της στην τρόικα και την ακροδεξιά να φλερτάρει με την πατριδοκαπηλεία.
Είναι εύκολο καθένας, ανεξαρτήτως τι πιστεύει και τι πράττει, να κρατά τη σημαία του. Είναι πιο δύσκολο η σημαία ενός λαού να συμβολίζει την αντίσταση, την αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την ισότιμη συνεργασία αντί να συμβολίζει είτε την υποτέλεια και το ραγιαδισμό είτε την εθνικιστική φλυαρία, τη μισαλλοδοξία και την απομόνωση. Το ακόμα πιο δύσκολο είναι τη σημαία ενός λαού να τη σηκώνουν και άλλοι λαοί. Δυστυχώς, είτε η σταδιακή ταύτιση της εξωτερικής πολιτικής με ένα κράτος που δρα εμπρηστικά στην περιοχή της Μέσης Ανατολής καταπατώντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου είτε η μισαλλόδοξη, ρατσιστική και φασιστική ρητορεία και πρακτική, τοποθετούν την χώρα στους εχθρούς των λαών και του Δικαίου.
Η πρωτοβουλία του ταξιδιού αλληλεγγύης στη Γάζα και κυρίως οι αγώνες του λαού μας για ανεξαρτησία, δημοκρατία, επιβίωση επιδιώκουν πραγματικά να δημιουργήσουν συμμαχίες και την αλληλεγγύη των άλλων λαών. Έτσι δικαιώνεται και το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στον φασισμό και την κατοχή ξανακατατάσσοντάς τον στους αγωνιζόμενους, αξιοπρεπείς και περήφανους λαούς της Ευρώπης, της Μεσογείου και του κόσμου. Μετασχηματίζοντας τη χώρα σε έναν βιώσιμο τόπο για τους ανθρώπους της.
1. Η τελευταία έκθεση του ΟΗΕ για την κατάσταση στη Γάζα έχει τίτλο Γάζα 2020: Ένας μη βιώσιμος τόπος. Στη χώρα μας χαρακτηρίζεται ως «μη βιώσιμο» το χρέος. Αλήθεια, πόσο μακριά βρισκόμαστε, εφόσον συνεχιστούν οι καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές από το να χαρακτηριστεί και η Ελλάδα του 2020, ίσως και η Ελλάδα του 2015, ως «μη βιώσιμος» τόπος;
2. Οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα βιώνουν μια ακραία ανθρωπιστική κρίση ως συνέπεια και του ισραηλινού αποκλεισμού που είχε στόχο να επιβάλει τη συλλογική τιμωρία των κατοίκων της Γάζας για την αντίστασή τους. Στη χώρα μας ήδη βρισκόμαστε στην αρχή μιας ανθρωπιστικής κρίσης, η οποία θα ενταθεί ραγδαία εφόσον περάσει το νέο αιματηρό πακέτο μέτρων. Τότε, ίσως, όπως ανέφερα μεταξύ σοβαρού και αστείου σε μέλη της σουηδικής αποστολής στο Estelle, θα πρέπει να οργανωθεί από τους ίδιους μια αποστολή με θέμα: «Ένα καράβι για την Ελλάδα».
3. Οι Παλαιστίνιοι βιώνουν την ακραία επιθετικότητα, εποικισμό, κατοχή και απομόνωση από το κράτος του Ισραήλ. Στην Ελλάδα βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου για ευρωπαϊκή χώρα, πολιτική και οικονομική επέμβαση και επιβολή πολιτικών εξοντωτικής λιτότητας και γενικού ξεπουλήματος και διάλυσης της χώρας, που εκπορεύεται από την επιθετική και κατακτητική πολιτική του ΔΝΤ και μιας γερμανοποιημένης και υπό τραπεζιτικό έλεγχο Ευρώπης.
Με βάση αυτά, και με άλλα που θα μπορούσαν να αναφερθούν, η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί σε μεταμοντέρνο προτεκτοράτο και ίσως σε μια ιδιότυπη «Γάζα», έναν «μη βιώσιμο» τόπο της Ευρώπης. Μάλιστα, λίγες ώρες μετά την επιστροφή μας από το Ισραήλ, ο όρος «προτεκτοράτο» χρησιμοποιήθηκε ακόμα και από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ενώ άλλοι μιλούν για μετατροπή της χώρας σε Κόσοβο. Ποιος ξέρει, άραγε, η χώρα σε τι θα μετατραπεί, πώς θα υπάρχει και με τι θα μοιάζει εάν συνεχίσει να είναι πειραματόζωο και μια «αποικία χρέους» όπως ανέφερε ο Αλ. Τσίπρας;
Αυτό που αγνοούν οι κυρίαρχοι κύκλοι της τρόικας είναι ότι ένας λαός δεν μπορεί να δεχτεί το βιασμό του, την εξόντωσή του, τη σύνθλιψή του και ο παλαιστινιακός λαός δίνει τέτοια παραδείγματα ανυποχώρητης αντίστασης έχοντας μετατρέψει τη σημαία του σε σύμβολο αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης. Μη βιώσιμες είναι οι πολιτικές τους και ένα γενοκτονικό σύστημα που παράγει παντού ανισότητες, εκμετάλλευση και πολέμους.
Τέλος, πλησιάζει η 28η Οκτωβρίου και είναι βέβαιο ότι θα περισσέψει η υποκρισία, με τους μνημονιακούς να ισχυρίζονται ότι περιφρουρούν την εθνική μας ανεξαρτησία υποθηκεύοντας τη χώρα και παραδίδοντας τη διακυβέρνησή της στην τρόικα και την ακροδεξιά να φλερτάρει με την πατριδοκαπηλεία.
Είναι εύκολο καθένας, ανεξαρτήτως τι πιστεύει και τι πράττει, να κρατά τη σημαία του. Είναι πιο δύσκολο η σημαία ενός λαού να συμβολίζει την αντίσταση, την αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την ισότιμη συνεργασία αντί να συμβολίζει είτε την υποτέλεια και το ραγιαδισμό είτε την εθνικιστική φλυαρία, τη μισαλλοδοξία και την απομόνωση. Το ακόμα πιο δύσκολο είναι τη σημαία ενός λαού να τη σηκώνουν και άλλοι λαοί. Δυστυχώς, είτε η σταδιακή ταύτιση της εξωτερικής πολιτικής με ένα κράτος που δρα εμπρηστικά στην περιοχή της Μέσης Ανατολής καταπατώντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου είτε η μισαλλόδοξη, ρατσιστική και φασιστική ρητορεία και πρακτική, τοποθετούν την χώρα στους εχθρούς των λαών και του Δικαίου.
Η πρωτοβουλία του ταξιδιού αλληλεγγύης στη Γάζα και κυρίως οι αγώνες του λαού μας για ανεξαρτησία, δημοκρατία, επιβίωση επιδιώκουν πραγματικά να δημιουργήσουν συμμαχίες και την αλληλεγγύη των άλλων λαών. Έτσι δικαιώνεται και το ΟΧΙ του ελληνικού λαού στον φασισμό και την κατοχή ξανακατατάσσοντάς τον στους αγωνιζόμενους, αξιοπρεπείς και περήφανους λαούς της Ευρώπης, της Μεσογείου και του κόσμου. Μετασχηματίζοντας τη χώρα σε έναν βιώσιμο τόπο για τους ανθρώπους της.
*Ο Δημήτρης Κοδέλας είναι βουλευτής Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Σχόλια
