Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο. Ο εν ενεργεία διπλωμάτης Γιώργος Αϋφαντής, διπλωματικός σύμβουλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, μιλά στον Δρόμο για τους στόχους της σχεδιαζόμενης επίθεσης στη Συρία, για την πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι της προωθούμενης επέμβασης και τονίζει ότι η ανησυχία των ντόπιων και ξένων κέντρων –επειδή ακριβώς η στάση της μνημονιακής κυβέρνησης είναι δεδομένη- έγκειται στο αν θα συρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις επιλογές που επιχειρούν να επιβάλλουν οι σύμμαχοι-δανειστές.
Επίσης, αναφέρεται στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, όπως διαχρονικά έχουν διαμορφωθεί, το ρόλο και τα συμφέροντα της Τουρκίας, στο πλαίσιο της Συριακής κρίσης, αλλά και στην στρατηγική που πρέπει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα κρίσιμα αυτά ζητήματα όταν θα γίνει κυβέρνηση.
Η επίθεση στη Συρία ήταν ν’ αρχίσει την Πέμπτη. Τελικά, πότε… κληρώνει;
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η επίθεση στη Συρία έχει ήδη εκδηλωθεί, στο επικοινωνιακό επίπεδο, από την Τρίτη 27 Αυγούστου, όταν το «θέμα» άρχισε ν’ ανεβαίνει στις προτεραιότητες των πρωινών τηλεοψιών και των ραδιοφώνων. Την ελληνική εμπλοκή εξήγγειλε πρωτοσέλιδα η επίσημη μνημονιακή Καθημερινή (26/8), πληροφορώντας με τον κεντρικό της τίτλο: ελληνική συνδρομή για τη Συρία. Στο κείμενο γινόταν λόγος για «διέλευση πολεμικών αεροσκαφών και πλοίων και χρήση των στρατιωτικών βάσεων Σούδας και Καλαμάτας».
Πρόκειται για προετοιμασία της ελληνικής κοινής γνώμης από τους υπερατλαντικούς «φίλους και συμμάχους»;
Δεν είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι οι Αμερικανοί είχαν συμφέρον να προειδοποιήσουν απ’ ευθείας την ελληνική κοινή γνώμη για την πρόθεσή τους να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα, ως ορμητήριο της επίθεσης εναντίον της Συρίας και ως προκεχωρημένη βάση λογιστικής υποστήριξης των εμπλεκομένων δυνάμεών τους. Όλες οι ενδείξεις κατατείνουν ότι από τα ελληνικά υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας (δίχως ν’ αποκλείονται και οι πρωθυπουργικοί συνεργάτες στο Μαξίμου) διέρρευσε η είδηση στο «έγκριτο» φύλλο του «έγκριτου» κ. Παπαχελά ο οποίος, την ίδια μέρα, σε επίσης πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο του 10 αράδων με τίτλο Γεωπολιτικά, αποφαίνεται: «Όλα δείχνουν (sic) ότι σύντομα θα υπάρξει στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στη Συρία. Η Ελλάδα θα κληθεί να διαδραματίσει κρίσιμο υποστηρικτικό ρόλο λόγω της γεωπολιτικής της θέσης, αλλά και των σοβαρών ανωμαλιών στις σχέσεις της Άγκυρας με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. Η ελληνική πολιτική ηγεσία πρέπει να ζυγίσει πολύ προσεκτικά τα οφέλη και τους κινδύνους… Πρόκειται για δύσκολες αποφάσεις. Καλό θα ήταν να τις λάβει η πολιτική ηγεσία σε πλήρη εθνική συνεννόηση. Η Ελλάδα πάντοτε κέρδιζε όταν έπαιξε σωστά τα γεωπολιτικά της χαρτιά με αρραγές το εσωτερικό μέτωπο».
Γιατί αποδίδεται τόση σημασία στο «εσωτερικό μέτωπο» και όχι στην κυβερνητική στάση που είναι και η κρίσιμη;
Η παραχώρηση των διευκολύνσεων από τη μνημονιακή κυβέρνηση εμφανίζεται δεδομένη. Μάλιστα, ο κ. υπουργός Εξωτερικών εξήγγειλε την ικανοποίηση των (όποιων) αμερικανικών αιτημάτων πριν καν αυτά του περιέλθουν γραπτώς ,σύμφωνα με αγανακτισμένο συνάδελφό του που… δεν πρόκανε! Καθώς πλέον η πολιτική των μνημονίων έχει οδηγήσει σε πλήρη απαξίωση (σχεδόν χλευασμό) τους Έλληνες κυβερνώντες από γερμανικά αλλά και αμερικανικά ΜΜΕ, το όποιο suspence, εντοπίως και διεθνώς (δηλαδή, και στη Μόσχα και στο Πεκίνο), ως προς την ελληνική εμπλοκή στα της Συρίας είναι ακριβώς η αγωνία που διατυπώνει ο κ. Παπαχελάς της Καθημερινής, του ΕΛΙΑΜΕΠ και άλλων εντεταλμένων ευαγών ιδρυμάτων: Θα ρυμουλκηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ (δηλαδή, η αυριανή κυβέρνηση, όπως σκυθρωπά εκτιμούν σε Ουάσιγκτον και Βερολίνο) στην προκείμενη, κρίσιμη επιλογή εξωτερικής πολιτικής που υπαγορεύουν οι δανειστές -εταίροι και δανειστές-σύμμαχοι; Άλλωστε, και από το Ιndymedia και από άλλες ιστοσελίδες που προωθούν τον δικαιωματισμό σαν υποκατάστατο του αριστερού λόγου και σκέψης, η αγανάκτηση εναντίον του «μακελάρη Άσαντ» χτυπάει εσχάτως κόκκινο! Όλα τα σίδερα έχουν μπει στη φωτιά!
Ποια στοιχεία, κατά τη γνώμη σας, πρέπει να προσδιορίσουν εν προκειμένω την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ;
Για κάθε Έλληνα πατριώτη και πολύ περισσότερο για κάθε Έλληνα αριστερό, το εναρκτήριο ερώτημα πρέπει να είναι σε τι ωφελείται το ελληνικό εθνικό συμφέρον από την επικράτηση των σαλαφιστών στη Συρία. Σε ό,τι αφορά τον λαό (ή τους λαούς) της Συρίας πρόκειται για μια διαπάλη εξίσου βίαιων απολυταρχισμών. Μάλιστα, οι σαλαφιστές επαγγέλλονται και εφαρμόζουν την εθνοκάθαρση κάθε αλλόδοξου! Συνεπώς, ενδεχόμενη επικράτησή τους συνεπάγεται μαζική έξοδο προσφύγων, Χριστιανών κάθε δόγματος, Δρούζων, Αλαουϊτών, Ισμαηλιτών, Αρμένηδων καί Κούρδων. Αυτό δεν καθαγιάζει εξ αντιδιαστολής το καθεστώς Άσαντ, όμως τι κερδίζει η Ελλάδα επιλέγοντας την χειρότερη μεταξύ των ανταγωνιζομένων στη Συρία απολυταρχιών;
Η παράκαμψη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν συνιστά απλώς και μόνον παράκαμψη των σινο-ρωσικών αντιρρήσεων και βέτο. Αποτελεί και παράκαμψη της διεθνούς νομιμότητας, ευθεία ομολογία ότι τα της χρήσης χημικών είναι κακοστημένη προβοκάτσια (όπως και οι όλμοι στη λαϊκή αγορά του Σαράγεβο το 1996) των ουαχαμπιστών μισθοφόρων της Σαουδικής Αραβίας και της Δύσης. Ομολογία ότι, εντέλει, όσοι θα επέμβουν στη Συρία ενεργούν αποκλειστικά στη βάση ιδιοτελών συμφερόντων και του δικαίου του ισχυρότερου.
Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή χώρα για να συναινέσει στον εξοβελισμό της αλήθειας και του διεθνούς δικαίου από την ρύθμιση των διεθνών προβλημάτων. Μια τέτοια «λογική», αυτή του ισχυρότερου, αντίκειται ευθέως στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Άλλωστε, η εκδήλωση της επίθεσης αναβαθμίζει πολλαπλώς την Τουρκία (και τις έναντι της Ελλάδας απαιτήσεις της) σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον.
Το ελληνικό εθνικό συμφέρον έγκειται, εν προκειμένω, στην αποτροπή της επίθεσης κατά της Συρίας από το ΝΑΤΟ. Και αν η επίθεση αυτή αναληφθεί εκτός ΝΑΤΟ, από τους όποιους προθύμους, η ελληνική συμπεριφορά θα πρέπει να στοχεύει στην ελαχιστοποίηση της αξίας της Τουρκίας σ’ αυτή την παράνομη επιχείρηση. Είμαστε σε θέση να το πετύχουμε αυτό.
Άρα, πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να δηλώσει με σαφήνεια ότι η Ελλάδα δεν θα επιτρέψει να ληφθεί απόφαση για ένοπλη παρέμβαση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στην Συρία. Το ελληνικό βέτο αποτρέπει τη χρήση ελληνικών υποδομών και πολεμικών μέσων. Εάν, παρά ταύτα, εκδηλωθεί επίθεση από ομάδα προθύμων κρατών (coalition of the willing), τότε ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ζητήσει από την κυβέρνηση να κλείσει τον ελληνικό εναέριο χώρο, να μη χορηγεί άδειες εισόδου/προσγείωσης ή υπέρπτησης σε οιαδήποτε πτήση κρατικών αεροσκαφών, πολεμικών/μεταγωγικών κ.λπ., που τεκμαίρουμε ότι συναρτάται με την οργάνωση και εκδήλωση της επίθεσης στη Συρία.
Δεν θα έλθουμε μ’ αυτό τον τρόπο σε ρήξη με τις ΗΠΑ;
Με τον τρόπο αυτό ακυρώνεται στην πράξη η καίριας σημασίας αεροπορική λειτουργία της Αμερικανικής βάσης στη Σούδα (βάση που υφίσταται σε διμερές πλαίσιο, εκτός ΝΑΤΟ και παραλλήλως με την εκεί ΝΑΤΟϊκή βάση) δίχως ν’ ανασταλεί επισήμως η λειτουργία της, κατά πως προβλέπει η σχετική διμερής συμφωνία. Επίσης, κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν θίγεται η λειτουργία της ναυτικής βάσης των ΗΠΑ (ελλιμενισμός και εφοδιασμός σε καύσιμα πυρομαχικά), οπότε κρατάμε ένα διαπραγματευτικό χαρτί στον αέρα με τους Αμερικάνους, δίχως να πηγαίνουμε σε πλήρη ρήξη. Τέλος, και ίσως πολύ πιο σημαντικό, με την άρνηση υπερπτήσεων του ελληνικού εναερίου χώρου από οιοδήποτε ξένο κρατικό αεροσκάφος εμπλέκεται στην οργάνωση και εκδήλωση της επίθεσης κατά της Συρίας, περιορίζεται σημαντικά η δυνατότητα των Αμερικανών για ταχεία μεταφορά υλικού και στρατευμάτων στην Τουρκία (θα πρέπει να μας παρακάμπτουν από τον αλβανικό-σκοπιανό-βουλγαρικό εναέριο χώρο). Άρα, υπογραμμίζεται διεθνώς, και δη προς τις ΗΠΑ, η στρατηγική σημασία της Ελλάδας: Άρνησή μας να συνεργασθούμε σε μια επιχείρηση στη Μ. Ανατολή, αυτομάτως υποβαθμίζει και τις δυνατότητες της Τουρκίας για την επιχείρηση αυτή!
Όσο για τη ρήξη με τις ΗΠΑ, χωρίς να την επιδιώκουμε, δεν πρέπει να την φοβόμαστε όταν αυτό επιβάλλει το συμφέρον μας. Δεν επιτέθηκε ο Άσαντ στις σύμμαχές μας ΗΠΑ, το αντίθετο! Άρα, δεν έχουμε υποχρέωση αμυντικής συνδρομής! Ούτε στην Ελλάδα επιτέθηκε ο Άσαντ, ούτε η Χεζμπολάχ ούτε το Ιράν! Τόσα χρόνια η Ελλάδα υπήρξε αγκιστρωμένο ψάρι στην αμερικανική πετονιά. Κέρδισε ή ζημιώθηκε; Κέρδισαν υποστήριξη οι πολιτικές ελίτ, οι ολιγαρχίες που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό της χάλι. Βεβαίως! Όμως, ούτε την υφαλοκρηπίδα μας τόλμησαν να εκμεταλλευθούν οι κυβερνώντες ούτε τίποτα! Η πρακτική των ανδρείκελων βλάπτει σοβαρά το ελληνικό εθνικό συμφέρον!
Τι είδους διευθέτηση επιδιώκουν οι Δυτικοί στη Συρία;
Η επέμβαση των Δυτικών δεν πρόκειται ν’ αποκαταστήσει μια ισχυρή, κεντρική, δυτικότροπη κυβέρνηση στη Συρία. Αυτό είναι ανέφικτο, αφενός διότι δεν υπάρχουν πιο ιδεολογικά δυτικότροποι στη Συρία από τους Μπααθιστές του Άσαντ! Αφετέρου, επειδή στα δυόμισι χρόνια ανοικτού εμφύλιου πολέμου και στις δεκαετίες του συγκαλυμμένου εμφυλίου (μην ξεχνάτε ότι στην περίοδο 1948-1958 στη Δαμασκό μετράμε περί τις 10 κυβερνήσεις εκ πραξικοπημάτων, μην ξεχνάτε την ισοπέδωση των εξεγερμένων Αδελφών Μουσουλμάνων στη Χομς το 1984 από τον Μπασάρ Άσαντ ) έχει κατεδαφιστεί η οικοδομή εθνικής ταυτότητας που επιχείρησε ο Μπααθισμός. Η χώρα επανήλθε στη συγκρότηση με βάση τοπικά-εθνοτικά και τοπικά-θρησκευτικά χαρακτηριστικά, όπως τη βρήκαν οι Γάλλοι το 1920 και οι οποίοι αυτόν τον κατακερματισμό τον ενίσχυσαν.
Ο στόχος των Δυτικών είναι να αποτρέψουν την ολοκληρωτική κατάρρευση των ανταρτών και την αποκατάσταση της κυριαρχίας του Άσαντ στη χώρα. Δηλαδή, στοχεύουν στην κατάτμησή της και στην επιβολή μιας αδύναμης κεντρικής κυβέρνησης στη Δαμασκό. Μ’ αυτό τον τρόπο το Ισραήλ δεν θ’ αντιμετωπίζει απειλή μεγέθους από τη Συρία, όπως έγινε τελευταία φορά στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973, όταν αιφνιδιάστηκαν και γκρεμίστηκαν από το Γκολάν. Τώρα, τα υψίπεδα του Γκολάν περνάνε οριστικά στο Ισραήλ. Και στη Βόρεια Συρία αναδύεται ένα ακόμη κουρδικό κράτος, δίπλα στο αυτόνομο και πρακτικώς ανεξάρτητο Ιρακινό Κουρδιστάν. Η Τουρκία θέλει να επέμβει η Δύση στη Συρία (μόνη της δεν μπορεί η Άγκυρα) για να επιβάλει στα νότια σύνορά της τους Σαλαφιστές, ως αντίδοτο της κουρδικής ανεξαρτησίας.
Όμως, δεν τη βοηθούν ούτε η εθνολογική σύνθεση της περιοχής, ούτε οι συσχετισμοί, ούτε και οι διαθέσεις Αμερικανών και Ισραηλινών. Για την Τουρκία η κατάτμηση της Συρίας και η ανάδειξη πρακτικά ανεξάρτητης κουρδικής περιοχής δημιουργεί ισχυρότατη δυναμική απόσχισης των δικών της κουρδικών νοτίων επαρχιών. Είναι στρατηγική, εν προκειμένω, η τουρκική ήττα και των Κεμαλικών και των Ισλαμιστών του Ερντογάν, και ας την φορτώνει ο ένας στον άλλον.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω τι απ’ όλα αυτά τα αναπότρεπτα θα μπορούσαμε ν’ αλλάξουμε ή να επηρεάσουμε συμπράττοντας.
Η λογική του Χατζηαβάτη
Η κυβέρνηση και η προπαγάνδα της τάζει ότι θα υπάρξουν ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ. Άλλοι θέτουν και ζήτημα ανθρωπιστικής παρέμβασης. Δηλαδή, ότι το ΝΑΤΟ θα βομβαρδίσει για να θέσει τέλος στη χρήση χημικών…
Η αντίληψη ότι η ΝΑΤΟϊκή παρέμβαση γίνεται για ανθρωπιστικούς λόγους και ότι οι ΝΑΤΟϊκοί θα διευκολύνουν τους πρόσφυγες είναι, βεβαίως, δικαίωμα όσων έχουν την απελπισμένη ανάγκη να πιστεύουν στο… βαθύ ανθρωπισμό που διακρίνει, μισό αιώνα τώρα, τη Βορειοατλαντική Συμμαχία! Τίποτα απολύτως στο σχεδιασμό του ΝΑΤΟ δεν έχει να κάνει με ανθρωπιστικές προτεραιότητες, παρά μόνον για λόγους προπαγάνδας. Συνεπώς, όσα διακινούν διάφορες στρατοκρατικές ιστοσελίδες ότι πρέπει η Ελλάδα να ανοίξει τον εναέριο χώρο της για να σωθούν οι άνθρωποι στη Συρία είναι επιπέδου εθνικής ηθικής διαπαιδαγώγησης σε μονάδα ανεπιθυμήτων/χαρακτηρισμένων του Ελληνικού Στρατού στη δεκαετία του ’70.
Η άποψη ότι η ελληνική σύμπραξη θα ενισχύσει τη δυνατότητα εκμετάλλευσης της ελληνικής (ή μήπως «ευρωπαϊκής»;) υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ είναι αξιοθρήνητη. Πηγάζει από έμφυτες ανάγκες της ελληνικής ολιγαρχίας για προστάτες και προστασία. Η Ελλάδα έχει στηρίξει όλες τις επεμβάσεις των Δυτικών στα Βαλκάνια και στον ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής, παρέχοντας -άνευ απαιτήσεων και ανταλλαγμάτων- διευκολύνσεις. Τι κερδίσαμε; Τι όφελος έχουμε από τη λειτουργία αμερικανικής επιθετικής βάσης στη Σούδα; Ούτε το 7 προς 10 πλέον!
Ούτε, άλλωστε, τολμάει το ΝΑΤΟ να ζητήσει τη χρήση του αεροδρομίου της Ρόδου, που τεχνικά προσφέρεται, λόγω των τουρκικών ενστάσεων ότι τάχα είναι παράνομες οι Ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στα Δωδεκάνησα! Αντί Ρόδου, λοιπόν, Καλαμάτα! Ίσως γιατί είναι η εποχή των εύγευστων καλαματιανών σύκων… Και δεν έχει το σθένος η μνημονιακή κυβέρνηση να αντιτείνει, έστω, πως είτε θα χρησιμοποιήσετε και τη Ρόδο ή τίποτα. Η λογική τού ό,τι προαιρείσθε είναι η λογική του Χατζηαβάτη. Η Ελλάδα δεν πρέπει να στηρίζει την αναγκαία αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου της σε λογικές και συμπεριφορές θεάτρου σκιών.
Οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι, οι Νορβηγοί έχουν κάθε συμφέρον να συμπράξουν στην εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της Ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, σε μια ισότιμη βάση που θα τους προτείνει αύριο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, ακόμη και μ’ αυτόν τον τρόπο θα κερδίσουν και μάλιστα αρκετά.
Όσο για την αντίληψη που συναρτά την σύμπραξή μας στην επίθεση κατά της Συρίας με την αμερικανική υποστήριξη για τη διαγραφή του ελληνικού χρέους, το άλλο με τον Τοτό έχει, τουλάχιστον, γέλιο!
