Γιατί με την Ανοιχτή Πόλη

Του Χρήστου Καραμάνου *.

Δεν θα σταθώ στα γνωστά σοβαρά ζητήματα, για την αναγκαιότητα ψήφου καταδίκης του Μνημονίου και της τρόικας, της κυβέρνησης και συνολικά του νεοφιλελεύθερου τόξου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), για την ανάγκη στήριξης μιας κινηματικής, πραγματικά μαχητικής και ενωτικής παράταξης στην πόλη. Με βάση τα κριτήρια αυτά νομίζω ότι είναι σχεδόν αυτονόητη η υπερψήφιση της Ανοιχτής Πόλης. Όμως ξεχωριστή σημασία έχουν τρεις ακόμη ουσιαστικοί λόγοι

Η Ανοιχτή Πόλη συσπειρώνει μέσα από την παρέμβαση τεσσάρων χρόνων το βασικό δυναμικό που αγωνίστηκε στην Αθήνα. Προοπτικά δε, θα μπορούσε να μετεξελιχθεί στο βασικό κορμό μιας μεγάλης συμπαράταξης αγωνιζόμενων πολιτών για την ανατροπή. Την ανατροπή του Μνημονίου και του «Καλλικράτη». Την ανατροπή αυτής της ίδιας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στο Δήμο, εκδοχές της οποίας αποτελούν τόσο ο Κακλαμάνης όσο και ο Καμίνης. Αν αυτή η μεγάλη συμπαράταξη αγωνιζόμενων πολιτών είχε παλευτεί στην πράξη τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο –τα όσα έγινα το καλοκαίρι είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου-, σήμερα η Ανοιχτή Πόλη θα μπορούσε να διεκδικήσει πολύ περισσότερα πράγματα από την αξιοπρεπή καταγραφή που φαίνεται να πετυχαίνει. Σήμερα, πάντως, προέχει η συστράτευση για να διατηρηθεί ζωντανή η δυνατότητα μιας ριζικής αλλαγής –και η υποψηφιότητα της Ελ. Πορτάλιου είναι εγγύηση γι’ αυτό.
Μια δεύτερη σημαντική πλευρά. Η Ανοιχτή Πόλη κινήθηκε με βάση το «θα τους σταματήσουμε». Και το έκανε πράξη, από τον Ελαιώνα μέχρι τις κεραίες της κινητής τηλεφωνίας. Επίσης, έβαλε το σπέρμα για μια άλλη διάσταση του «κατακτώ και δημιουργώ» π.χ. σήμερα πολλές συλλογικότητες (ορισμένες με κριτική στάση απέναντι στην Ανοιχτή Πόλη) κάνουν εκδηλώσεις στην Αγορά της Κυψέλης, αλλά ήταν η Ανοιχτή Πόλη που έσπασε το λουκέτο και έδωσε ζωή σε αυτόν το χώρο. Υπάρχει άλλο τέτοιο παράδειγμα δημοτικής κίνησης στην Αριστερά; Εκτός από το Ελληνικό και το Χρ. Κορτζίδη, μάλλον όχι. Η κατάκτηση αυτή αποτελεί το πιο εύφορο έδαφος για να τεθεί με πρωτοπόρο τρόπο το κορυφαίο ζήτημα «κρίση και πόλη», συσπείρωση σε επίπεδο γειτονιάς, οργάνωση της αλληλεγγύης και της ανατρεπτικής πράξης.
Η σύνδεση γνώσης και κινήματος είναι μια ακόμη εξαιρετικά σημαντική πλευρά. Η ίδια η επικεφαλής, η Ελ. Πορτάλιου, το εκφράζει αυτό. Μια καθηγήτρια που έθεσε τη γνώση στην υπηρεσία του κινήματος αλλά και που έκανε το Πολυτεχνείο να μάθει από το κίνημα και την κοινωνική δράση. Η σύμφυση γνώσης, πολιτισμού και κινήματος είναι καθοριστικής σημασίας για την προοπτική της Αριστεράς. Γονιμοποιεί το πρόγραμμα της Αριστεράς, το κάνει σύγχρονο, το κάνει όπλο στα χέρια των αγωνιζόμενων ανθρώπων και εργαλείο συσπείρωσης των λαϊκών μαζών. Παράδειγμα –όπως πρόβαλε η Ανοιχτή Πόλη- «το φθηνό κοινωνικό και οικολογικό πρόγραμμα σωτηρίας της Αθήνας».
Και γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν την Κυριακή στην Αθήνα: Ανοιχτή Πόλη και Ελένη Πορτάλιου

* Ο Χρήστος Καραμάνος είναι υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικού Τομέα Αθηνών με το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής – Ελεύθερη Αττική.

Σχόλια