Η αγωνία του Μουσείου Κινηματογράφου πριν τη συγχώνευση.
Στο δρόμο για το νέο κινηματογραφικό νομοσχέδιο δεν είναι λίγοι οι φορείς, αλλά και τα άτομα, που αγωνιούν για την τύχη τους. Ανάμεσα σε αυτούς το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο μετά την περιπέτεια της παράτυπης, ανακοινωμένης από την Αντιπροεδρία της Κυβέρνησης, κατάργησής του, πέρασε σε νέες περιπέτειες, όπως θα απαιτούσε και η κινηματογραφική γλώσσα. Για την ακρίβεια, το νομοσχέδιο το οποίο προωθεί πάλι η Αντιπροεδρία της Κυβέρνησης προβλέπει συγχώνευση του Μουσείο με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πετώντας το μπαλάκι από ‘κει και πέρα στο Υπουργείο Πολιτισμού για την περαιτέρω διαχείριση του ζητήματος, όσον αφορά στη διοικητική και οικονομική δομή του.
Έτσι κι αλλιώς, δεν έκλεισε ούτε μια μέρα από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν γενναίες περικοπές (της τάξεως του 35%) σε όλους τους πολιτιστικούς φορείς της χώρας, μεταξύ των οποίων φυσικά και στο Μουσείο Κινηματογράφου. Αυτό σημαίνει ότι η όποια συγχώνευση των δύο φορέων (Μουσείου και Φεστιβάλ) μόνο αύξηση των προβλημάτων θα επιφέρει, αφού το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ως γνωστόν, έχει υπέρογκα χρέη, που ανέρχονται σε εννέα εκατομμύρια ευρώ περίπου, ενώ το Μουσείο, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι καθαρό από οφειλές. Εάν σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση «η αρρώστια κολλάει, η υγεία δεν κολλάει», τότε τα συμπεράσματα για την εξέλιξη της επικείμενης συγχώνευσης είναι αρκετά εύκολα.
Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι και η ασυμβατότητα της αποστολής των δύο αυτών πολιτιστικών φορέων, που ενδεχομένως θα οδηγήσει στην επιβεβαίωση μιας άλλης λαϊκής ρήσης, όπου «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Αυτό, όπως καταλαβαίνει εύκολα κάποιος, μπορεί να οδηγήσει σε ουσιαστική νέκρωση του Μουσείου Κινηματογράφου και σε ακύρωση της Διαχειριστικής του Επάρκειας (σημειωτέον ότι είναι ένας από τους λίγους πολιτιστικούς οργανισμούς και ο μόνος στο χώρο του κινηματογράφου που τη διαθέτει), άρα και σε ταυτόχρονη ακύρωση της εισροής ευρωπαϊκών κεφαλαίων σε μια εποχή που αυτό αποτελεί μείζον ζητούμενο.
Παρ’ όλα αυτά, το Μουσείο συνεχίζει τις δραστηριότητές του και το άλλο Σάββατο εγκαινιάζει περιοδική έκθεση με τίτλο «Θοδωρή, φέρε και τους δίσκους σου», μια διαδρομή στο ελληνικό σινεμά μέσα από τα βινύλια του γνωστού κριτικού κινηματογράφου, Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου. Συγχρόνως, μέσω σχετικών εκθεμάτων και στο πρόσωπο που έκανε την ηχοληψία τέχνη στην Ελλάδα, του Θανάση Αρβανίτη, θα τιμηθούν οι Έλληνες ηχολήπτες. Το Μουσείο Κινηματογράφου έχει τη διάθεση να είναι ένας χώρος αναφοράς σε όλους αυτούς που πίσω από μικρόφωνα, κονσόλες, κάμερες, μουβιόλες έκτισαν τις εικόνες του Ελληνικού Κινηματογράφου και ομόρφυναν τις νύχτες μας.
Έτσι κι αλλιώς, δεν έκλεισε ούτε μια μέρα από τη στιγμή που ανακοινώθηκαν γενναίες περικοπές (της τάξεως του 35%) σε όλους τους πολιτιστικούς φορείς της χώρας, μεταξύ των οποίων φυσικά και στο Μουσείο Κινηματογράφου. Αυτό σημαίνει ότι η όποια συγχώνευση των δύο φορέων (Μουσείου και Φεστιβάλ) μόνο αύξηση των προβλημάτων θα επιφέρει, αφού το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ως γνωστόν, έχει υπέρογκα χρέη, που ανέρχονται σε εννέα εκατομμύρια ευρώ περίπου, ενώ το Μουσείο, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι καθαρό από οφειλές. Εάν σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση «η αρρώστια κολλάει, η υγεία δεν κολλάει», τότε τα συμπεράσματα για την εξέλιξη της επικείμενης συγχώνευσης είναι αρκετά εύκολα.
Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι και η ασυμβατότητα της αποστολής των δύο αυτών πολιτιστικών φορέων, που ενδεχομένως θα οδηγήσει στην επιβεβαίωση μιας άλλης λαϊκής ρήσης, όπου «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Αυτό, όπως καταλαβαίνει εύκολα κάποιος, μπορεί να οδηγήσει σε ουσιαστική νέκρωση του Μουσείου Κινηματογράφου και σε ακύρωση της Διαχειριστικής του Επάρκειας (σημειωτέον ότι είναι ένας από τους λίγους πολιτιστικούς οργανισμούς και ο μόνος στο χώρο του κινηματογράφου που τη διαθέτει), άρα και σε ταυτόχρονη ακύρωση της εισροής ευρωπαϊκών κεφαλαίων σε μια εποχή που αυτό αποτελεί μείζον ζητούμενο.
Παρ’ όλα αυτά, το Μουσείο συνεχίζει τις δραστηριότητές του και το άλλο Σάββατο εγκαινιάζει περιοδική έκθεση με τίτλο «Θοδωρή, φέρε και τους δίσκους σου», μια διαδρομή στο ελληνικό σινεμά μέσα από τα βινύλια του γνωστού κριτικού κινηματογράφου, Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου. Συγχρόνως, μέσω σχετικών εκθεμάτων και στο πρόσωπο που έκανε την ηχοληψία τέχνη στην Ελλάδα, του Θανάση Αρβανίτη, θα τιμηθούν οι Έλληνες ηχολήπτες. Το Μουσείο Κινηματογράφου έχει τη διάθεση να είναι ένας χώρος αναφοράς σε όλους αυτούς που πίσω από μικρόφωνα, κονσόλες, κάμερες, μουβιόλες έκτισαν τις εικόνες του Ελληνικού Κινηματογράφου και ομόρφυναν τις νύχτες μας.
Λευτέρης Αρβανίτης
Σχόλια
