Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2017 μια έρευνα του πολιτικού αναλυτή, Γιάννη Μαυρή, που κάλυπτε την περίοδο 2009 (την αρχή δηλαδή της κρίσης) έως το 2017 (την παγιωμένη πλέον κατάσταση της λιτότητας και των προγραμμάτων «διάσωσης») καταδείκνυε αυτό που αποκαλύπτεται αργά αλλά σταθερά: τη στροφή της ελληνικής κοινωνίας στο συντηρητισμό.
Το συλλαλητήριο της περασμένης Κυριακής απέδειξε περίτρανα αυτό ακριβώς: το πού οδηγούμαστε, τη στροφή δηλαδή στο συντηρητισμό.
Η συνάθροιση υπό το πλαίσιο του «Πατρίς-Θρησκεία» (προς στιγμήν έλειψε το «οικογένεια») και υπό τις ιαχές «ζήτω ο στρατός, ζήτω οι ειδικές δυνάμεις» δεν άφησε πολλές απορίες.
Οδηγούμαστε ή, καλύτερα, βιώνουμε ήδη ένα νέο συντηρητισμό με την αναστήλωση των παραδοσιακών αρχών, την αναγέννηση της θρησκείας και την έμφαση σε αξίες όπως ο νόμος, η τάξη, η πειθαρχία.
Η ιέρεια του νεοσυντηρητισμού, η Αμερικανίδα, Gertrude Himmelfarb, περιγράφοντας το βασικό μοτίβο του νεοσυντηρητισμού γράφει πως «το κράτος είναι υποχρεωμένο να αποκαταστήσει την πίστη και τις αξίες, όπως εξουσία, πειθαρχία, σεβασμός και καθήκον, της ηθικής πλειοψηφίας στην κοινωνία, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αποστασιοποιηθεί από αξίες μειοψηφιών, προϊόντων της «ανεκτικής κοινωνίας» (ελευθεριακές ομάδες, ομοφυλόφιλοι, αντεθνικιστές, κ.λπ.), οι οποίες έχουν αποκτήσει δυσανάλογο μερίδιο στην κρατική πολιτική».
Πόσα στοιχεία της ελληνικής πραγματικότητας αναγνωρίζουμε στις πέντε αυτές αράδες; Ας σταχυολογήσουμε από την πολύ πρόσφατη επικαιρότητα.
Να σας θυμίσω, λοιπόν, ότι ο «αριστερός» πρωθυπουργός (κράτος 1) επέλεξε πριν λίγες ημέρες να ενημερώσει αυτοπροσώπως τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για τις εξελίξεις στη διαπραγμάτευση αναφορικά με την ονομασία της ΠΓΔΜ, αγνοώντας τα πολιτικά κόμματα και καθιστώντας ως μοναδικό πολιτικό συνομιλητή του έναν ιεράρχη. Ποιο ακριβώς μήνυμα έστειλε αυτή η άκρως στοχευμένη κίνησή του;
Να σας θυμίσω πως ο «νεοφιλελεύθερος» αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (κράτος 2) έχει αναγάγει σε κύρια πολιτική ατζέντα του κόμματος του το «νόμος και τάξη». Μόλις προχθές διαβάσαμε ακόμη μία συνέντευξή του –σε ιστότοπο αυτή τη φορά- για το εν λόγω θέμα.
Τι διαπιστώνουμε από τα δύο αυτά παραδείγματα: Ότι η πολιτική ηγεσία, «αριστερή» τε και «κεντροδεξιά», καλλιεργεί με τις πρακτικές της και την ποιότητα του λόγου της το έδαφος για τη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας.
Έτσι, θα σας θυμίσω πως ο… και καλά «δεν θέλω να χρεώσω στους φασίστες τα εθνικά ζητήματα» κόσμος που βρέθηκε στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, συμμετείχε σε μια συγκέντρωση στην οποία κεντρικός ομιλητής ήταν –μεταξύ άλλων– ένας τέως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ένας παπάς και κάποιοι αγνώστου προέλευσης διοργανωτές, συμμετείχε επίσης σε μια συγκέντρωση που καταγράφηκαν γκροτέσκ και λούμπεν εικόνες μακεδονομάχων και άλλων μεταμφιεσμένων, ενώ συμμετείχε σε μια συγκέντρωση που το παρών έδωσε οργανωμένο μπλοκ της Χρυσής Αυγής υπό τον Κασιδιάρη χωρίς να ενοχληθεί κανείς και χωρίς να προγκήξει κανείς τους χρυσαυγίτες.
Από τα ογκώδη συλλαλητήρια και τις πλατείες της περιόδου 2010-2012 κατά της λιτότητας και των μνημονίων, περάσαμε σήμερα στα ογκώδη συλλαλητήρια για τη Μακεδονία…πού έγινε το λάθος;
* Η Ζηνοβία Σαπουνά είναι δημοσιογράφος
