Ζητείται (ακόμη;) ελπίδα και διέξοδος
Ο πρωθυπουργός και η κουστωδία του στην Κίνα, η χώρα πίσω σφραγισμένο στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων και… ανέργων. Σε αυτό το ιδιότυπο διαρκές στύψιμο συνειδήσεων και ψυχικών αντοχών υποβαλλόμαστε, στις μυλόπετρες μιας «μαγικής εικόνας» από τη μία πλευρά και μιας ζοφερής καθημερινότητας από την άλλη. Παγιδευμένοι σε μια κατάφωρη παραγνώριση της πραγματικότητας, είναι όλο και δυσχερέστερο να χαρτογραφηθεί ο αναγκαίος δρόμος της διεξόδου, ενώ είναι επείγον γιατί τα περιθώρια εξαντλούνται επικίνδυνα.
Στρατόπεδο και οικόπεδο
Η νέα πρωτοτυπία της κυβέρνησης, να κηρύξει προληπτική επιστράτευση, ασφαλώς δεν αναιρέθηκε, έπειτα από τη… «μη απόφαση» των καθηγητών. Κι έτσι, με κυβερνητική σφραγίδα οιονεί ολόκληρη η επικράτεια μετατρέπεται σε στρατόπεδο εκμετάλλευσης κι εξαθλίωσης. Δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με καμία εκδοχή δημοκρατίας, έστω συρρικνωμένης, έστω με στοιχεία αυταρχικής εκτροπής, αλλά πάντως κατά βάση δημοκρατίας. Αντιθέτως, εμπεδώνεται εδώ και μια τριετία το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης», ό,τι δηλαδή ο λαός πηγαία καταδικάζει ως χούντα. Υπάρχουν ακόμη, άραγε, αμφιβολίες περί αυτού; Ίσως μόνο γιατί η ξεκάθαρη αναγνώριση, υποχρεώνει σε ανάλογη χάραξη προσανατολισμού και πρακτικής στάσης.
Ο Α. Σαμαράς πάντως, έχοντας αλυσοδέσει την κοινωνία στο χακί ζουρλομανδύα του Μνημονίου, έφυγε σε ταξίδι για δουλειές. Ως κοινός πλασιέ πρόσφερε στους Κινέζους άρχοντες μια… «κινεζοποιημένη» χώρα, ως εύφορη έρημο προς λεηλασία. Τα λεγόμενα «μνημόνια συνεργασίας» που υπογράφτηκαν πανηγυρικά, συνιστούν υποθήκες ξεπουλήματος του πλούτου της χώρας και υποσχετικά παραχώρησης βάσεων για τη διείσδυση των κινέζικων μεγαθηρίων στις αγορές της Ε.Ε. Βέβαια, το σε ποιο βαθμό και το αν όλα τούτα θα τελεσφορήσουν, εξαρτάται ελάχιστα από τις ικανότητες του Έλληνα πρωθυπουργού ως ντίλερ.
Σε άλλο επίπεδο, στη διελκυστίνδα μεταξύ των κυρίαρχων δυνάμεων της Ε.Ε., της Κίνας, αλλά και των ΗΠΑ και της Ρωσίας, θα κριθεί ο διαμοιρασμός της λείας στο ρημαγμένο οικόπεδο «Ελλάς». Η ουσία εδώ βρίσκεται. Το σενάριο του «succes story», που τώρα ο Σαμαράς ανεβάζει και στις σκηνές του εξωτερικού, συγκεντρώνοντας διεθνή εύσημα (βλέπε τις αναβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης και την πτώση των spreads), είναι γραμμένο με τα απομεινάρια μιας κατεδαφισμένης χώρας και μιας διαλυμένης κοινωνίας. Οι «Ελληνοκινέζοι» επιστρατευμένοι είναι το δέλεαρ που ερεθίζει τα αρπακτικά των αγορών και τις ισχυρές δυνάμεις μιας παγκοσμιοποίησης που αποσυντίθεται σε νέους ανταγωνισμούς που αναζωπυρώνονται και φραγμούς που υψώνονται, καθώς η κρίση εμμένει και βαθαίνει σε πλανητικό επίπεδο. Οι «δικοί μας», πολιτικοί υπάλληλοι και πολύφερνοι μεταπράτες, εννοείται πως απλώς θα διεκπεραιώσουν.
Δουλειές και δουλείες
Είναι σαφές, λοιπόν, πως δεν συνιστά με καμία έννοια αναπτυξιακό οικονομικό υπόδειγμα η αποικιοποίηση της χώρας. Υπό τα δεσμά του χρέους και του Μνημονίου, υλοποιείται η αρπαγή με προπέτασμα καπνού το «αναπτυξιακό θαύμα». Κι όχι μόνο: Η επίσκεψη στην Κίνα προβλήθηκε και ως υψηλή εξωτερική πολιτική. Εξασφαλίστηκε, όπως ανακοινώθηκε, η συμμαχική στάση της Κίνας στο… Κυπριακό. Στο μυαλό των φωστήρων της κυβερνητικής προπαγάνδας δεν μπορεί βεβαίως κανείς να διεισδύσει, όμως ακόμη κι αυτοί δεν μπόρεσαν να κρύψουν το άδειασμα από την αμερικανική υπερδύναμη, καθώς εν μέσω της βαρυσήμαντης επίσκεψης Ερντογάν στις ΗΠΑ, ματαιώθηκε μέχρι νεωτέρας η επικείμενη συνάντηση Σαμαρά-Ομπάμα.
Ταυτόχρονα δημοσιοποιήθηκε η έκθεση της Ε.Ε., που αποκαλύπτει την αναγκαιότητα νέων μέτρων μέχρι 8 δισ. στη διετία 2015 και ’16, ενώ επίκειται η νέα επιθεώρηση της τρόικας που εξαγγέλλει πιο σφικτή μηνιαία επιτήρηση. Τα νέα στοιχεία, που ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός Σταϊκούρας παρουσίασε για τη δραματική αστοχία των εσόδων από το ΦΠΑ και τον ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, καθώς και η εξευτελιστική κοροϊδία των κριτηρίων απαλλαγής από το χαράτσι, προδικάζουν το απόλυτο αδιέξοδο. Η κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της εντεινόμενης αφαίμαξης και εξαθλίωσης.
Η συγκυβέρνηση Σαμαρά έχει ξεκαθαρίσει το πρόγραμμά της: σιδερένια φτέρνα, κινεζοποίηση, διαμοιρασμός. Και το εκτελεί. Ανενόχλητη; Χωρίς το «όχι» και το «stop» της λαϊκής ενεργοποίησης, δεν ανοίγει ο δρόμος της λυτρωτικής ανατροπής. Χωρίς την προοπτική της διεξόδου για τη χώρα, σε άλλη ρότα από τον εφιάλτη της αποικιοποίησης, το δυναστικό καθεστώς των δανειστών και το πολιτικό σύστημα της κλεπτοκρατίας, δεν πυροδοτείται το πολιτικό ρεύμα της αλλαγής και της χειραφέτησης. Οι όροι και οι προϋποθέσεις αναζητούνται ακόμη.
Εκεί, στους «όρους και τις προϋποθέσεις», σκάλωσε -λέει- και η υλοποίηση της απόφασης των μαζικών συνελεύσεων των καθηγητών, όπου φύσηξε μετά από καιρό αγωνιστικό φρόνημα. Δεν είναι τυχαίο, ούτε λογοπαίγνιο, είναι η ουσία που διαρκώς, γενικώς και αορίστως παραπέμπεται…
Μιχάλης Σιάχος
