Καθώς ορίστηκε η ημερομηνία διεξαγωγής των προεδρικών εκλογών για τις 22 Απριλίου, τα δύο μεγάλα στρατόπεδα αναδιατάσσονται. Στο φιλοκυβερνητικό αναμένεται η έναρξη επίσημων συνομιλιών μεταξύ του Κ.Κ. Βενεζουέλας και του κόμματος του προέδρου Μαδούρο, αφού το πρώτο δήλωσε ότι θα υποστηρίξει την υποψηφιότητα του απερχόμενου προέδρου «υπό τον όρο σαφούς συμφωνίας για την εφεξής αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας και της ξένης επέμβασης». Στο στρατόπεδο της αντιπολίτευσης αναδεικνύονται δύο υποψήφιοι, μετά τον αποκλεισμό του φυλακισμένου ακροδεξιού Λεοπόλντο Λόπεζ και τη δήλωση του συνασπισμού MUD (που μέχρι πρότινος συσπείρωνε όλη την αντιπολίτευση) ότι θα μποϊκοτάρει τις εκλογές: ο Χένρι Ράμος, επικεφαλής της «Δημοκρατικής Δράσης» (που διαφώνησε με την απόφαση του MUD για μποϊκοτάζ), και ο Ανρί Φαλκόν, επικεφαλής της «Προοδευτικής Κίνησης» (που επίσης συμμετείχε στο MUD) .
Ακριβώς επειδή η διάσπαση της αντιπολίτευσης αυξάνει τις πιθανότητες επικράτησης του Μαδούρο, η αντίδραση στο εξωτερικό είναι οξύτατη: οι ΗΠΑ επανέλαβαν ότι εξετάζουν τρόπους αποκατάστασης της δημοκρατίας(!), ενώ Γαλλία, Καναδάς και Αργεντινή κατήγγειλαν τον «αιφνιδιασμό των πρόωρων προεδρικών εκλογών» – αν και αυτές προκηρύχθηκαν από τις 8 Φεβρουαρίου, δυόμιση μήνες πριν την ημερομηνία διεξαγωγής τους. Το «Γκρουπ της Λίμα» (Αργεντινή, Βραζιλία, Κολομβία, Περού κ.ά.) δήλωσε ότι δεν θα αναγνωρίσει το αποτέλεσμα των εκλογών «λόγω έλλειψης διαφάνειας». Το ίδιο δήλωσε και η Ε.Ε., χαρακτηρίζοντας τις εκλογές «νόθες»…
«Πρόεδρε Σάντος, ασχοληθείτε με το δικό σας πρόβλημα»
Όμως φαίνεται ότι πρωταγωνιστικός ρόλος προκειμένου να αποτραπούν δυσάρεστες για τις ΗΠΑ εξελίξεις έχει ανατεθεί στην Κολομβία. Ο Κολομβιανός πρόεδρος Σάντος δηλώνει ότι «το μεγαλύτερο πρόβλημά μας είναι η μαζική εισροή Βενεζουελάνων», και μετακινεί μεγάλες στρατιωτικές μονάδες στα σύνορα – αυξάνοντας τους φόβους ότι προετοιμάζεται «επέμβαση για ανθρωπιστικούς λόγους» (βλ. φωτό). Σε ανοιχτή επιστολή του προς τον Σάντος, ο Βενεζουελάνος αναλυτής Αρλενίν Αγκουιγιόν αποδομεί τα «επιχειρήματα» αυτών των σχεδιασμών, υπενθυμίζοντάς του μεταξύ άλλων ότι:
– Σύμφωνα με τον ΟΗΕ και το Νορβηγικό Συμβούλιο Προσφύγων, το 2014 ο συνολικός αριθμός των εκτοπισθέντων στη Λατινική Αμερική ανερχόταν σε 6 εκατομμύρια, εκ των οποίων 5,5 εκατομμύρια ήταν Κολομβιανοί…
– Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η Κολομβία έχει το υψηλότερο ποσοστό εκτοπισθέντων παγκοσμίως, ακολουθούμενη από τη Συρία, το Ιράκ, το Κονγκό, το Σουδάν, τη Νιγηρία, την Υεμένη, το Νότιο Σουδάν, την Ουκρανία και το Αφγανιστάν…
– Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών της Χιλής, το 84,2% των προσφύγων που κατέφυγαν εκεί στο διάστημα 2010-2014 ήταν Κολομβιανοί υπήκοοι…
