Στη «σκληρή» διαπραγμάτευση για τους όρους του «κουρέματος» και της ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων, για την οποία δεν αποκλείεται να έχουμε ένα πρώτο αποτέλεσμα μέχρι αύριο, το ποιος υποβάλλει τους όρους είναι σαφές. Οι εκπρόσωποι των τραπεζιτών προσήλθαν με μια επιθετική πρόταση για επιτόκιο 8% στα νέα ομόλογα που θα αντικαταστήσουν τα «κεκαρμένα» με λήξη πέραν του 2030.
Τοκογλυφία 60%
Ακόμη, πάντως, κι αν επιτευχθεί συμφωνία σε ένα μέσο όρο ανάμεσα στο 8% που θέλουν οι τραπεζίτες και το 6% που αντιτείνει χαμηλόφωνα η ελληνική πλευρά, το τοκογλυφικό αποτέλεσμα αυτής της συναλλαγής είναι κραυγαλέο. Στη διάρκεια της 30ετίας των νέων ομολόγων η Ελλάδα θα πληρώσει «πανωτόκια» έως και 60% ή θα καταβάλει σε τόκους το μισό από το όφελος που θα έχει από το υποτιθέμενο κούρεμα. Κι οι ίδιες οι τράπεζες θα αντισταθμίσουν στο μεγαλύτερο μέρος της τη ζημία από το μέρος του χρέους που θα διαγράψουν με τις αποδόσεις που προσδοκούν και που μπορούν να εγγράφουν σαν άυλο, προσδοκώμενο χρήμα στα βιβλία τους.
Η δαιμονικά τοκογλυφική πρόταση για την υποτιθέμενη διαγραφή χρέους ύψους 100 δισ. ευρώ (πόσο θα είναι το τελικό ύψος της είναι άγνωστο) έκανε ακόμη και τον Guardian να εξοργιστεί γράφοντας χαρακτηριστικά: «Είναι σαν να αλλάζεις ένα στεγαστικό 200.000 λιρών με 5% τον χρόνο με ένα δάνειο 100.000 λιρών με 10% τον χρόνο. Χρωστάς λιγότερο, αλλά μένει ίδιο το ποσό που πρέπει να πληρώνεις κάθε μήνα!». Εν ολίγοις, δίχως κέρδος κέρατα. Και τα κέρατα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το γεγονός ότι η ετήσια δαπάνη για τόκους που θα πρέπει να εξυπηρετούνται θα παραμένει υψηλή και μετά το κούρεμα.
Το κωμικοτραγικό είναι, ωστόσο, ότι και αυτή η διαπραγμάτευση είναι στον αέρα αν πράγματι ισχύσει το σενάριο μιας πλήρους αναθεώρησης της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου που θα παρασύρει και την ελληνική «ειδική περίπτωση», όπως με κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει η Μέρκελ. Όταν οι τράπεζες έχουν να διαχειριστούν μαζί με τους πολιτικούς ένα τοξικό «βόθρο» 18 τρισ. ευρώ, γιατί να ασχοληθούν με τα 100 δισ. των ελληνικών ομολόγων;
